Op reis via basiliek en kennismaking met de politie

Vandaag, zondag 22 december, was onze tweede dag op avontuur in Ivoorkust. Hoewel de dag voornamelijk bestond uit reizen hebben we desalniettemin kunnen genieten van het prachtige land, elkaar en enkele leuke momenten!

Onze dag begon, na slechts enkele uren slaap, in de ontbijtzaal, waar we royaal belegde broodjes kregen voorgeschoteld en onder het genot van heerlijke (uhum) koffie Anita haar 54e levensjaar inzongen. Ze werd verrast met een mooie Ivoriaanse pagne (een lap stof, bijvoorbeeld te gebruiken voor een rok).

Toen was het zover, we stapten de bus in en gingen onder leiding van onze trouwe buschauffeur in eerste instantie richting de basiliek in Yamoussoukro. Hier werden we geconfronteerd met een cultuurschok: kleding onder de knie werd de toegang ontzegd. Na wat Hollands gemopper was het Menco die als eerste schaap over de dam was door zijn korte broek bijna op enkelhoogte te dragen, waardoor de pijp net tot de knie reikte. Ook Hieke en Wietze moesten eraan geloven en schoten de bus in om een lange broek aan te trekken. Het verjaardagscadeau van Anita werd gelijk goed genut en kwam van pas, toen de broek van Mendé als te kort werd beschouwd. Als een beoefende kledingmaker wist Jaqueline van de stof een rok voor hem te knutselen, waardoor iedereen nu voorzien was van de juiste kleding.

Eenmaal in de basiliek, kregen we een rondleiding van de Engelstalige gids en werden we meegenomen in de rijke geschiedenis van deze slechts 30 jaar oude kerk. De groepsfoto kon niet ontbreken, dus werd de camera overhandigd aan de gids en poseerden we voor de kolossale pilaren van de indrukwekkende basiliek.

Door de twee uur durende stop waanden we ons al als aangekomen, waardoor de hete bus met klaagzang werd begroet om de reis voort te zetten. Na dat de bus, voorzien van de niet overbodige ARKO (alle ramen kunnen open), werd getrakteerd op verse brandstof, vervolgde we de reis het binnenland in. Momenten van gesprek werden afgewisseld met gezang, toen na verloop van tijd bij menig reiziger de vraag op drong of we de grens met België waren gepasseerd. De buschauffeur wilde duidelijk op tijd zijn voor het eten en scheurde de bus met een bloedgang door hobbels en kuilen. Zowel Manoah als Sara werden getrakteerd op een flinke oplawaai en kusten op één haar na het dak van onze volgestouwde bolide. 

De schrik zat er goed in toen we vlak na zonsondergang werden ingehaald door een politieauto. De geblindeerde pick-up trok met licht en geluidsignalen de aandacht en de aanname werd gedaan dat we gestopt zouden moeten worden voor controle. Tot ieders verbazing bleef de wagen maar voor ons uit rijden en begon het zo langzamerhand eerder op een escort te lijken. Het verkeer en voetgang werden opzij gewuifd door enkele agenten, zodat onze bus doorgang kon vinden over de drukke kruispunten. Ons gevoel werd bevestigd na aankomst bij het onderkomen voor de komende weken. Zeker vijf zwaar bewapende kleerkasten lieten mens en dier in omgeving weten plaats te maken voor het reisgezelschap. Onder supervisie van deze militie werd de bagage uitgeladen en kregen de knorrende magen een bord patat te verwerken. Daarna werd de dag met gebed afgesloten en kon er korte metten gemaakt worden met de wallen die inmiddels bijna tot de grond reiken.

We zien er naar uit morgen kennis te maken met de school en haar ingezetenen!