Akwaaba (=welkom), dear followers!

Hier een uitgebreid verslag, door Elise, van de eerste twee dagen! Na een reis van in totaal bijna 24 uur, kwamen we aan bij ons hotel in Ghana: Hans Cottage Botel, net buiten Cape Coast. Hier konden we lekker uitrusten en installeren in de hotelkamers want we hadden allemaal niet veel nachtrust gehad. We merkten al meteen dat we in Ghana waren, want de douche was koud! Om half 4 ’s middags hadden we de eerste meeting waar we het programma van de komende weken doorliepen. Een vol programma! Na de meeting gingen we richting het restaurant voor ons avondeten: spaghetti! Het restaurant was zo’n 3 meter van de krokodillen af. Bij het hotel komen regelmatig groepen Ghanese-kinderen van scholen in de buurt. Nu was er ook zo’n groep en die vonden het heel erg leuk om met ons op de foto te gaan! Het voelt soms net of we beroemd zijn. Na de maaltijd hadden we onze eerste training van ‘Hope for Kids’, een internationaal kinderprogramma van Evangelism Explosion. Zij hebben een zondagschoolprogramma gemaakt voor kinderen dat ze ons gaan aanleren, zodat wij dat programma weer kunnen toepassen volgende week als we echt zelf aan de slag gaan. We mochten tijdens deze training lekker zelf kind zijn en knutselen en we kregen snoepjes als we een vraag goed beantwoordden. Na de training, om 20.30u, zijn we meteen gaan slapen. We waren allemaal zo moe van de reis en alle eerste indrukken.

Na een goede nachtrust begonnen we aan een nieuwe dag. We hadden een vol programma vandaag. Na het ontbijt in het restaurant, hadden we weer een training van ‘Hope for Kids’. Tijdens het ontbijt gingen ook alle reacties op het eerst berichtje van het reisdagboek rond; dat was heel erg leuk om te lezen! Na de training gingen we naar een project van Compassion, ongeveer 20 minuten vanaf het hotel. Voor vandaag gingen we alleen kennismaken bij dit project, waarvan we een deel van de kinderen volgende week naar een ander Compassion-project brengen, waar we dan het kinderprogramma met ze gaan doen. We kregen een rondleiding langs alle klassen waar de kinderen een liedje voor ons zongen en wij weer een voor hen. De kinderen waren in het begin heel erg verlegen, maar nadat we terugkwamen van een korte tour door het dorpje, kwamen alle kinderen direct op ons afgerend. De tour door het dorpje was best wel confronterend, omdat je opeens midden tussen alle armoede loopt.

De kinderen wilden heel vaak op de foto, zingen en allemaal spelletjes doen. Zo leerden zij nieuwe dingen van ons (nieuwe liedjes) en wij ook weer van hen (leuke Ghanese dansjes!). Het bouwteam was inmiddels begonnen aan het uitbreiden van een keukentje bij de school. Om ongeveer 15.00u gingen we terug naar het hotel, waar we weer training hadden voor het kinderprogramma.

Dit was het voor nu, zo blijven jullie een beetje op de hoogte van al onze belevenissen hier in Ghana! We zien er naar uit om jullie reacties te lezen en hopen dat jullie een beetje kunnen meegenieten van de reis, ondanks het feit dat jullie hier niet fysiek aanwezig zijn!

Heel veel liefs van iedereen hier!

Nagenieten; dat is wat we op dit moment onder het genot van een colaatje doen!

Vandaag hebben wij, als bouwteam, ons mogen inzetten voor het bouwen van een “keuken”. Voor ons ziet het eruit als een simpel hokje, maar voor de lokale bevolking is het echt geweldig dat deze keuken er gemaakt wordt. In deze keuken wordt onder andere het eten voor alle Compassion-kinderen klaargemaakt. Het gevoel dat deze mensen deze keuken echt dagelijks kunnen gebruiken geeft ons een gevoel van trots, waar we echt blij mee mogen zijn, en we zijn dankbaar dat we ze op deze manier kunnen helpen. Maandag gaan we de keuken afmaken en volgende week gaan we ook bij een ander Compassion-projet bezig met een andere keuken en het verven van een kerk.

Mijn cola is inmiddels op, dus het wordt tijd om te gaan slapen, want morgen gaan we weer vroeg uit bed om naar de plaatselijke kerk te gaan, in hetzelfde dorpje als waar we vandaag waren. Welterusten!

Geschreven door Roy. Een fotootje van de keuken hopen we morgen te plaatsen.

Wauw, wat zijn we op een ongelooflijk mooie plek! Ik, Esther, en volgens mij ook de rest van de groep, geniet enorm van alle momenten. Het begint al met de vroege ochtend, wanneer we gaan ontbijten. Een geweldig concert word bij het ontbijt verzorgd, door een koor van prachtig zingende vogels. En niet een bescheiden concert, nee, vol overgave zingen de vogels, de dag tegemoet.

Na het ontbijt zijn we in de bus gestapt, op weg naar de kerk die samenwerkt met Compassion. De dienst was echt GEWELDIG. WAUW, wat hebben die mensen een energie en wat stralen ze een passie voor God uit. Ook al verstaan we geen woord van de liederen die ze zingen, je wordt er spontaan blij van. Die vrolijkheid die ze uitstralen, en de dansjes zijn zo aanstekelijk. Je kan bijna niet stil blijven zitten, of nee, dat kan niet. Ook wij als groep mochten twee liederen zingen voor de gemeente. Samen zongen we ‘King Jesus is All’ en ‘Happy Day’. Uit volle borst zongen we dit en de gemeente deed super enthousiast met ons mee! Wat een kick gaf dat. Echt een WAUW-moment.

Na de lunch zijn we ’s middags naar Kakum National Park geweest, niet ver van ons hotel vandaan. Daar was een looproute boven in de toppen van de bomen met allemaal touwbruggen. Het was super, ook al wiebelde het zo af en toe behoorlijk (dankzij lieve groepsgenoten) op een hoogte van 30 à 40 meter boven de grond. Voor de duidelijkheid; 40 meter is ERRUG hoog! Gelukkig kregen we te horen dat de touwbruggen een gewicht konden houden van maar liefst twee volwassen ‘forest elephants’, dat was een hele opluchting. Maar ooooooh, wat was het mooi vanaf die hoogte. Het was voor sommigen echt een overwinning om op 40 meter hoogte te zijn. Het was de moeite zeker waard, want je kreeg er echt een PRACHTIG uitzicht over ‘The Jungle’ weer voor terug. Dan besef je weer even hoe klein je als mens ook alweer bent, en hoe grote God we hebben. Our God is Greater!

Liefs en groetjes van Esther, en de rest van de Ghana-groep! Dikke knuffel en zoen aan m’n loverss 🙂

Hallo lieve mensen,

Vanochtend bij het ontbijt hadden we oliebollen en ananas voor de variatie. Na het ontbijt hadden we de laatste ‘Hope for Kids’-training. De jongens – en Joukje – van het bouwteam gingen terug naar de keuken, waar ze afgelopen zaterdag aan gewerkt hadden. Omdat het voor ons de laatste lessen van ‘Hope for Kids’ waren, hebben we een mooie foto gemaakt met onze mooie zelfgemaakte kronen en brillen op. Na de training hadden we even vrije tijd, om 13u was het tijd om te gaan eten. We kregen lekker op z’n Hollands patat met kip-kebab.

Na het eten stond het slavenfort Elmina op het programma, maar eerst moesten we even wachten tot de bouwgroep weer terug was. Nadat het bouwteam ook gegeten had en opgefrist was, konden we allemaal richting de bus gaan om naar het fort te gaan van waaruit de Nederlanders vroeger de slavenhandel bedreven.

Toen we de bus uitkwamen, werden we gelijk overdonderd door Ghanezen die armbandjes, drinken en fruit wilden verkopen. Nadat we ze weggestuurd hadden, konden we het fort in. Eerst gingen we naar de cellen van de vrouwen. In elke ruimte zaten 150 vrouwen, ze hadden bijna geen bewegingsruimte. Daarna gingen we naar een kleine cel, waar de ongehoorzame Nederlandse soldaten zaten. Ook zijn we bij de plek geweest waar de slaven op de schepen werden gezet. We hebben nog veel meer gezien, maar dat horen jullie allemaal wel als we terug zijn.

Eenmaal weer bij het hotel aangekomen gingen we naar de conferentiehal om een broodje te eten. Er was een lekkere fruitsalade voor ons gemaakt. Na het eten hadden we weer een meeting met een praatje van Evert en Henk Stoorvogel (via DVD). Daarna gingen we brainstormen in de groepjes over het programma, dat we de volgende dagen bij de kinderen gaan doen.

Het gaat goed met ons allemaal en jullie krijgen de groetjes van iedereen hier.

Veel liefs,
Sharon

Met een koud colaatje aan de bar bij het zwembad, daar zit ik; Marc. Wat een luxe! Je zou bijna vergeten dat we hier in Ghana zijn om iets te doen. En dat is ook zo, vanochtend ging de wekker namelijk gewoon weer om zeven uur. Een half uur later zit iedereen aan het ontbijt, en genieten we van ons heerlijke toast, omelet en koffie. Om half negen vertrekt de bus. De laatste twee dagen vertrokken we richting het eerste project en daarmee is het echte werken dan ook begonnen.

Het eerste project houdt in dat we vertrekken om de eerste groep van 29 kinderen op te halen. De bus wordt dan nog iets voller omdat er dus veel vrolijke hoofdjes bij komen die niet kunnen wachten om te beginnen. Nadat de kinderen verwelkomt hebben gaan we verder richting onze eindbestemming, we stoppen nog een keer om de bouwers op hun inmiddels tweede project te droppen. De bouwers zijn vandaag bezig geweest met de tweede keuken. De eerste keuken heb ik gezien, en ze hebben echt heel mooi werk geleverd. Als de bouwers zijn uitgestapt moeten we nog een klein stukje verder over de wegen waar je normaal gezien eigenlijk alleen met een stevige 4×4 zou willen rijden.

We komen aan op onze eindbestemming waar de groep kinderen wordt aangevuld tot in totaal 77 kinderen. Zo snel mogelijk neemt iedereen zijn taak opzich, de groep kinderen wordt in tweeën verdeeld en voor dat we het weten staan er twee teams klaar om te starten met de lessen. In die tijd helpt het sportteam in de twee klassen, en daarnaast bereiden zij de sport en spel activiteiten voor. Naast dat we met de kinderen werken in de klas, bieden we namelijk ook twee keer per dag een sport en spel blok aan op het sportveld. Wat we ook met deze kinderen ondernemen, het gaat ten alle tijden gepaard met veel enthousiasme van twee kanten.

Ik zit zelf in het kinderwerkteam en ben vandaag onder de indruk geraakt van ons team. Het is echt een eer om met zulke mooie mensen op te trekken. Mensen die stuk voor stuk ervoor willen gaan. Iedereen op zijn eigen manier en met zijn eigen talenten, wat een cadeau om daar deel van te mogen zijn. Waar gaan we dan precies voor zul je je misschien afvragen.

Als we ’s ochtends beginnen met de kinderen heten we ze natuurlijk van harte welkom, we bespreken wat we tot nu toe geleerd hebben. Daarna doen we een leuk liedje met zijn allen; “King Jesus is All” is één van de favorieten van de kinderen. Daarna bestaat het programma uit verschillende werkjes, toneelstukjes, gebed, en nog veel meer leuks. De lessen zijn er op gericht om de kinderen te vertellen van het goede nieuws, maar daarnaast leren we ze ook om alles opnieuw uit te delen aan hun vrienden, familie en iedereen die ze tegen komen. Ze kunnen dit doen op allerlei laagdrempelige manieren, een van de werkjes van vandaag was bijvoorbeeld een ketting met twee vraagtekens erop. Een vriendje zou dan kunnen vragen wat dat is? Op die manier hebben ze een ingang om te vragen aan het vriendje of ze God kennen enzo verder. De opbouw van de lessen is redelijk vast hierdoor weten de kinderen waar ze aan toe zijn, en heeft iedereen van ons team zijn vaste onderdeel waar hij of zij verantwoordelijk voor is. Inmiddels zijn we een geoliede machine! De kinderen krijgen vier lessen per dag en daarnaast krijgen ze twee keer per dag sport en spel. Naast al dit moois is dit ook de kans om lichamelijk goed voor de kinderen te zorgen en daarom krijgen ze tussen de middag ook een warme maaltijd.
Wij eten het zelfde als de kinderen, en vandaag bestond ons middag eten uit een combinatie van bonen, banaan en olie; een geweldige ervaring!

Rond een uur of vier vertrekken we weer, met de 29 kinderen die we halverwege droppen. Rond vijf uur komen we aan bij het hotel, waar we vandaag een welverdiend vrij uurtje hadden voor dat we gingen eten. Het is druk, vol, vermoeiend maar zo mooi, dankbaar, grandioos, het is gewoon onbeschrijfbaar. Iedereen zou minstens een keer in zijn leven zo’n reis moeten ondernemen, het is te mooi om niet doen!

Morgen is onze laatste dag met deze groep kinderen, daarna zullen we andere dingen gaan doen maar daar zullen andere mensen over gaan schrijven.

Ook leuk om te vermelden is dat we vandaag Liesanne haar verjaardag mochten vieren met ‘cake-oliebollen’ (ze smaakten naar cake, maar zagen eruit als oliebollen) en vanochtend bij het ontbijt hadden we ook al gezongen en waren er slingers opgehangen. De organisatie, Samenwerkvakanties, had dus goed haar best gedaan om deze speciale verjaardag niet onopgemerkt voorbij te laten gaan.

Ik ga eerst slapen, de groeten van iedereen, en van mij natuurlijk ook speciaal voor Anna een hele dikke zoen.

Zwaai zwaai vanuit Ghana, vanaf de zwembadbar!

PS: Een aantal projectfoto’s volgen hopelijk spoedig! We doen ons best.

Wist je dat:

• Esther een prachtige stem heeft en die heel goed van pas komt bij het nazingen van liedjes?
• Ila het evangelie heel leuk en goed kan uitleggen in het Engels en met veel gebaren?
• Joël overal wel kan slapen en dat zijn ouders nooit zullen geloven dat hij aangaf erg moe te zijn en graag naar bed wilde?
• Wij een echt muziekteam hebben met Gideon, Liesanne, Janneke, Mirjam en Jelina?
• We op dit moment onderweg zijn met de bus naar de volgende accommodatie, voor een relax-weekend aan zee?

Dag 8 — vrijdag

Dag 8 (vrijdag) alweer! Nu ik, Joël, dit schrijf is het zelfs al zaterdag (dag 9), maar het weekend is vrijdag al goed begonnen.

Het is toch elke dag weer genieten om hier te zijn. Voor het eerst sinds we in Ghana zijn hebben we een beetje kunnen uitslapen. Na het uitslapen en ontbijt, hebben we heerlijk genoten van de zee en het strand. Lekker even uitrusten en genieten van de mooie natuur.

’s Middags was er een volleybaltoernooi, maar je kon natuurlijk ook gewoon lekker zonnen en/of zwemmen. Zo ziet ons weekend er dus uit in Ghana. ’s Avonds hadden we weer lekker eten: op het menu stond de Hollandse aardappel met een ei/bonensaus. Ik vond het erg lekker! Na het eten hebben we nog een gezellig kampvuur gehad op het strand. We hebben het vuur zelf maar aangestoken, want de Ghanezen lukte het niet zo snel. We hebben tot ongeveer 23u buiten gezeten.

Dag 9 — zaterdag

23u was laat genoeg, omdat we vandaag weer vroeg uit bed konden als we dat wilden. Er was namelijk de mogelijkheid om met een vissersboot te gaan varen en bij de vissers op zee te gaan kijken. De wekker ging dus voor de meesten van ons alweer vroeg; om 6.40u moesten we namelijk verzamelen. We zijn naar een soort van haven gelopen waar veel boten op het strand lagen en gemaakt werden. Daar zijn we aan boord van een vissersboot gegaan. De boten zagen er wel wat onbetrouwbaar uit en er werd gewaarschuwd voor zeeziekte, maar toch viel dat uiteindelijk allemaal behoorelijk mee. Het was een bijzondere ervaring om mee te maken hoe de mensen hier vissen en hoe ze hun boten maken.

Vanmiddag hadden we weer een volleybaltoernooitje en kon je verder lekker uitrusten op het strand. De zon was er alleen niet steeds bij en omdat er harde wind staat aan zee, was het al snel een beetje te koud. En dat in Ghana! Vanavond hebben we heerlijke pannenkoeken met banaan en ananas gegeten. Na het eten hebben we onze 4e conferentieavond gehad. Het ging over de vruchten van de Geest en na de afsluiting zijn we uiteen gegaan in onze groepen om na te praten over onze positieve en negatieve eigenschappen. Het is nu bijna 22u dus wordt het ook tijd voor mij om mijn bedje op te zoeken.

Welterusten iedereen en groetjes vanuit Ghana!

Wist je dat:

• Mientje bij het uitstappen van de boot volledig kopje onder ging?
• Robin Bouma aan de Ghanese bevolking bekend heeft gemaakt dat hij nog vrijgezel is?
• Verschillende deelnemers hun ouders best wel missen?

Dit stukje gaat ook over zaterdag, maar is geschreven door Robin Brinkman.

Vandaag was het opnieuw een ‘relaxdag’. Maar niet voor iedereen, want voor diegenen die meewilden de oceaan op, ging de wekker al rond 6.30u. De meesten van de groep gingen mee en het was zeker de moeite waard, we gingen met een houten vissersboot die helemaal met de hand was gemaakt! We gingen een aardig eind de oceaan op en de golven knalden n voor n op de boot, dus de boot schommelde behoorlijk, maar dat was juist het mooie ervan. Na de tocht gingen we terug naar het hotel en deed iedereen zijn eigen ding, sommigen gingen slapen op het strand of in bed.

Nadat we de lunch achter de kiezen hadden was het weer tijd voor een volleybaltoernooi! Het ging er weer fanatiek aan toe en iedereen deed zijn uiterste best. Na het toernooi was iedereen toe aan een verfrissende douche, omdat de meesten flink onder het zand zaten. Daarna stond het avondeten klaar en aten we heerlijke pannenkoeken, iedereen had honger van het volleyballen dus de pannenkoeken werden makkelijk naar binnen gewerkt. Om 19.30u stond er weer een conferentieavond op het programma en toen we uiteen gingen in de kleine groepen hadden we het over de positieve en de negatieve eigenschappen van jezelf. We kwamen er achter dat iedereen het makkelijker vond om negatieve eigenschappen op te noemen dan de positieve. Na goede gesprekken gehad te hebben, was de avond alweer voorbij en gingen we slapen.

Iedereen moet nu nog even de rust pakken die we kunnen pakken, want er staan ons nog 3 zware, maar hele mooie projectdagen te wachten. We gaan bij een weeshuis de kinderen leren over God en Jezus door middel van hetzelfde ‘Hope for Kids’-programma als vorige week bij het Compassion-project. Ook nu komen er weer kinderen van een Compassion-project uit de buurt van het weeshuis. We zien uit naar de projectdagen en hopen er zelf ook weer veel van te leren!

Zon, zee, strand, beperkt kunnen douchen/handen wassen. Ik, Roy, vind het een heerlijk weekend. Omdat er ergens een lek in een leiding zit, wordt het water hier beschouwd als een soort vloeibaar goud. Daarom wordt de waterpomp maar een aantal keer per dag aangezet, hierdoor kunnen we maar beperkt douchen of handen wassen.

Afgelopen week hebben we als bouwteam twee ‘keukens’ gemaakt en een kerkgebouw geschilderd. Maandag, dinsdag en woensdag hebben we gewerkt aan de keuken en donderdag hebben we de kerk geschilderd. Deze kerk heet ook Bethel, daarom hebben we boven de ingang BETHEL geschilderd. De mensen van de kerk die er de hele dag bij waren, waren hier ontzettend blij mee!

Later vanmiddag gaan we alweer naar het laatste hotel, waar we de rest van de week zullen verblijven. We gaan eten bij de Chicken Inn, een normaal modern heerlijk kip-restaurant! (dat zedeni Evert en Mirjam, die er vorig jaar ook zijn geweest)

Als bouwteam gaan we komende week kasten maken voor een school en als echte kunstenaars de muren van de klaslokalen verven.

Groetjes voor iedereen en van de hele groep!

PS: Hiermee is een einde gekomen aan de berichten voor vandaag. In een relaxweekend is het nou eenmaal makkelijker om te schrijven en plaatsen dan in een actieve goede week, maar ook komende week gaan we weer ons best doen om alle ervaringen met jullie te delen. En aan het eind van de week, wanneer we weer terug zijn in Nederland, kunnen we alles alweer persoonlijk vertellen!

Het is nu 20.30u en ik, Marieke, lig hier heerlijk op een 3-persoonsbed (!!) met twee kussens in m’n rug, een fles water en de televisie aan de dag te overdenken. Evert had mij gevraagd om een stukje over vandaag te schrijven en dat wilde ik wel.

Ik zal bij het begin beginnen. Het was vanochtend voor de meesten onder ons even wennen dat de wekker weer om 7u rinkelde voor een projectdag, want na een relaxed weekendje aan de Atlantische Oceaan waarbij we lekker uit konden slapen waren we even vergeten hoe dat voelt. 9.00u begon de kerkdienst en dit was wederom een bijzonder ervaring. In deze kerk waren ze iets minder uitbundig, maar nog altijd veel meer dan wij Nederlanders gewend zijn. Persoonlijk vond ik het erg leuk om mee te maken. Wij mochten ook hier weer met de hele groep naar voren komen om 2 liederen te zingen. Onder leiding van Esther begonnen we met het bij het vorige project populaire “King Jesus is All”: en daarna onder leiding van Jelina en Liesanne “Oh Happy Day.” De preek was deze keer ook goed te verstaan, door een goed Engels-sprekende voorganger en betere luidsprekers.

Rond 11.30u reden we in onze oude vertrouwde bus weer richting het Golden Beach Resort om onze koffers in te pakken en nog even een paar uurtjes van ons vrije weekend te genieten! Iedereen deed dit op zijn/haar eigen manier, maar de meesten lagen toch wel op het strand te genieten van de zon, de Atlantische Oceaan, een goed boek en een koud colaatje. Uiteindelijk kwam hier ook weer een eind aan en stapten we in de bus voor de reis naar het laatste hotel in Nungua.

We zijn onderweg even gestopt bij de Chicken Inn voor ons avondeten. Alsof we uitgehongerd waren, hebben we ook nog een pizza gehad bij de Pizza Inn in hetzelfde gebouw. Met een volle maag/buik kwamen wij dus aan in het hotel. Een prima hotel zoals ook de twee voorgaande hotels. (en door ons dubbele avondeten :-)) Wij zijn door dit relax-weekendje weer helemaal opgeladen, dus kunnen wij vol goede moed de komende 3 projectdagen in!

Speciale groet aan mijn volgers, dikke tût!

Marieke

Wist je dat:

• Malon gelijk de wc-bril heeft gesloopt in het nieuwe hotel
• Joukje B. een kakkerlak heeft dood getrapt met haar slipper en die vervolgens weer in haar koffer deed en nu heel bang is dat straks miljoenen baby kakkerlakken in haar koffer zitten
• het bij het sportteam vaste prik is om na een samenkomst even een potje te ‘regenwormen’
• Debora verschillende mannen mee naar huis kon nemen?
• Joukje B. en Heike de grootste chaotische rommelkonten zijn?
• Marc, als teamleider, in slaap was gevallen voor een team meeting?
• Robin Brinkman bijna verdronken was in de zee, omdat hij indruk wilde maken op een paar Nederlandse meiden?

Vanmorgen verschenen de meesten weer fris en fruitig aan het ontbijt, nadat we gisteravond goed waren aangekomen bij ‘Hotel Halifax’ in Accra. Hier verblijven we de rest van onze reis.

Vandaag gingen we opnieuw onze lessen van ‘Hope for Kids’ geven, maar dit keer bij een weeshuis in de buurt van ons hotel. Onderweg naar het weeshuis hebben we ook nog kinderen vam een Compassion-project in de buurt opgepikt. We waren allemaal goed uitgerust van een weekend relaxen aan het strand, dus er werd weer veel van ons verwacht. We hadden al ervaring opgedaan bij ons vorige project, waardoor we nu goed wisten hoe we de lessen moesten geven. Na 2 lessen van een uur was het tijd voor de lunch (altijd een verrassing hier in Ghana). Maar niemand had iets te klagen want we aten heerlijke rijst met een stukje kip. Na de maaltijd stonden er nog 2 lessen van op het programma en er stond ook, net als in de ochtend, nog een uur sport en spel ingepland.

We hebben een korte video van vandaag gemaakt, om jullie een sfeerimpressie te kunnen geven. Je kunt de video hieronder bekijken of op YouTube.

Nadat alle lessen waren afgerond was het ook alweer 16u geweest en was het dus weer tijd om terug te gaan naar hotel. Om 18u aten we gezamenlijk een broodje en zometeen (19.30u Ghanese-tijd) staat er weer een ‘Team Tijd’ ingepland.

De dag was weer geslaagd, maar het was vermoeiend. Morgen en overmorgen hebben we weer projectdagen en dan zit vrijdag onze hele reis er alweer op :'(. We genieten allemaal nog steeds ontzettend van wat God ons allemaal laat zien en kijken dan ook uit naar de komende dagen!

Groetjes van ons allemaal!

Robin Brinkman

De laatste uren tikken weg, de schone handoeken zijn op, de onderbroeken zijn inmiddels binnenste buiten en achterstevoren gedragen, zonder hier verder over in detail te treden concludeer ik, Marc, dat het bijna tijd is om terug te gaan naar Nederland. Eerst toch nog even een verslagje over ons laatste project.

Vandaag hebben we namelijk afscheid genomen van onze laatste groep kinderen. We hebben de afgelopen drie dagen opnieuw het ‘Hope for Kids’-programma gedraaid. Deze keer bestond de helft van de groep opnieuw uit kindjes van het plaatselijke Compassion-project en voor de andere helft bestond de groep uit kinderen van een weeshuis, waar de Bethel vorig jaar ook geweest was. Door de andere kinderen en doordat we in de tweede week van onze reis waren, is het een heel andere week geweest dan de eerste week. De meeste kinderen waren hier namelijk wat ouder en bij de kinderen van het weeshuis merk je echt heel duidelijk dat sommigen een duidelijke opvoeding hebben gemist. Een hele andere week maar niet minder goed. De kinderen hebben opnieuw heel enthousiast meegedaan en namen zelfs het voortouw in het zingen van de liedjes die wij ze eerder deze week geleerd hebben.

Het is geweldig om te zien hoe goed Compassion werkt. Door de sponsoring van een kindje krijgen de kinderen echt een kans, en eigenlijk alle kinderen grijpen deze kans met twee handen aan. Ik mag hier natuurlijk geen reclame maken maar ik zou zeggen denk eens na over het sponsoren van een kindje, meerdere deelnemers (7!!!) van onze groep zijn namelijk een kindje gaan sponsoren en zijn daar erg blij mee. We hebben met onze eigen ogen de impact van het sponsoren op het kindje en de ouders gezien.

We hebben net ons heerlijke witte broodje met pasta op gegeten en hangen nu nog onder de kokosnootbomen op de binnenplaats van het hotel. Morgen zullen we nog lekker de tourist uithangen en daarna zal onze lange reis naar Nederland beginnen.

Als ik toch alvast even terugkijk dan kijk ik terug op een geweldige ervaring. Een geweldige ervaring in een ander land, met mooie mensen en met een mooi programma. Er zijn zat dingen die ik niet gelijk zal missen, maar als ik een ding mag benoemen wat ik wel zal missen dan is het deze geweldige groep mensen. We hebben het met elkaar tot een geslaagde tijd gemaakt en we hebben met elkaar geweldig werk kunnen verrichten. God heeft ons aan elkaar gegeven en hij heeft overal vooropgelopen en de weg voor ons vrijgemaakt. Het is ontzettend mooi, eigenlijk niet te verwoorden.

Vanaf mijn kant voor de laatste keer de groeten vanuit Ghana. Morgen zal Dolf nog een keer een mooi bericht plaatsen, dus blijf ons volgen! Later zullen er ook nog meer foto’s geplaatst worden, dus het is ook na Dolf zijn bericht nog niet helemaal voorbij met het reisdagboek voor deze samenwerkvakantie!

PS voor Anna: nog maar twee en een halve nacht 😉