Donderdag 21 juli
Onze eerste dag hier hebben we lekker rustig aan gedaan en uitgerust. ’s Ochtends begon de dag met een flinke regenbui. Om 13u zijn we samen gekomen in de conferentiezaal, waar we het hele programma kregen uitgelegd. Hierna hebben we in de teams wat vragen behandeld die gingen over onszelf. Hierbij leerden we elkaar maar ook onszelf beter kennen en het bracht ons als team gelijk dichter bij elkaar, omdat er persoonlijke dingen verteld werden. Daarna kon iedereen weer even zijn eigen gang gaan en om 17u werden de krokodillen gevoerd. Sommigen vonden het leuk om dichtbij te staan en anderen (zoals ik) bleven liever op een afstandje toekijken.
’s Avonds hadden we weer conferentie. Daarbij zijn we begonnen met het lied van Evert: “I’m skiyng in the snow”, wat erg lachwekkend was. Daarna hebben we wat aanbiddings- en lofprijsliederen gezongen die begeleid werden door mij (Manon) op de gitaar en Dolf en Esther Noa leidden de zang. Na het zingen werden er een aantal getuigenissen verteld en bemoedigingen uit de Bijbel, waarna we in eigen teams voor elkaar mochten bidden.
Vrijdag 22 juli
Vrijdag zijn we om 9u met de bus vertrokken naar Fort Elmina. Wat opviel is dat bijna alle mensen langs de kant van de weg naar ons zwaaiden als we langsreden. Zodra we uit de bus stapten kwamen er gelijk allemaal verkopers op ons af met hun spulletjes. Hier kregen we een rondleiding van een Ghanese-man, die ons vertelde over de geschiedenis van dit fort. Het was erg aangrijpend om te horen wat daar allemaal gebeurd is. Wat wel mooi was, is dat de gids ook vertelde dat zij het hebben vergeven, maar het niet willen vergeten. Daarom vertellen zij deze geschiedenis door en staat het ook op papier.
Vanaf het fort was er een mooi uitzicht over de vissershaven en over een grote markt. Toen we terugkwamen bij het hotel was er een grote groep Ghanese kinderen/jongeren aangekomen die gelijk op ons af kwamen en allemaal op de foto wilden. ’s Middags hebben we warm gegeten en daarna zijn we met ons team bij elkaar gaan zitten. Hiervoor moesten we een paar vragen voor onszelf beantwoorden om zo te leren hoe je je getuigenis verwoordt. Tijdens de samenkomst hebben we elkaar onze getuigenissen verteld. ’s Avonds hadden we zelfs patat en ketchup bij het eten! Dat was wel even lekker. Tijdens de avondconferentie hebben we met Tirza de ‘funky chicken’ geoefend en hierna heeft William gesproken.
Zaterdag 23 juli
Vanochtend werden we om 6u wakker van muziek die buiten heel hard aan werd gezet. Dit stond gisteravond ook al aan tot 1.30u ’s nachts, dus ze hadden vast iets te vieren. Om 9u zijn we weer met de bus vertrokken, naar het Kakum National Park. Aan het begin van het park werd er entreegeld betaald om het terrein op te mogen en stonden we dus stil met de bus, toen kwamen er gelijk weer verkopers langs de bus met fruit en andere dingen. Wat wel leuk was, is dat er een verkoper was waarbij we armbandjes konden laten maken met onze naam erop, voor 2 cedi (= 1 euro). Die konden we dan op de terugweg weer ophalen. Opeens wilde iedereen in de hele groep zijn naam op het blaadje schrijven.
In het National Park gingen we over 7 touwbruggen van 40 meter hoog. Sommigen vonden het geweldig, anderen heel eng (zoals ik). Als je het heel eng vond kon je na de eerste al een andere kant opgaan zodat je er nog maar 2 over hoefde. Bijna iedereen koos voor de lange route. Het uitzicht was wel heel erg mooi. Eén van de kinderen heeft zelfs eerst de korte route gedaan en daarna alsnog de rest van de touwbruggen met haar vader.
Terug bij de bus stapte er net een Ghanese-groep jongeren van een katholieke kerk uit een busje die 1 trommel neerzetten en met zijn allen begonnen te zingen en dansen. Dat zag er heel gezellig uit. Deze groep zit nu bij ons in het hotel.
Op de terugweg de armbandjes opgehaald, maar jammer genoeg zaten niet alle namen erbij en had hij een heleboel bandjes met namen waarvan hij zei dat wij die hadden opgegeven, maar die niemand besteld had. Beetje jammer. Op elke markt komen er verschillende mensen naar je toe met deze armbandjes, dus we hebben gelukkig nog genoeg kansen.