Hallo trouwe volgers! Weer een nieuwe update, door Elise, vanuit Ghana! Vandaag zitten we al 7 dagen in Ghana en hebben we onze derde en laatste projectdag bij het Compassion-project. We zitten dus inmiddels alweer op de helft van de reis helaas. De tijd gaat aan de ene kant heel erg snel, want je hebt niet door dat je hier al 7 dagen bent. Aan de andere kant voelt het ook alsof we hier al twee weken zijn, doordat we een hele intensieve week achter de rug hebben waarin we veel hebben meegemaakt.
Na weer een lekker ontbijt in het hotel vanochtend en de laatste dingetjes in de koffers te hebben gedaan, begonnen we aan de laatste projectdag bij dit project. Volgende week gaan we hetzelfde ‘Hope for Kids’-programma doen, maar dan bij een weeshuis in de buurt van de hoofdstad Accra. Voor vandaag stonden de laatste vier lessen op het programma. We hebben met de kinderen onder andere ‘Schipper, mag ik overvaren?’ en spijkerpoepen gespeeld en er was een uitnodiging voor de kinderen om hun hart aan Jezus te geven. Door de duidelijke opzet van het programma en de vele verwerkingswerkjes, weten we zeker dat de boodschap goed is overgekomen bij de kinderen.
Het bouwteam is vandaag het kerkgebouw dat aan dit Compassion-project verbonden is gaan schilderen. Toevallig heet de kerk ook ‘Bethel’ (niet alleen voor ons; het is echt hun naam). Na het middageten (rijst, spaghetti en kip met een sausje dat deze keer niet zo pittig was) kregen de kinderen allemaal een certificaat, als bewijs van hun deelname. Nadat ze het certificaat hadden gekregen, mochten ze allemaal een cadeautje uitzoeken ? die hadden wij voor hun meegenomen. Een cadeautje krijgen vonden de kinderen helemaal geweldig! Na heeeeeeeel veeeeeeeeel foto’s te hebben gemaakt met en van de kinderen was het dan helaas tijd voor afscheid.
Zowel de kinderen als wij werden emotioneel. Na de laatste knuffels te hebben gegeven moesten we weer de bus in, voor de laatste terugreis naar het hotel. Bij het hotel aangekomen gingen de koffers in de bus en was er nog even tijd om een colaatje te drinken. Als verrassing konden we ook nog met een krokodil op de foto! Er lagen twee krokodillen op het land, maar de mevrouw van het hotel zij dat ze op dit moment een beetje gevaarlijk waren. Eentje gromde zo af en toe, dus daar zijn we maar niet mee op de foto gegaan. Hierna begon de vijf uur durende busreis naar het tweede hotel; het Golden Beach Resort. Het was nogal een avontuurlijke busreis, want de buschauffeur was nogal ongeduldig, wat ons uiteindelijk anderhalf uur reistijd extra heeft opgeleverd! Gelukkig werd hij snel omgeruild voor onze nieuwe buschauffeur die onderweg ergens zou instappen. De nieuwe chauffeur heet Simple, makkelijke naam hè?
Om 22.00u kwamen we aan bij het hotel en we kunnen gewoon in onze kamers de zee horen! En sommigen zien de zee zelfs ook vanaf hun kamer. Het hotel is letterlijk aan het strand, dus we hebben dit weekend even ons eigen ‘privé-strandje’. Hoewel de zee vol water zit, hadden we op onze kamers helaas geen water (en dus konden we de douche en toilet niet gebruiken). De eigenaar had heel lief speciaal voordat wij zouden komen, nieuwe opslagtanks voor het water en pompen aangeschaft, maar op het moment dat ze één van de pompen weer aanzetten, bleek deze voor kortsluiting te zorgen, waardoor we dus geen water op de kamers konden krijgen. Maar er staat ons verder wel een heerlijk relaxed weekend te wachten! Morgenochtend gaan we misschien al vroeg met een vissersboot de zee (Atlantische Oceaan) op!
Heel veel liefs van ons allemaal vanuit Ghana!
Wist je dat:
- Debora naast het sporten ook nog een volledig kinderwerkprogramma meedraait?
- Rafaël graag Ghanezen aanspreekt en veel praat over het geloof?
- Evert vader genoemd wordt door Ghanese tieners en dit erg frustrerend vindt? Hij wordt liever als broer gezien.
