Iedereen is veilig aangekomen in Ghana, inclusief alle bagage! Het duurde eventjes voordat iedereen langs de douane was en z’n bagage gevonden had, maar we zijn inmiddels vertrokken met de bus, onderweg naar Cape Coast.

Dinsdag 23 juli

Rond 10.15u ’s ochtends waren de meesten van ons bij het verzamelpunt aangekomen, vol energie en met veel zin in de reis! Eerst nog even snel naar binnen om de laatste details te bespreken en daarna kwamen ouders, vrienden en familie naar binnen om ons te zegenen voor de reis. Dit was een mooi moment voor mij en ik denk ook voor de rest van de groep. Na afscheid van iedereen genomen te hebben, stappen we de bus in. We rijden naar Brussel, met een tussenstop in Utrecht om Anneke en Céline op te halen. Eenmaal op de luchthaven aangekomen lopen we vol goede moed naar de incheckbalie voor onze tickets. Dat verliep gelukkig zonder problemen. Alhoewel, Zahra vergat bijna haar handbagage mee te nemen. Sommigen vonden het opstijgen erg spannend, want zoals elk jaar zitten er mensen bij die nog nooit gevlogen hebben. Maar wat boven de spanning uitsteeg, was de verwondering over het mooie landschap vanuit de lucht. Ook de maaltijd tijdens de vlucht (rijst met vlees en groenten) was goed te eten. Na 2,5 uur landen we veilig in Casablanca, waar we een overstaptijd van 4 uur hadden. In die tussentijd verkennen we het vliegveld, maar al snel besluit een groot deel van de groep dat het tijd is om te gaan ‘slapen’. Natuurlijk heb je altijd nog de energiekelingen, die fanatiek aan het rolstoel rijden waren.

Dinsdag 24 juli

Helemaal moe, checken we in voor de vlucht naar Accra – die iets langer dan 4 uur duurt. De landing (rond half 6) was een beetje hobbelig en een aantal mensen waren al een beetje reisziek geworden. Eenmaal geland overheersten de typische Ghanese geur en temperatuur toen we het vliegtuig uitstapten. Gelukkig was ook alle bagage ook meegekomen. En om het nog beter te maken: we werden heel hartelijk ontvangen door Nanda en Reüel die ons meenamen naar een prachtige knaloranje bus. De reis naar ons hotel in Cape Coast was ook verbazingwekkend, we kregen allemaal nieuwe indrukken die gewoon onbeschrijflijk zijn. Grote tegenstellingen tussen arm en rijk zijn overal te zien, net als verkopers met hun waren in een mand op het hoofd. We hebben nog 2 tussenstops gemaakt: de eerste bij het typische Ghanese toilet, de bosjes, en de tweede bij een tankstation met winkel en toilet. Na ongeveer 3,5 uur rijden zijn we aangekomen bij ons hotel in een dorpje. Iedereen pakte snel de bagage en ging op zoek naar zijn/haar kamer. We hebben een heel mooi plekje, maar wij als verwende mensen vinden altijd wel iets wat net iets anders/beter kan. Niet iedereen ging slapen, de een ging uitpakken, de ander zitten en weer een ander trof voorbereidingen voor de meetings. Om 12.30u hebben we iets spaghetti-achtigs gegeten. De spellen, de liederen en de rest van de training waren goed georganiseerd, alleen kon je wel merken dat de concentratie door de vermoeidheid niet helemaal optimaal was. In de avond hebben we nog brood gegeten en met elkaar gezongen. Na het eten bereidden Ila, Sharon, Rosa, Harry en ik de training voor de volgende dag voor, terwijl de rest even tijd voor zichzelf of een spelletje nam. Ik wil nog zo veel meer vertellen, maar ik ben toch wel moe dus ook ik ga maar slapen. Ik wil jullie vragen te blijven bidden om een zegen over deze reis en over ieder van ons persoonlijk.

Groetjes,
Janneke Feddema

PS: Een extra dikke knuffel voor Fabian!

Hallo trouwe Ghana-volgers!

Vandaag, donderdag 25 juli, zijn we wat gesetteld en is het ook een tijd van mixed emotions. Na de eerste training van het kinderwerk en voorbereidingen voor de bouwactiviteiten, hebben we vandaag de eerste contacten gehad met de bevolking van het dorpje. Als bouwteam hebben we al een goede start gemaakt en de kinderwerkers werden door de hele school met gejuich ontvangen toen ze even kwamen kijken – wat direct het gevoel van een hele lange reis hier naartoe volledig compenseerde. Er waren een aantal die de ogen niet droog konden houden, toen ze met zoveel enthousiasme werden begroet.

Vanmiddag zijn we door tieners uit het dorp rondgeleid en hadden we opdrachten die we samen met hen moesten uitvoeren, één ervan was een kapper vinden en daar een foto van te maken en vragen naar de prijs van een knipbeurt. We ontdekten dat een kapperssalon hier een groot uitgevallen telefooncel is en een knipbeurt kost 2 cedi (= 1 euro). Toen we een van de jongens vroegen naar zijn held (was ook een opdracht) zei hij “mijn moeder”, en vervolgens zijn we meegegaan naar zijn huis om zijn held te ontmoeten.

Vanavond had Harry het geestelijk voedsel voorbereid en daarna zijn we in kleine groepjes gegaan om elkaar beter te leren kennen en met elkaar te praten over wat God in ons leven doet of gedaan heeft. Samen hebben we gebeden voor elkaar en dingen die we gedeeld hadden bij God gebracht. Morgen gaan we weer aan de slag en vragen aan jullie om voor ons te bidden want we willen allemaal een verschil maken en Gods liefde laten zien.

Met heel veel lieve groeten,
Dolf

Vandaag begon de dag om 8 uur met een gezamenlijk ontbijt. Er was heerlijke watermeloen en sinaasappel bij. Na het ontbijt begon de training weer voor de kinderwerkers en de bouwers gingen weer naar hun bouwplek. De bouwers zijn een eind opgeschoten met hun project, de keuken. De kinderwerkers hebben nog een aantal dingen erbij geleerd maar vandaag was er ook herhaling want morgen begint het dan echt! Morgen is de eerste dag van het kinderwerkproject, hier hebben we natuurlijk erg zin! Om 12.00 uur moesten we verzamelen om met de bus op weg te gaan naar een ander hotel waar we gingen eten en daar konden we ook met een krokodil op de foto. Persoonlijk vond ik dit een beetje eng maar die krokodil bleef de hele tijd gelukkig stil liggen.

Na het eten en de krokodil, reden we verder naar Kakum National Park: de touwbruggen. We moesten een hele klim maken om uiteindelijk bij de touwbruggen aan te komen. Toen we daar aankwamen gingen bij mij de zenuwen spelen. Ik ben namelijk iemand met hoogtevrees, maar ik heb de hele baan afgelegd (je kon een kortere route nemen als je het te eng vond), net zoals de rest van de groep. Het was een gave ervaring zo hoog in de bomen.

Toen we weer terug naar ons hotel wilden gaan duurde het een tijdje voor dat de buschauffeur de bus weer aan de praat kreeg, maar uiteindelijk vertrokken we wel. We waren onderweg en toen begon er opeens een enorme piep, het was de toeter van onze bus. We reden dus door dorpjes met een kabaal en we vielen nog meer op dan dat we al deden. Dit was erg grappig, sommige mensen gingen voor ons aan de kant, maar er was dus eigenlijk niks aan de hand. Bij een goede hobbel in de weg hield het piepen gelukkig weer op, maar toen we dichtbij ons hotel waren begon ‘ie weer te piepen en na een flinke heuvel op te zijn gereden begon het in de bus ook te stinken. Op dat moment zijn wij eruit gestapt en hebben de laatste paar meter gelopen.

Bij het hotel hadden we een half uurtje om ons op te frissen en daarna gingen we eten, er zat een verrassing bij: een warm broodje, het leek op een donut en een oliebol. Het was erg lekker. Daarna gingen de kinderwerkers zich voorbereiden voor de volgende dag, de eerste dag met de kinderen. Het voorbereiden was de dag verdelen over je groepje en kijken wie wat allemaal gaat doen. We hebben er echt veel zin in! Maar nu is het eerst tijd voor bed, want we moeten morgen natuurlijk wel uitgerust voor de kinderen staan!

Liefs Janna

Hallo lieve mensen!

Vandaag zijn we lekker vroeg gaan ontbijten, om 7.30u. Vandaag was namelijk de eerste projectdag voor het kinderwerk en ook de bouwmannen hadden nog een zware klus: er moest beton gestort worden, maar die moest natuurlijk wel eerst zelf gemaakt worden. Hier in Ghana wordt het beton op de grond door elkaar gemengd. Ook maken we een kast voor in de keuken. De scharnieren voor de deurtjes waren er helaas niet, maar de organisatie had dat snel opgelost, echt super!

’s Middags rond 12.00u gingen we rijst met kip en tomatensaus eten in de school. Het was echt lekker en dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Het eten was klaargemaakt door Nanda en de koks van Compassion. Na het eten gingen we weer verder met bouwen en gingen de kinderwerkers weer verder met de kinderen en hun programma. De activiteiten met de kinderen waren echt heel leuk. Ze gingen met de kinderen zingen, spelletjes spelen, les geven en veel andere leuke dingen. De kinderen hebben allemaal een werkboekje met werkjes die bij de lessen passen en die ze thuis weer kunnen delen. Vandaag hebben ze onder andere een grote bril gemaakt en grote oren, de bijbehorende boodschap: we moeten goed om ons heen kijken en luisteren om meer te leren over God en anderen.

Rond 16.00u gingen we weer naar onze accommodatie, om daar lekker te douchen en even uit te rusten. Om 18.00u gingen we brood eten, ook was er watermeloen en sinaasappel bij. Na het eten gingen we in onze vaste kleine groepjes om dingen met elkaar te delen. De groepjes zijn echt fantastisch, want er komen zulke bijzondere verhalen op tafel en je leert mensen echt in de diepte kennen. Daarna hadden we tijd voor ontspanning.

De reis is nog lang niet voorbij, maar ik kan een ieder deze reis nu al aanbevelen! Dit had ik van te voren niet kunnen bedenken. Kinderen blij maken, mensen leren kennen, cultuur opsnuiven, onderwijs krijgen in je geloof, je relatie nog meer versterken met God en de drukte van het westen even vergeten.

Ik wil vanaf deze plaats mijn familie thuis bedanken voor alle gebeden en medeleven. Gods rijke zegen toegewenst voor allen die dit lezen.

Groetjes,
Bernhard

Noot van de redactie: Bernhard is door ons op geen enkele manier aangemoedigd, betaald of gecompenseerd voor zijn aanbeveling van onze levensveranderende reizen 😉

Zaterdag 27 juli

Liggend op ons bed laten we alles van de afgelopen twee dagen nog eens goed bezinken. Gisteren zijn wij met het kinderteam gestart bij het Compassion-project. Eerst zijn we met alle kinderen op een groepsfoto geweest. Toen zijn ze in 2 groepen verdeeld, waar ze de hele dag in bleven. We begonnen met spelletjes waar we ze een bijbeltekst bij moesten leren. Het was verbazingwekkend om te zien hoe snel ze dit oppakten. Daarna zijn we naar de lokalen gegaan waar we gingen werken uit het boekje ‘The good news’. In dit boekje stond een knutselwerkje wat we samen gemaakt hebben. Dat konden ze gebruiken om het goede nieuws over Jezus’ aan anderen te vertellen. Ook de gebaren bij de bijbelteksten konden ze daarbij goed gebruiken. Daarnaast hebben we veel liedjes gezongen. Wij leerden hen onze liedjes en zij ons die van hen. We hebben samen veel lol gehad en ze wilden maar niet stoppen met zingen. Voor velen was dit toch wel het hoogtepunt van de dag.

’s Middags hebben we ook lol gehad! We gingen buiten weer spelletjes doen, o.a. hinkelen, voetballen en renspelletjes. Zowel de kinderen als wij waren super enthousiast. Om 16.00u was iedereen erg moe en voldaan en hebben we de eerste projectdag afgerond. We hebben de kinderen gedag geknuffeld en gingen weer terug naar het hotel. ’s Avonds kwamen we nog samen in de kleine groepjes en zijn er weer mooie dingen besproken. Het is fijn om dingen te kunnen delen met de anderen en elkaar te helpen. Een hele waardevolle en leuke dag!

Zondag 28 juli

Vandaag hebben we leuke dingen gedaan met ons team! Eerst gingen we vol verwachting naar de kerk, met onze mooie rokken en bloesjes aan. We hadden gedacht dat het veel zingen en dansen zou zijn, maar dit viel mee. Er is wel geswingd hoor! Onder de preek vielen een aantal mensen van ons bijna in slaap, want je kan het natuurlijk niet goed verstaan. We mochten ook naar voren komen en 2 Nederlandse liedjes zingen. Na 3 collectes en 2,5 uur later was de dienst afgelopen. We vonden het heel leuk om een keer een Ghanese kerkdienst meegemaakt te hebben!

Na de lunch – lekkere spaghetti met saus – zijn we weer in de gammele bus gestapt en naar het fort in Elmina gereden. We kregen een rondleiding door dit slavenfort en hebben veel van de geschiedenis gehoord. Vanuit dit fort werden slaven vervoerd via schepen, onder leiding van Nederlanders die dit fort in bezit hadden. Het was erg heftig om te zien in wat voor kleine ruimtes honderden slaven verbleven, afwachtend tot ze vervoerd zouden worden of daar zouden overlijden. Het is goed om er bij stil te staan wat onze voorouders andere mensen hebben aangedaan. De opdracht van de gids was dan ook om deze boodschap door te vertellen.

Na de rondleiding was er nog even tijd om te genieten van het uitzicht over de zee en souvenirs te kopen, daarna gingen we weer terug naar Cape Coast. Ook dit was weer een dag met veel indrukken. We kijken uit naar wat de volgende dagen ons gaan brengen!

Een lieve groet van het Ghana-team!

Céline en Anneke
(En een dikke knuffel voor mama :))

Wauw, wat was vandaag een bijzondere dag! Het was de derde en laatste dag dat we de ‘Hope for Kids’-training gaven aan de kinderen in Cape Coast. Bij het ontbijt kregen we heerlijke watermeloen en sinaasappel en na het ontbijt vertrokken we naar het project. Inmiddels is iedereen al redelijk gewend aan de gang van zaken en konden we snel van start gaan. ’s Ochtends hebben we de laatste hoofdstukken behandeld en alle liedjes nog eens gezongen. Vooral ‘baby shark’ en ‘skiing in the snow’ waren favoriet. Ook hebben we de laatste werkjes met de kinderen gemaakt. De kinderen mochten allemaal een kroon maken met de tekst ‘Jesus is king’ er op, en die hebben de meesten de rest van de dag de hele tijd gedragen. Tussen de lessen door gingen we sport en spel met de kinderen doen. De kinderen hier zijn ontzettend sportief en deden actief mee met volleybal, fopbal, tikkertje en dansen.

Na de lunch werden er twee grote speakers buiten gezet en hoorde je over het hele schoolplein muziek. Alle kinderen stonden lekker te dansen en er werden veel foto’s gemaakt. Daarna mochten we met z’n allen kijken naar een dans die de kinderen speciaal voor ons hadden voorbereid. Ze hadden allemaal witte zakdoeken vast en het was heel mooi om te zien hoe ritmisch, soepel en muzikaal de kinderen zijn. Nadat de dans was afgelopen wilden de kinderen ons graag leren dansen. We mochten naar het midden komen en twee kleine meisjes deden voor wat we moesten doen. Ze gingen helemaal los en ik voelde me niet meer zo’n soepele danseres. Het was wel ontzettend leuk om te doen. Na het dansen mochten we weer gaan zitten en er stond een speciale verassing voor ons klaar. Het lag onder een theedoek en we waren even bang dat het koeienogen waren. Gelukkig viel het mee en bleken het zelfgemaakte sieraden te zijn. Iedereen kreeg een armband met zijn naam er op en een bijpassende ketting. Echt heel bijzonder!

Na de samenkomst gingen we met z’n allen kijken naar de nieuwe keuken die de mannen hadden gebouwd. Hij was helemaal af en de kokkinnen kregen ook nog een nieuw gasstel als cadeau. Daar waren ze ontzettend blij mee. De voorganger sprak een gebed uit over de nieuwe keuken en daarna werd het lint, dat voor de deur zat, losgemaakt. Vervolgens namen we de kinderen in groepjes mee en mochten ze allemaal een cadeautje van de tafel uitzoeken. We hadden namelijk allerlei cadeautjes uit Nederland meegenomen. Daarna was het echt tijd om afscheid te nemen.

Na de groepsfoto werden we overladen met knuffels en zielige gezichtjes. Dat leverde ook bij ons wel een aantal tranen op. Het was echt moeilijk om afscheid te nemen. In drie dagen hebben we de kinderen echt goed leren kennen en je bouwt ook een band met ze op. Niet alleen de kinderen hebben in deze korte tijd veel geleerd, maar ook wij hebben veel van hen geleerd. ’s Avond hebben we in onze kleine groepjes ook nog gesproken over het project en hoe wij het hebben ervaren. Het is echt bijzonder om te merken hoe zo’n project de levens van de kinderen, maar ook onze levens verandert. Morgen vertrekken we naar de volgende locatie en we zien nu al uit naar het volgende project!

Rosa van der Vijver

Woensdag 31 juli

Vandaag gingen we op reis naar het volgende hotel, met onderweg allemaal leuke tussenstops. Na het ontbijt zijn we gelijk de bus in gegaan voor de lange reis van Cape Coast naar Accra. In Accra zijn weer eerst gaan eten bij de Chicken Inn; de Ghanese “McDonalds”. Iedereen heeft zich daar goed volgegeten met patat, kip en pizza. Nadat iedereen uitgegeten was, gingen we op weg naar het Arts Centre, daar kon iedereen zich uitleven en souvenirs kopen. Na een uur aangehoord te hebben dat we iedereen z’n beste brother en sister zijn, was het tijd om de djembé’s op te halen voor de djembéles. Toen iedereen uiteindelijk weer in de bus zat en alle djembé’s ook, gingen we op weg naar een restaurant aan het strand, waar de djembéles gegeven zou worden. Bij de djembéles hebben we meerdere ritmes geleerd en gedanst met de leraren. Na de djembéles hebben we nog even op het strand gezeten. Daarna was het echt tijd om naar het hotel te vetrekken, aangezien dat ook nog wel een stukje rijden was. In de bus hebben een aantal mensen geprobeerd om te slapen, maar de weg was lekker Ghanees dus van het slapen kwam niet veel terecht. Na een hele lange tijd, onder andere dankzij het feit dat de buschauffeur de afslag naar ons nieuwe dorp gemist had, kwamen we aan bij het hotel. Iedereen heeft een kamer gekozen, is gaan slapen en daarmee was deze lange en gezellige dag alweer voorbij.

Donderdag 1 augustus

Vandaag hadden we een relaxdagje. Omdat we gisteren laat waren aangekomen was het ontbijt pas om 9.30u. Na het ontbijt had mijn groep corvee. Na de corvee hebben we de taakverdeling van het kinderprogramma voor het tweede project besproken. Voor de rest van de dag hadden we niks op het programma, dus iedereen kon gaan doen waar hij/zij zin in had. De meesten hebben bij het strand gelegen en ’s middags hebben een paar fanatiekelingen een volleyballtoernooi gehouden. ’s Avonds hebben we met de corveegroep pannenkoeken gebakken en we hebben voor iedereen van de groep een persoonlijk kaartje gemaakt met bemoedigende woorden erop. We hebben gezellig in het donker gegeten want de elektriciteit was uitgevallen. Na het eten hadden we een studie van Dolf, waarin hij heel persoonlijk over zijn leven gedeeld heeft. Na de studie hebben een aantal nog even over het strand gelopen, voordat ook zij zijn gaan slapen.

Heel veel liefs van Sharon

PS: Dikke kus voor iedereen thuis 🙂

Hello at home,

Er is een tweede dag van het project hier in Prampram voorbij. De tijd gaat nu wel erg snel; nog maar drie nachten slapen en dan gaan we alweer naar huis.

Bij het project hebben we het over zonde gehad en over hoe je in de hemel komt. Het eten bij het project was goed te eten: aardappel op z’n Ghanees, ei en tomatensaus met wat groenten erdoor. Bij de bouw zijn ze begonnen met het metselen van de muren voor de klaslokalen. Ze werken hard om maandag zo ver mogelijk te komen.

Het project waar we helpen is een project van Compassion. Dat is een wereldwijde Christelijke organisatie die het onder andere mogelijk maakt om de armste kinderen te sponsoren. Cynthia en ik gaan samen een kindje sponsoren en vandaag hebben we voor het eerst ons sponsorkindje ontmoet en ook gezien waar ze leeft en woont. Indrukwekkend om te zien hoe mensen kunnen leven en hoe ontzettend luxe wij het thuis hebben. Ze leeft een kamer van 3 bij 5 meter en ze eten samen met alle buren. “Douchen” doen ze vanuit een tonnetje en ze hebben eigenlijk niks echt voor zichzelf.

Bij het avondeten hadden we brood en noodles en daarna hadden we een heerlijk kampvuur – compleet met veel gekkigheid en gezelligheid. We zongen met z’n allen liederen, sommigen lazen een stukje voor en we gaven elkaar cadeaus die we voor elkaar gekocht hadden op de souvenirsmarkt. Dolf had een olifant voor mij gekocht en dacht daarbij dat ik sterk en gevoelig ben. Ook deden we met z’n zevenen bij het kampvuur een leuk stukje (“If I was not on the podium stage” ). De ander moest er maar om denken dat ze niet geraakt werd 😉

Nu doe ik me fuuuut (soort raam, maar ik weet er geen naam voor) dicht en ga lekker slapen!

Liefs Astrid

PS: We hopen woensdagnacht rond 0.00u aan te komen bij de Bethel.
PS2: Mama, staat er donderdag bloemkool op tafel? Sinds ik een soort bloemkool rook op het strand, heb ik er constant zin in!
PS3: Ik mis jullie thuis, love you!

Dag Ghana-volgers,

Vandaag al weer de laatste dag en ook de verjaardag van Ammy! Voor haar en mijn familie ook de hartelijke felicitaties van mij. Als ik dit schrijf zijn we bezig om als team elkaar te vertellen wat we in elkaar en van elkaar gezien hebben tijdens de reis en om mij heen zijn de gesprekken daar over volop aan de gang. Dat we naar elkaar toe gegroeid zijn dat is wel heel duidelijk en samen komen we tot de conclusie dat het heel goed geweest is.

Vandaag zijn we nog gaan varen en dat had nog even wat voeten in de aarde want de chief van het dorp had bevolen dat er niet gevist mocht worden. Nadat Nanda en ik met de plaatsvervangende chief en een raad van wijze mannen hadden gesproken en Nanda had uitgelegd dat we niet gingen vissen maar slechts gingen varen, kregen we toestemming. Aan de foto’s is te zien dat het dan nog niet meevalt om zo’n schip in het water te krijgen, omdat deze nog op het strand lag. Na veel geroep en gedoe is het dan toch gelukt en het varen is gelijk een mogelijkheid eens een flinke douche te krijgen. Dat we een hoop lol hebben zal duidelijk zijn en na de boottocht kunnen we onderweg naar het hotel weer opdrogen.

Ik spreek denk ik voor allemaal, als ik zeg dat we allemaal wel weer naar huis willen en verlangen naar het samenzijn met onze familie. Vannacht rond 0.00 uur rijden we naar de luchthaven en dan is er zo nu en dan de verwarring op welke dag we reizen. De bus stond gisteravond al op de stoep om ons op te halen, een dagje te vroeg. We gaan op dinsdag, maar ook op woensdag en met het aankomen in Drachten is dat eigenlijk ook zo, want we verwachten dat we rond middernacht van woensdag op donderdag aankomen.

Voor de volledigheid: vanuit Accra vertrekken we op woensdag 7 augustus om 5.50u (7.50u in Nederland) met vlucht AT514 naar Casablanca en we landen daar rond 10.15u (11.15u in NL). Om 14.45u (15.45u in NL) vliegen we met vlucht AT844 naar Brussel, waar we rond 19.55u aankomen. Rond middernacht van woensdag op donderdag verwachten we bij de Bethel aan te komen.

De verhalen zullen allemaal wel los komen als we weer thuis zijn en ik vraag dan ook van deze kant aan jullie te bidden voor een goede reis en een behouden aankomst.

Met hartelijke groeten en lieve knuffels voor Ammy, Agnes, Jaap, Eddy, Esther, Ruben, Sanne, Sem en Bas.

Dolf

Om 19.54u is de groep in Brussel geland en rond 21.00u zijn ze vertrokken. Waarschijnlijk dat ze rond 0.30u bij de Bethel in Drachten aankomen.

Voor alle ophalers bij de Bethel: in verband met geluidsoverlast stopt de bus aan de kant van het Esso-tankstation, en niet achter op het parkeerterrein. Als je dus staat te wachten en je had de bus al een paar uur geleden verwacht, moet je misschien even on het hoekje kijken 😉