Olaa,
Bedankt voor alle lieve reacties! Helaas moeten we wel concluderen dat fam. Van Dijk nog niks van zich heeft laten horen; Anke is in diepe rouw. Na een enerverende avond en nacht komt dit gegeven alleen maar harder binnen, want na onze eerste werkdag wilden we allemaal het stof van ons af wassen, maar het water en elektriciteit lag er uit. Dit is tot nu toe, 24 uur later, bij sommigen nog steeds het geval. But hakunamatata. Anke en Amber hebben het het slechts getroffen: hun deur wil nooit open, wc-pot los, geen elektriciteit en water en als je dan toch naar de wc gaat moet de deur open blijven anders kom je klem te zitten tussen de pot en de wastafel (die lekt). Maar verder is de sfeer in de groep goed.
Vandaag hadden we onze tweede projectdag. Bij aankomst werden we alweer knuffelend ontvangen (ook Anke). De bouw-groep is weer verder gegaan met metselen. Gisteren mochten de vrouwen eigenlijk niet mee bouwen, maar vandaag begonnen de mannen er aan te wennen en waren de rollen omgedraaid. Het thema bij het kinderwerk ging vandaag over David. We hebben geknutseld, spelletjes gespeeld en liefde gegeven. Vooral het voetballen met goaltjes en een echte ronde bal (in plaats van een afgekluifd kippenpootje) vielen in de smaak. Tussen de middag hadden we pittige ‘spaghetti’ als lunch. Aan de ene kant verwonderen wij ons over het feit dat de kinderen zo lief en zorgzaam zijn, aan de andere kant verbazen we ons over hoe de volwassenen omgaan met de kids. Er word snel hard opgetreden, wat we niet zijn gewend.
Anke en Ruth wilden zich even inburgeren in de Ghanese cultuur, dus wilden ze leren om met een grote schaal op je hoofd te lopen. Het was geen groot succes, wij houden het liever bij de afwas in Nederland. Eén van de projectleiders wilde graag een Nederlands lied leren, dit is ‘Het is een nacht’ geworden. Sanne, Amber en Anke moesten toen natuurlijk ook een Ghanees lied leren; dat gaat erg goed!
Na een lange projectdag liepen we door het dorpje Prampram heen. Dit was even slikken, je liep over de grote weg met aan de zijkant sloppenwijken. Het indrukkende was dat we geconfronteerd werden met de grote armoede die hier heerst. Toen we even verder liepen kwam er een dikke Bentley naast Anke en Laura rijden. Een jonge Ghanees beweerde dat hij een grote artiest was in Ghana. Hij zat strak in de lak en zag er rijk en goed verzorgd uit. Wij hebben hem duidelijk gemaakt dat we hier niet voor de sjans kwamen. Wat een schril contrast met wat we twee minuten eerder hadden gezien. Na de dorpstrip liepen we terug naar onze accommodatie waar we gingen eten en de dag hebben doorgenomen. Al met al veel nieuwe indrukken, vannacht slapen wij weer goed 😉
Liefs Anke en Laura!
PS: wist je dat…
- de eerste kakkerlak is gespot?
- Hannah en Doutsen al kusjes hebben gekregen van Ghanese jongetjes?
- de schelpen uit de zee super mooi zijn, maar enorm stinken?
- dat alle Ghanezen hun afval dumpen in het open riool dat eindigt in de zee (dus vaders van Laura en Ruth: afval scheiden heeft geen zin!)
- dat Ghana een grote kinderboerderij is?
- dat Evert wederom enthousiast mee deed met de dansjes?
- dat Stefan wel vijf kinderen tegelijk kan optillen?
- en… dat Evita een kindje op schoot in slaap soestte die zich helemaal vertrouwd voelde?
