Bonne année!

Het was 7.31 uur toen alle reizigers aangeslagen door vermoeidheid nog zijn of haar roes uitsliep. Welgeteld 31 minuten na reguliere wektijd werden onze hanen ontketent, die voor de afwisseling wekkend toesloegen door het kukeleku-en van “Happy new year!”

Hoewel jong en oud enige moeite had om uit de veren te komen, en er tevens kleine oogjes werden waargenomen, lokte de indringende geur van omelet iedereen naar de ontbijttafel. Hier aangekomen ontstond er een schermutseling om de koffie, om de grootste vermoeidheid voorlopig een halt toe te roepen.

Na het heerlijke ontbijt was het tijd om de zwemspullen klaar te maken. Waar normaliter iedereen schuivend pad maakt richting schoonfamilie en hier de goede voornemens doorspreekt, zag de agenda in Ivoorkust er anders uit. De nieuwjaarsdag zou namelijk worden doorgebracht in het zwembad, iets waar velen al een tijd naar verlangde. Zoals gewoonlijk stond onze trouwe bus, en de buschauffeur, weer paraat om ons richting het zwembad te transporteren. Voor het instappen werd hem uiteraard een “Bonne Année” gewenst.

We hadden een reis van minstens anderhalf uur voor de boeg, welke voorbij leek te vliegen dankzij de playlist van Daniëlle. Iedereen had de mogelijkheid zijn of haar favoriete nummer toevoegen. Dit resulteerde uiteraard in een cocktail van klassiekers van artiesten als Abba en de BeeGees, tot aan nummers bovenaan de hitlijsten (ingestuurd door de jongere deelnemers). Ondanks bovengenoemde hoogstandjes, spande Menco de kroon. Lust voor het oor was het door hem ingezonden intro van “Bob de Bouwer,” welke uit volle borst werd meegezongen.

Ook vandaag was bij voorbaat al een en ander te doen over de staat van het wegdek waarover gereden moest worden. De vraag of de wegen ditmaal wel aan fatsoensnormen zou voldoen, bleef niet onbeantwoord. Bij vlagen was van rijden geen sprake en leek “hobbelen” een toepasselijkere term. Hier en daar klonk binnensmonds gemopper, maar anderen lieten zich niet onbetuigd. Anita riep in een kreet van opwelling: ‘Ik brek hjir al myn bonken en myn ontbijt is as in smoothie yn myn mage’.

Hoewel de aanname vooraf niet werd gedaan dat er in de wijde omtrek een zwembad gevonden zou kunnen worden, kwam het gezelschap aan bij een heus tropisch zwemparadijs. Ondanks dat de vergelijking met de Aqua Mundo van Center Parcs wellicht iets vergaand is, genoten we van de prachtige palmbomen, het warme weer en vooral van het verfrissende water. Al snel werd duidelijk dat onze hagelwitte buiken lichtsignalen verstuurden, toen nieuwsgierige voorbijgangers al filmend zich verzamelden langs de omheining van het terrein.

Vanaf klokslag 12.00 uur klonk zo nu en dan het geknor van een Nederlandse maag en zag de oplettende kijker af en toe een van de reizigers fronsend een blik op zijn/haar horloge werpen. Terwijl onwennigheid bij een enkeling begon op te spelen werd het wachten beloond en rook mens en dier de heerlijke geur van barbecue. De gegrilde kip en gefrituurde patat werden dan ook watertandend op het bord verwelkomd.

Na iedereen was uitgebuikt, zocht men wederom verkoeling bij het water en kon een heuse gezamenlijke nieuwjaarsduik natuurlijk niet ontbreken. Nadat de laatste kinderen het water in werden gejonast was het alweer tijd om de stoelen in de bus te verwarmen. Eenmaal aangekomen werd bij het betreden van de eetzaal de korte nacht van oudjaar zichtbaar en struikelde men over de wallen richting de stoel om de broodmaaltijd te gebruiken. We sloten de dag af met samenzang en gebed, waarna de balans van vandaag werd opgemaakt:

• We zeuren nooit meer over de wegen van onze zuiderburen
• Afrikanen kijken graag naar een zwembad vol bleekscheten
• Hannah is verslaafd aan Youki (frisdrank)
• Een enkeling zou dankzij verbranding door de zon, niet misstaan in een zoetwateraquarium

Gezien het feit dat uw verslaggever heerlijk op bed zit en weinig behoefte voelt om een rondje te doen voor ‘wist-je-dat-jes’, beëindigen we hierbij dit verslag. Mazzel!

Mendé