Dinsdag 23 juli
Rond 10.15u ’s ochtends waren de meesten van ons bij het verzamelpunt aangekomen, vol energie en met veel zin in de reis! Eerst nog even snel naar binnen om de laatste details te bespreken en daarna kwamen ouders, vrienden en familie naar binnen om ons te zegenen voor de reis. Dit was een mooi moment voor mij en ik denk ook voor de rest van de groep. Na afscheid van iedereen genomen te hebben, stappen we de bus in. We rijden naar Brussel, met een tussenstop in Utrecht om Anneke en Céline op te halen. Eenmaal op de luchthaven aangekomen lopen we vol goede moed naar de incheckbalie voor onze tickets. Dat verliep gelukkig zonder problemen. Alhoewel, Zahra vergat bijna haar handbagage mee te nemen. Sommigen vonden het opstijgen erg spannend, want zoals elk jaar zitten er mensen bij die nog nooit gevlogen hebben. Maar wat boven de spanning uitsteeg, was de verwondering over het mooie landschap vanuit de lucht. Ook de maaltijd tijdens de vlucht (rijst met vlees en groenten) was goed te eten. Na 2,5 uur landen we veilig in Casablanca, waar we een overstaptijd van 4 uur hadden. In die tussentijd verkennen we het vliegveld, maar al snel besluit een groot deel van de groep dat het tijd is om te gaan ‘slapen’. Natuurlijk heb je altijd nog de energiekelingen, die fanatiek aan het rolstoel rijden waren.
Dinsdag 24 juli
Helemaal moe, checken we in voor de vlucht naar Accra – die iets langer dan 4 uur duurt. De landing (rond half 6) was een beetje hobbelig en een aantal mensen waren al een beetje reisziek geworden. Eenmaal geland overheersten de typische Ghanese geur en temperatuur toen we het vliegtuig uitstapten. Gelukkig was ook alle bagage ook meegekomen. En om het nog beter te maken: we werden heel hartelijk ontvangen door Nanda en Reüel die ons meenamen naar een prachtige knaloranje bus. De reis naar ons hotel in Cape Coast was ook verbazingwekkend, we kregen allemaal nieuwe indrukken die gewoon onbeschrijflijk zijn. Grote tegenstellingen tussen arm en rijk zijn overal te zien, net als verkopers met hun waren in een mand op het hoofd. We hebben nog 2 tussenstops gemaakt: de eerste bij het typische Ghanese toilet, de bosjes, en de tweede bij een tankstation met winkel en toilet. Na ongeveer 3,5 uur rijden zijn we aangekomen bij ons hotel in een dorpje. Iedereen pakte snel de bagage en ging op zoek naar zijn/haar kamer. We hebben een heel mooi plekje, maar wij als verwende mensen vinden altijd wel iets wat net iets anders/beter kan. Niet iedereen ging slapen, de een ging uitpakken, de ander zitten en weer een ander trof voorbereidingen voor de meetings. Om 12.30u hebben we iets spaghetti-achtigs gegeten. De spellen, de liederen en de rest van de training waren goed georganiseerd, alleen kon je wel merken dat de concentratie door de vermoeidheid niet helemaal optimaal was. In de avond hebben we nog brood gegeten en met elkaar gezongen. Na het eten bereidden Ila, Sharon, Rosa, Harry en ik de training voor de volgende dag voor, terwijl de rest even tijd voor zichzelf of een spelletje nam. Ik wil nog zo veel meer vertellen, maar ik ben toch wel moe dus ook ik ga maar slapen. Ik wil jullie vragen te blijven bidden om een zegen over deze reis en over ieder van ons persoonlijk.
Groetjes,
Janneke Feddema
PS: Een extra dikke knuffel voor Fabian!
