Vandaag, 18 augustus, is de laatste dag op ons project! Ieder is inmiddels gewend aan het leven in Awutu Bawjiase en het vroege opstaan. Om 7 uur zitten we aan het ontbijt en meteen daarna laden we alles in de bus en vertrekken we. Bij de school staan de kinderen al op ons te wachten en begroeten ons enthousiast!
Het bouwteam vertrekt meteen naar het bouwproject om daar vandaag nog een goede slag te slaan, de dakplaten moeten er nog op. De kinderwerkers gaan kringspelletjes met de kinderen doen. Het blijkt dat zakboekje leggen ook bij hen bekend is en na de Nederlandse versie gaan we over in het Ghanees. Ongelooflijk hoe hard deze kinderen kunnen rennen, daar zijn wij echt niets bij.
Vervolgens gaan alle kinderen ontbijten. Het is een belevenis op zich om 60 kinderen in één lokaal te zien eten. Daarna is het tijd voor de kinderen om verder te gaan met hun workshop. Enthousiast gaat iedereen aan de slag, want ze willen hun werk afmaken. Het is een levendig gebeuren in alle lokalen en je merkt dat in korte tijd een band met de kinderen is ontstaan.
Natuurijk is er ook weer een geweldige tijd van zingen en dans, poppenkast met Doggy, een bijbelverhaal en kleurplaat. De kinderen weten ook goed te vertellen welke verhalen de dagen ervoor verteld zijn. Zo vliegt de ochtend om en is het tijd voor het middageten.
We eten samen met de kinderen en ik verbaas me hoe dat verloopt. Ieder krijgt een bord en wacht rustig tot iedereen wat heeft. En als je ziet wat een bord vol eten ze krijgen, vraag je je af of ze dit wel op krijgen. Maar warempel, velen krijgen een tweede bord met alleen maar rijst, ook dat gaat schoon op.
’s Middags is de structuur wat zoek, sommige kinderen zijn hard aan de slag om hun werkje af te maken, anderen willen liever rennen en spelen. Het is echt fantastisch om te zien wat de kinderen hebben geleerd op gebied van handwerken en figuurzagen. Dat zien we aan het eind van de middag als we bijeen komen om de tijd af te sluiten. Materiaal wordt overgedragen zodat de leerkrachten door kunnen gaan met de activiteiten als we weg zijn. We bedanken het Compassion-team en zij uiten hun dank door alle vrouwen een mooie ketting te geven. De kinderen krijgen bij vertrek nog een leuke tas met presentjes. Buiten maken we nog wat groepsfoto’s en nemen we afscheid. Een speciaal moment voor de kinderen en voor ons, wat goed verloopt, misschien ook omdat de kinderen niet echt beseffen dat we niet terugkomen.
Dan is het moment aangebroken om te kijken hoever de bouwers zijn. Geweldig wat we daar zien: op de vlakte waar maandag 1 lokaal stond, staan nu 6 lokalen op een rij. De bouwers hebben een pittige dag gehad om in de brandende zon metalen golfplaten vast te spijkeren, maar het is gelukt en een prachtig resultaat is behaald. De Ghanezen gaan later met de muurtjes aan de gang om het af te maken. De bouwers hebben een speciaal moment als de laatste golfplaat er op zit en ze samen het gebouw aan God opdragen. Wat een vooruitzicht dat Compassion nu een eigen gebouw heeft en het terrein in de toekomst ook kan gebruiken voor andere activiteiten zoals een viskwekerij als bron van inkomsten. Voor het gebouw worden nog wat foto’s geschoten.
Nog één keer lopen we terug over het kronkelige pad naar de bus, waar we nog genieten van de kokosmelk uit een verse kokosnoot. De laatste handen worden geschud en we trekken huiswaarts, waar we nog een goede avond hebben met elkaar en terugkijken op een hele goede tijd. Met een heerlijk vooruitzicht van een paar dagen van ontspanning en warempel weer water om ons te verfrissen, sluiten we de dag af!