Puntjes op de i en afscheid

Vandaag werden we zoals gewoonlijk gewekt om 7.00 uur en om 7.30 uur konden we weer lekker ontbijten. Na het ontbijt hadden we even de tijd om wat kleding uit onze koffers te zoeken om weg te geven en dan… instappen! Natuurlijk weer chaotisch, African style. Het is altijd passen en meten als we in ons witte busje stappen. Alle plekken worden weer gevuld.

Aangekomen op het project begonnen we met de zangkunsten van de kinderen en ons. Daarna mochten de kinderen, net als eergisteren, zelf kiezen wat ze wilden gaan doen. Na een tijd voetballen, creatief bezig zijn, plafonds vervangen, ramen maken en veel lachen, is het tijd om te eten. Wij mogen altijd eerst eten, dus we hadden tijd over. We konden nu mooi even langs alle lokalen lopen, om te zien hoe prachtig ze waren geworden. Hieke en haar Afrikaanse crew hadden alles aangeveegd en schoongemaakt en de schoolbanken weer op hun plek gezet. Wow, wat een verschil met toen we hier aan kwamen! Negen lokalen hebben nu weer goede plafonds, 12 lokalen zijn helemaal nieuw in de muurverf gezet en de kozijnen zijn ook geverfd. Het dak is op verschillende plaatsen vervangen en gerepareerd en ook het dak van het sanitairblok van de leerlingen is opgeknapt. Tenslotte zijn er voor de slaapzalen horren geplaatst om de malariamuggen geen kans te geven om naar binnen te vliegen en is de werkplaats opgeruimd.

We zijn erg blij met het resultaat, vooral omdat we dit samen met de Afrikaanse jongeren hebben gedaan. Ze genieten zelf ook enorm van het resultaat en zijn terecht ook erg trots op wat ze allemaal hebben geleerd en bereikt; stel je voor dat je nog nooit eerder een hamer, verfkwast of zaag hebt gebruikt. Tijdens de rondleiding werden door de jongeren uit onze groep nog lieve woorden op de schoolborden geschreven, alvast voor de eerste les na de vakantie.

Inmiddels hebben ook de leerlingen van de school hun bordje leeg dus toen kon het feest beginnen. Samen voetballen! We gingen weer heel het riedeltje af: op een rij staan, volkslied van Ivoorkust, dan die van Nederland en dan… opstellingen maken. Eerst gingen de jongsten van de groep. Na een wedstrijd van 15 minuten hebben we verloren met 2-1. Daarna waren de tieners en twintigers aan de beurt. Er waren mooie kansen, maar ook zij verloren 2-1 hun partij. Daarna was alle hoop op de volwassenen gericht. Maar helaas pindakaas, opnieuw verloren, 2-1. Daarom zeggen we nu: Ivoorkust, goed gespeeld in de revanche tegen een mooie 7-6 tegen Nederland en van harte gefeliciteerd met jullie 6-3.

Na een goede 45 minuten voetballen en een paar groepsfoto’s, was het tijd om naar de eetzaal te gaan voor een slotceremonie. Een paar belangrijke mannen spraken ons toe. Na een tijd geluisterd te hebben dachten we dat we klaar waren, maar nee, opeens werden Joop, Willy en André naar voren geroepen. Ze kregen een mooi traditioneel kledingstuk aangetrokken, daarna volgde ook de rest van de groep. Het was heel speciaal dat ze ons op deze manier wilden bedanken. Na aardig wat foto’s waren er ook nog enkele mensen die een groepje of iemand apart iets speciaals gaven. Ook wij hadden voor alle kinderen een kledingstuk, een zuurstok en een boekje met een brief.

Na dat alles was het weer tijd om nog één keer te zingen met elkaar. We sloten af met een zegeboog voor de uitgang. Dus iedereen rende of liep door onze boog. Vervolgens was het nu toch echt tijd om afscheid te nemen. Dat was voor velen een emotioneel moment. We hebben zoveel samen met elkaar gedaan, dan bouw je echt iets op met elkaar. Er zijn heel wat tranen gevloeid, maar er waren ook mensen die nog de laatste grapjes met elkaar hadden. Toen we wegreden stonden langs de weg de laatste kinderen ons uit te zwaaien.

We kwamen 18.30 uur weer terug bij ons hotel en konden gelijk beginnen met het avondeten (lekker brood 🥖). Daarna begon de studie van de kinderen, samen kletsen, bijbellezen en bidden. Om ongeveer 20.00 uur begon de studie van de volwassenen en de jongeren. Op dat moment kwam de directeur van de school, samen met de pianist, opeens binnen lopen in ons hotel. Ze kwamen de vergeten viool van Sarah brengen!

Na de studie werd er nog nagepraat over alle gebeurtenissen van vandaag en de eerste koffers werden ingepakt. Ja, helaas gaan we deze bijzondere plek toch echt verlaten. Nog een lekker drankje uit de koelkast en dan duikt iedereen zijn bedje in. Morgen hebben we namelijk een lange reisdag voor de boeg, terug naar de hoofdstad van Ivoorkust.

Wist je dat…

• Er een groepje Ivoriaanse tieners was bij het voetballen die juichte als wij scoorden en daarna een boze trainer hadden?
• De Ivorio ananas drankjes al op zijn, net als de versie met mango?
• De eetzaal een airco heeft die nooit aanstaat?
• De versiering voor Corina’s verjaardag nog steeds hangt?
• Eigenlijk alle verhalen worden geschreven op Mendé z’n iPad?
• Menco en Hieke vandaag door hun stoel zijn gezakt?
• Zij waarschijnlijk nu wel weten wat hun nieuwe voornemen is voor het nieuwe jaar?
• We vandaag zakdoekjes tekort kwamen?
• We morgen een lange reis zullen hebben? En hopelijk niet opgegeten worden door krokodillen…
• Ragna steeds tante Anita zegt en dat het Anita helemaal niets uitmaakt?
• Mike elke keer bij het ontbijt chocolademelk neemt en het dan opslurpt met een lepeltje?

De reisdag die in het verhaal is genoemd, hebben we inmiddels al gehad. Dit bericht is geplaatst vanuit een prachtig plekje tussen de palmbomen met een meer, zwembad, zee en 31℃. Alleen de internetverbinding laat wat te wensen over, waardoor er vandaag helaas geen foto’s te bekijken zijn.