Ik, Andrew, was mee met de bouwers en schrijf over onze belevenissen op het “platteland”. Voor een Compassion-project bouwen we een aantal schoollokaaltjes, welke zullen bestaan uit een aantal metalen palen met houten dwarsbalken waar vervolgens golfplaten op komen. Daar omheen komt later een klein muurtje ter afscheiding en tegen regenwater. Bij aankomst stond al één lokaaltje, zo konden we meteen zien wat er van ons verwacht werd. Na een kennismaking met de aannemer, die de leiding over ons kreeg, begonnen we onze werkzaamheden.
We keken eerst wat de bedoeling was: gaten graven voor de palen. Met een brede “lans” konden we de diepte in en met een schop werd het gat verder uitgediept en het losse zand weggeschopt. Na een tiental gaten was het tijd om cement te maken. Hiervoor hadden we water uit een put nodig, welke we bij een paar huisje verderop konden halen. Dit werd allereerst echter niet in een emmer vervoerd, maar met een kruiwagen over een zeer hobbelige weg. Vol concentratie moest de bestuurder van de kruiwagen opletten dat de inhoud van de kruiwagen niet eroverheen klotste, want dan had je op het eind geen water meer over. Het cement was trouwens nodig om de metalen palen in de gaten te plaatsen. Aan het eind van de dag stonden er maar liefst 22 palen in de grond. Ik had de mannen hard zien werken en zelf was ik erg tevreden over het resultaat.
De culturen verschillen en ook de werkwijze. Als westerling willen we graag alles goed voorbereiden en alles loodrecht hebben. De Ghaneze-cultuur neemt genoegen met kromme balken en bijvoorbeeld extra stukjes om de hoogte van de palen te compenseren, etc. Wat ons allen ook opvalt is de enorme fysieke kracht die de werkers hebben. Daar waar wij moeite hebben om een spijker in hardhout te timmeren, doen zij dit zonder moeite.
De omgeving is trouwens prachtig. We worden omgeven door palmbomen. De coördinator van het Compassion-project, Frederick, heeft gezegd dat hij ons kokosnoten wil schenken. Die krijgen we morgen. Lekker! Helemaal bezweet en vuil verlaten we net voor het donker de bouwplaats. “Morgen nemen we een zweetdoek mee,” zeggen enkelen van ons. Ik ben benieuwd hoever we morgen aan het eind van de dag zijn.