Een vurige kerst

De dag begon vandaag (25e, 1e kerstdag) iets later dan normaal, waardoor we door Mike in plaats van om 7.00 uur een keer om 8.15 uur werden gewekt… wat een luxe!

Zoals elke dag werden we bij het ontbijt weer verwend met een omelet bij de stokbroden. Waarna we daarna in ons vertrouwde busje vertrokken naar de school. Vandaag echter niet om te werken, maar om kerst te vieren met de docenten en hun kinderen.

Rond 10.30 uur werd onze groep in tweeën gesplitst en ging elke groep een workshop doen. Op de planning stond tamtam (djembé) spelen en dans, dus ook vandaag kregen de mannen weer rokjes aan en wat blijft dat een leuk gezicht. Maar het dansen was toch moeilijker dan gedacht met al die verschillende pasjes en volgens mij waren de Ivorianen een beetje teleurgesteld in onze dansskills. Sommigen in onze groep hebben daarentegen wel gevoel voor ritme, dus tamtam spelen ging ons wat beter af.

Tijdens de lunch werden we verwend met noodles en zelfs Nederlandse rookworst. Gelijk na het eten werden we getrakteerd met weer een dansoptreden van een paar vrouwen met prachtige jurken. Maar tot mijn verrassing werd ik (Daniëlle) halverwege de dans erbij getrokken en mocht ik samen met hen dansen. Gelukkig naarmate het gedans vorderde waren ook Tineke, Mendé, Karin en Willy de klos. Maar wat hebben we het goed gedaan! 🙂

Na de dans kregen wij een rondleiding langs de gebouwen/kamers op het terrein waar we tot nu toe nog niet geweest waren. Hier hebben wij kunnen kijken hoe de kamers van de scholieren en docenten eruit zien (en onder andere de oude slaapkamers van Karin, Jacqueline en Nanda). Dit kwam voor ons allemaal wel als een schok binnen. Op twee dunne matrasjes na, slapen alle scholieren hier op een dun matje (soort strandmatje) op de vloer en verder is het gebouw is heel erg vervallen. Wat zou je deze mensen óók graag willen helpen!

Hierna was het tijd voor de familiebezoeken bij verschillende leraren van de school. De groep Nederlanders werd in vieren verdeeld en ik was samen in een groepje met Karin, Anita, Anko, Corina en Mendé. We zijn op bezoek geweest bij een gezin van 9 personen. Hier werden wij met open armen verwelkomd en nog voor we op de bank konden ploffen, kreeg Anita een mes en een bakbanaan in haar handen. Vanmiddag zouden wij van hen leren hoe we Foutou banaan konden maken. Tijdens het koken van de bananen en igname (soort smaakloze reuze aardappel), werden wij door de mannen van het gezin getrakteerd op een “thee-ceremonie”. Op erg interessante wijze werd deze voor ons klaargemaakt. Met als eindresultaat een shotglaasje, met hele hele sterke en mierzoete thee. “Deze thee branden de gaten van je onderboxen,” zei Anko. De meiden uit ons groepje hielden het bij een paar kleine slokjes, terwijl Anko en Mendé stug doordronken.

Na de thee was het tijd om de bananen te stampen, dit gebeurde in een houten mortier. Ieder van ons kwam aan de beurt om de skills van het stampen uit te testen. “We eten vanavond stamppot banaan,” zei Anita. Dit bereiden van het gerecht is een heel proces.

De moeder van het gezin, “big mama” genoemd door Mendé, heeft veel aan ons uitgelegd en stond open voor alle vragen die wij konden verzinnen. Mendé kan overigens prima in Ivoorkust blijven: hij kreeg veel complimenten over zijn Ivoriaanse stampkunsten. “Met big mama wil je geen ruzie, DIE heeft een kracht in haar stampen!” zei Mendé.

De tijd is voorbijgevlogen bij het gezin en nadat we onze cadeautjes hadden gegeven, moesten wij al snel weer terug naar de school. Hier hebben wij met alle gezinnen gesmuld van een lopend buffet met de verschillende eigen gemaakte Ivoriaanse )gerechten (foutou, foufou, plok, tou en kipsaus.

Als kers op de taart sloten wij onze dag gezamenlijk af met alle gezinnen bij een enorm kampvuur op het schoolterrein. Ook hier werd natuurlijk weer gezongen en gedanst en na een paar dagen in Ivoorkust kunnen wij Nederlanders er ook wel wat van!

Wat een bijzondere dag, een kerst die wij niet snel zullen vergeten. Morgen staat er weer een projectdag op de planning en vast weer nieuwe avonturen!

Groetjes van ons allemaal,

Daniëlle