Van 6 tot en met 20 augustus 2019 reist een groep van VBG Bethel naar Ghana (West-Afrika) voor een onvergetelijke samenwerkvakantie. Behalve het delen van het evangelie door een programma voor de kinderen, zal er ook een keuken gebouwd gaan worden. Daardoor hoeft er niet langer elke week in de open lucht onder een boom voor meer dan 100 kinderen gekookt te worden.

Wil je dat óók het dak van deze keuken financieel mogelijk wordt? Je kunt bijdragen door een gift over te maken naar NL80 RABO 0133 3237 57 t.n.v. Bethel te Drachten o.v.v. ‘Gift Ghana 48730’ (deze gift is aftrekbaar). Iedere donatie wordt 100% besteed aan de keuken. Hartelijk dank!

De Bethel-groep is vanavond veilig aangekomen in Ghana! Inclusief alle bagage, waar we ook erg blij om zijn. We zijn nu onderweg in een bus naar de accommodatie.

Nog niet aangemeld om de reisverslagen per e-mail te ontvangen? Je kunt je nog inschrijven via het formulier rechts (of onderaan op mobiel) op deze pagina.

Hallo allemaal,

Wat een avontuur tot nu toe! Gisteren begon onze reis al heel vroeg: om 5.00u paraat bij de Bethel en met onze slaperige koppies de bus in. We hebben een voorspoedige reis gehad naar Schiphol en kwamen daar rond 7.00u aan. Na het inchecken gelijk door naar de douane, waar een aantal gefouilleerd moesten worden. Gelukkig alles goed en de reis kon beginnen.

Om 10.00u konden we boarden en om half 11 vlogen we uit Nederland. Waar we allemaal verbaasd over waren, waren de goede zorgen van KLM/Air France. Aan koekjes en drinken geen gebrek. Na anderhalf uur waren wij aangekomen in Parijs voor onze overstap. Dit bleek nog best een uitdaging, aangezien het vliegveld even groot was als Boornbergum, Nij Beets en Ureterp bij elkaar én wij binnen een uur de gate moesten vinden. Na een lange rij voor de paspoortcontrole en de plaspauzes van de dames, konden we onze weg vervolgen en waren we op tijd voor het boarden.

En ja, dan kom je in een intercontinentaal vliegtuig, je kijkt je ogen uit! Iedereen een eigen tv-scherm, waar je films kunt kijken, de vlucht kan volgen, patience én pacman kunt spelen en als laatste (maar niet als minste) een Franse volkszanger kunt beluisteren. Wij hebben ons allemaal vermaakt! De vlucht ging voorspoedig en ook hier aan eten, drinken én ijsjes geen gebrek.

Na een vlucht van 6 uur kwamen wij aan op de luchthaven van Accra. Ook daar weer een verbazing, want wat een mooi vliegveld! We hebben allemaal nog snel even gebruik gemaakt van de luxe wc’s voordat de bagage opgehaald werd. Na veel verschillende controles kwamen we aan bij de bagageband en kregen we gelukkig alle koffers. 😊

Nu was het tijd om Nanda te ontmoeten en die stond ons met een grote glimlach op te wachten. Met koffers en al liepen we naar onze bus. Waar wij — met ons volle overtuiging — naar de touringcar liepen, liep Nanda naar het kleinere busje ernaast. Oeps, dat was even anders dan gedacht, maar wel gelijk een kleine inburgering voor de Ghanese vervoersmiddelen. Onze koffers werden met al het gemak op het dak vastgebonden en onze rit kon beginnen.

Tja, die rit, wat moeten we daar over zeggen? Iets met ‘van de ene verbazing in de andere’? Want:

• de weg zit vol met deuken en gaten;
• mensen lopen gewoon over de snelweg;
• auto’s die even uit de bocht vliegen worden met alle gemak weer de snelweg op geduwd;
• er zijn kruispunten waar we in Nederland overprikkelt van raken;
• auto’s toeteren aan één stuk door — you only have to press the tuut tuut;
• er lopen continu verkopers met manden op hun hoofd om kussens, voetballen en eten te verkopen;
• werknemers van een bouwbedrijf worden gewoon met 30 man in een pick-up vervoerd;
• al met al een hele belevenis!

Na een reis van twee uur — mét loempia’s en (pittige) samosa — kwamen we aan bij onze accommodatie. Dit was een verademing, we waren gearriveerd! En wat een nette locatie voor Afrikaanse begrippen. Na aankomst is iedereen vrij snel naar bed gegaan en hebben we (bijna) allemaal heerlijk geslapen.

Vanochtend werden we wakker en hadden we uitzicht op zee; nog zo’n leuke verrassing! Na een stevig ontbijt met boterhammen, vertrokken we lopend naar ons project. Na 10 minuten lopen werden we hartelijk ontvangen door de kinderen die al aanwezig waren. Hannah en Sijbren werden gelijk geknuffeld, wat de nodige emoties opleverde. We hebben ons voorgesteld en zijn begonnen met het kinderwerkprogramma. Het thema van vandaag was Mozes. “Moses teaches us to praise God for his mighty works.“

Een gedeelte van de groep is ook begonnen met bouwen. Ook een hele interessante belevenis om mee te maken. De cementdekvloer lag er binnen no time in en de eerste stenen voor de muren van de nieuwe keuken zijn al gelegd!

’s Middags hebben wij samen met de kinderen warm gegeten op het project. Het voedsel was lekker en pittig. Voor sommigen een feestje, voor anderen veel water drinken 😊. Na de pauze zijn wij verder gegaan met het programma; wat een feest om met de lokale bevolking en kinderen samen te werken.

Rond half vier was de projectdag afgelopen en gingen wij richting onze accommodatie. Hier hebben we brood gegeten en geoefend met een dans voor morgen. Daarna was er tijd om jullie reacties te lezen, eindelijk! Wat was het leuk om iets te horen van het thuisfront. Bedankt voor jullie reacties en wij zeggen: ga zo door! Dit geeft ons echt een boost. En van ons het volgende: iedereen wil graag de hartelijke groeten doen aan mem 😃.

We wensen jullie een fijne tijd in Nederland, wij genieten hier met volle teugen!

Lieve groet, Deborah en Ruth én natuurlijk de rest van de groep

PS: wisten jullie dat…

• de wc-potten hier los op de grond staan en dus wiebelen als je erop zit?
• Anna al meteen sjans had met een leuke Ghanese man?
• Ruth vertelde dat ze al getrouwd was, omdat ze dacht dat iemand om haar FaceTime vroeg, terwijl hij vroeg of het haar first time in Ghana was?
• Baukje binnen 30 minuten in Ghana al gestoken was door een mug?
• Anke “yes” zei tegen een stewardess op een vraag waar je een keuze moest maken? Want: altijd “ja” zeggen als je een vraag niet snapt.
• we bang waren dat onze koffers niet mee zouden komen naar Ghana, omdat er in Parijs een aantal koffers van de kar waren gevallen en zomaar op straat lagen?
• gebouwen hier half afgemaakt, maar wel vrolijk en kleurig zijn?
• én… Evert als beste meedanst tijdens de dansjes met de kinderen?

Olaa,

Bedankt voor alle lieve reacties! Helaas moeten we wel concluderen dat fam. Van Dijk nog niks van zich heeft laten horen; Anke is in diepe rouw. Na een enerverende avond en nacht komt dit gegeven alleen maar harder binnen, want na onze eerste werkdag wilden we allemaal het stof van ons af wassen, maar het water en elektriciteit lag er uit. Dit is tot nu toe, 24 uur later, bij sommigen nog steeds het geval. But hakunamatata. Anke en Amber hebben het het slechts getroffen: hun deur wil nooit open, wc-pot los, geen elektriciteit en water en als je dan toch naar de wc gaat moet de deur open blijven anders kom je klem te zitten tussen de pot en de wastafel (die lekt). Maar verder is de sfeer in de groep goed.

Vandaag hadden we onze tweede projectdag. Bij aankomst werden we alweer knuffelend ontvangen (ook Anke). De bouw-groep is weer verder gegaan met metselen. Gisteren mochten de vrouwen eigenlijk niet mee bouwen, maar vandaag begonnen de mannen er aan te wennen en waren de rollen omgedraaid. Het thema bij het kinderwerk ging vandaag over David. We hebben geknutseld, spelletjes gespeeld en liefde gegeven. Vooral het voetballen met goaltjes en een echte ronde bal (in plaats van een afgekluifd kippenpootje) vielen in de smaak. Tussen de middag hadden we pittige ‘spaghetti’ als lunch. Aan de ene kant verwonderen wij ons over het feit dat de kinderen zo lief en zorgzaam zijn, aan de andere kant verbazen we ons over hoe de volwassenen omgaan met de kids. Er word snel hard opgetreden, wat we niet zijn gewend.

Anke en Ruth wilden zich even inburgeren in de Ghanese cultuur, dus wilden ze leren om met een grote schaal op je hoofd te lopen. Het was geen groot succes, wij houden het liever bij de afwas in Nederland. Eén van de projectleiders wilde graag een Nederlands lied leren, dit is ‘Het is een nacht’ geworden. Sanne, Amber en Anke moesten toen natuurlijk ook een Ghanees lied leren; dat gaat erg goed!

Na een lange projectdag liepen we door het dorpje Prampram heen. Dit was even slikken, je liep over de grote weg met aan de zijkant sloppenwijken. Het indrukkende was dat we geconfronteerd werden met de grote armoede die hier heerst. Toen we even verder liepen kwam er een dikke Bentley naast Anke en Laura rijden. Een jonge Ghanees beweerde dat hij een grote artiest was in Ghana. Hij zat strak in de lak en zag er rijk en goed verzorgd uit. Wij hebben hem duidelijk gemaakt dat we hier niet voor de sjans kwamen. Wat een schril contrast met wat we twee minuten eerder hadden gezien. Na de dorpstrip liepen we terug naar onze accommodatie waar we gingen eten en de dag hebben doorgenomen. Al met al veel nieuwe indrukken, vannacht slapen wij weer goed 😉

Liefs Anke en Laura!

PS: wist je dat…

• de eerste kakkerlak is gespot?
• Hannah en Doutsen al kusjes hebben gekregen van Ghanese jongetjes?
• de schelpen uit de zee super mooi zijn, maar enorm stinken?
• dat alle Ghanezen hun afval dumpen in het open riool dat eindigt in de zee (dus vaders van Laura en Ruth: afval scheiden heeft geen zin!)
• dat Ghana een grote kinderboerderij is?
• dat Evert wederom enthousiast mee deed met de dansjes?
• dat Stefan wel vijf kinderen tegelijk kan optillen?
• en… dat Evita een kindje op schoot in slaap soestte die zich helemaal vertrouwd voelde?

Dêr binne we wer! Het was erg leuk om vanavond na het eten weer alle nieuwe reacties te lezen; bedankt.

Na een goede nachtrust werden we weer gewekt door de kraaiende haan. De ochtend liep op rolletjes, totdat we terugkwamen van het ontbijt: de tweede kakkerlak was gespot. Deze was sneller en groter dan ooit tevoren. Van het bed naar het gordijn, richting de koffer van Anke en weer terug naar het bed. Gelukkig hadden we onze eigen Freek Vonk (Baukje) meegenomen, die erin slaagde om de kakkerlak weg te jagen.

Toen werd het tijd om naar het project te gaan. We werden weer hartelijk ontvangen door de enthousiaste, zingende kinderen. Ook lieten zij hun gebruikelijke klapritmes horen. We balen ervan dat we de kinderen niet mee kunnen nemen naar Nederland. Naast dat alle kinderen bij je op de rug willen springen (“Carry me, Carry me”), zijn sommige kinderen er ook al bijna in geslaagd om de kappersopleiding te voltooien. Het is op eigen risico om met los haar tussen de kinderen te gaan zitten, want voor je het weet zit je haar vol met knopen en zijn er al 30 haren uitgetrokken.

Vandaag was het eierdag. De lunch was daarom vandaag ook rijst met groenten en ei. Amber en Laura hadden er geen probleem mee om de eieren te laten liggen. Tineke kon haar eten niet eens rustig opeten, omdat ze alweer omringd werd door allerlei kinderen. De kinderen leren elke dag een nieuw dansje aan door dansjuf Sanne. Naast dansjuf Sanne hebben we ook nog een dansmeester Evert. Hij leerde de kinderen maar al te graag zijn favoriete dansje: “I’m skiing in de snow” — dit vinden de kinderen geweldig.

Na een vermoeiende, maar leuke dag, werden we met luide Afrikaanse muziek op het strand ontvangen. De vakantievibes zaten er goed in en dit was zeker nodig na een paar drukke dagen. Met cola in de hand, keken we met z’n allen toe hoe Djura, Jildou en Sijbren samen probeerden om een kokosnoot uit de boom te vissen. Na een leuke middag was de pret nog niet voorbij, we kregen namelijk te horen dat de stroom en water weer aanwezig waren. Tijd voor een lekkere warme douche, of nee, toch niet: het water was weer ijskoud, zoals ze hier in Afrika gewend zijn.

Dikke tùt aan alle minsken thùs. Sa os Piet oltyd seit: oant moarn en tot morgen!

Toedelsss Amber en Tineke 😎

PS: wist je dat…

• de mensen hier mutsen dragen, omdat het ‘winter’ (regenseizoen) is?
• de mensen hier de hele dag door het zand aan het vegen zijn? (genoeg werk aan de winkel, want na één windvlaag kun je weer opnieuw beginnen)
• Tineke vandaag is bestormd door 50 kinderen, omdat ze 2 strandballen in haar hand had, waar de kinderen iets te enthousiast op reageerden?
• degene die als laatste aan tafel zit moet bidden voor het eten? Dit keer was de strijd gaande tussen Amber en Laura. Naast Amber en Laura kan Gerbrich er ook wat van, omdat Djura haar haar nog moet worden gevlochten (want ja, als je haar maar goed zit)
• iedereen hier volop aan het genieten is?

Lieve allemaal,

Vanuit het mooie Ghana een berichtje van ons. Bedankt voor al jullie lieve reacties. Dat doet ons goed.

Tijdens ons ontbijt waren 2 vrouwen alweer druk in de weer met onze was. Terwijl ze aan het werk zijn dragen ze hun kinderen bij zich.

Na het ontbijt liepen we weer naar het project waar de kinderen ons zwaaiend op stonden te wachten. Onderweg zien we heel veel, onder andere de huisjes waar de kinderen van het project wonen en het steenfabriekje waar de stenen worden gebakken die we gebruiken voor de keuken.

Vandaag was de vierde dag van ons project, het thema van vandaag was Jezus. We krijgen ook vandaag veel knuffels en high-5’s van de kinderen. De kinderen zijn nu helemaal aan ons gewend en komen bij ons op schoot zitten. We hebben veel gedanst en geknutseld. De kinderen zijn heel blij dat we er zijn, dit maakt ons enthousiast en geeft ons energie.

De Ghanese vrouwen hebben ook vandaag weer met veel liefde voor ons gekookt. Vandaag leek de maaltijd verdacht veel op dingen die we ook in Nederland eten, namelijk een soort aardappel ‘yam’. Het was weer erg lekker.

De bouw is vandaag ook weer lekker opgeschoten, alle muren zijn inmiddels gemetseld en volgende week hoeft alleen het dak er nog op. De Ghanese bouwmannen leren ons alles en hebben veel geduld met ons. Het samenwerken gaat super!

De mensen zijn hier heel vriendelijk en behandelen ons als echte artiesten, er wordt constant naar ons gezwaaid en foto’s van ons gemaakt.

Omdat vandaag de laatste projectdag was met deze groep kinderen (ze komen alleen volgende week zondag terug voor een afscheid) hebben de kinderen cadeautjes gekregen. Aan het einde van de dag hebben we een mooie groepsfoto gemaakt.

De voetbalgoaltjes en springtouwen die we mee hebben genomen komen goed van pas, de kinderen genieten ervan.

Na een lange en stoffige projectdag is het heerlijk om even (koud) te douchen, het water doet het inmiddels al meer dan 24 uur en dat nieuwe record willen we graag doorzetten. 😃

De kinderen zijn dol op het maken van foto’s en selfies. Het liefst houden ze zelf de mobiel vast en lopen ze ermee weg. Vandaag was er een vrouw die een complete fotoshoot hield met Hannah.

Wij als gezin en Laura hebben besloten om een kindje te gaan sponseren van het project. Geweldig wat voor werk Compassion doet. Het is fantastisch om een band op te kunnen bouwen met een kindje waar we later nog veel brieven naar zullen schrijven. Wij hebben zelf ook al een ander sponsorkindje in Indonesië en het is heel bijzonder om te zien hoe de kinderen hier met hun sponsor omgaan en brieven schrijven naar hen.

Het is een hele bijzondere, maar intensieve reis dus we zijn blij dat we nu weekend hebben en even tijd hebben om bij te komen. De kinderen leren van ons, maar wij leren nog meer van hen. We zijn heel dankbaar voor de tijd die we hier mogen doorbrengen.

Speciale groetjes aan pake en de beppes en knuffels van Hannah voor Sofie, Sarah en Myrthe.

Groetjes van de Kuikentjes en natuurlijk ook de rest van de groep.

PS: wist je dat…

• Hannah als enige meisje aan het voetballen was met Ghanese jongetjes?
• de kinderen de opvallendste verschillen tussen ons en henzelf de verschillende haar- en oogkleur vinden en niet onze huidskleur?
• er naast de eerste kakkerlakken inmiddels bij Stefan, Elizabeth en Hannah op de kamer ook een salamander is gespot?
• we hier nog geen enkele andere blanke hebben gezien, behalve op het vliegveld?
• Hannah, Jildou, Doutsen en Djura gisteravond al Baukje haar chips en snoep hebben opgegeten?
• we hier water drinken uit zakjes en dat niemand hier mee om kan gaan en dat het dus zorgt voor veel natte kleding?
• we hier gisteren ‘All I want for Christmas’ hebben gezongen, omdat het hier winter is?

Een hele goedenavond lieve lezers,

Bij ons is vandaag (zondag) het weekend aangebroken, heerlijk even uitslapen zou je denken, maar nee, toch niet: om 6.30u ging de wekker alweer, omdat er een lange reis op het programma stond. Na het ontbijt gingen we met z’n allen richting Accra, waar we een kerk bezocht hebben. Ondanks dat we 2,5 uur later waren (doordat ze vandaag een speciale dag hadden in plaats van twee diensten), werden we hartelijk ontvangen en kregen we zelfs nog even ons “shine-momentje” voor in de kerk. We mochten een liedje zingen voor in de kerk en werden daarna buiten verrast door prachtige dans en zang optredens. Ook was de dominee zeer geïnteresseerd in de high tech van Sijbren. Sijbren had zijn Go Pro-camera meegenomen om video’s te maken van de reis en de dominee vond het zo leuk, dat hij tot het besluit was gekomen om ook één aan te schaffen.

Na de kerk reden we weer verder, richting ons verblijf voor het weekend. We verblijven de komende drie dagen in een ander dorp, vlakbij Cape Coast. Hier gaan we even ontspannen, zodat we volgende week weer vol goede moed en nieuwe energie de kinderen aandacht en liefde kunnen geven.

Na de kerk gingen we weer verder met onze reis; we hadden nog 3,5 uur te gaan. Wederom mochten we genieten van het prachtige land met overal op en langs de weg activiteit. Halverwege de reis zijn we nog even gestopt bij een tankstation, om de nodige snacks te halen (deze vallen erg in de smaak bij Djura, Doutsen en Hannah).

Na een reis van 5 uur waren we aangekomen bij het hotel. Tot onze grote verbazing had dit hotel een zwembad en waren de kamers mooier dan ooit. We hebben zelfs een wc die doorspoelt zonder dat je allerlei hendeltjes vast moet houden of de spoelbak zelf moet bijvullen. Voordat we de sleutels van onze kamer kregen, kregen we de gelegenheid om krokodillen te aaien (sorry, Ineke en Alie). Nadat we allemaal de krokodillen hadden aangeraakt, hebben we ook nog tussen de krokodillen gevaren/gewaterfietst. Daarna was het tijd voor een frisse duik (in het zwembad, zonder krokodillen). Onder leiding van juf Anna en tante Ruth hebben we zelfs nog een beetje aquagym mogen doen.

Na het zwemmen waren we aangekomen bij het hoogtepunt van deze dag: het eten! We hadden de keus uit rund of kip geserveerd met fantastisch lekkere frietjes — en wat hebben we er van genoten.

Na het eten hebben we weer even gezellig met z’n allen bij elkaar gezeten, om op deze manier ons voor te bereiden op ons bezoek van morgen aan het slavenfort in Elmina. Hiermee hebben wij alweer de 6e dag afgesloten en gaan we ons nu voorbereiden op onze uitstapjes voor de komende dagen.

Wij zeggen Hasta la vista, tot de volgende!

Dikke knuffels aan familie Baron en familie Tolsma van Anna en Sanne

En een lieve groet aan iedereen van ons allemaal!

PS: wist je dat…

• er een rivier in de kamer van Anna en Sanne loopt vanuit hun wc tot aan de koffers?

• ze zelfs in Ghana parkeerwachters bij de kerk hebben?

• Sanne geleerd heeft bij Aardrijkskunde dat er om de 15 minuten reclame van Coca Cola is en we dit met z’n allen getest hebben en het echt waar is?

• we de eerste blanken hebben gespot?

• de dominee helemaal gek was op Hannah en haar nog net niet mee naar huis nam?

• Evert en Gerbrich een relatie hebben gekregen in de Swetser? (dus voor de jongere lezers onder ons: er is nog hoop)

PPS: Benjamin, vergeet je niet de planten water te geven?

PPPS: Van harte gefeliciteerd Omi! Een dikke kus van Laura

PPPPS: Pake en beppe van der Woude, bedankt voor het vangen van snoetje!

PPPPPS: Bedankt voor het lieve kaartje mem! Liefs van Evita

Graag nog even uw aandacht voor het volgende:

1. Zou degene die het sms bericht verstuurd heeft naar Evert zich z.s.m bekend willen maken, om eventuele misverstanden en hartverzakkingen te voorkomen voor een eventueel volgend sms’je. Bij voorbaat dank!
2. Voor de nieuwsgierige lezers onder ons het bericht was als volgt: “hey lekkerding, ik mis je en wanneer kom je thuis?”

Nu is het mooi geweest, ut beste,

Groetjes Anna en Sanne

Beste lezers,

We zijn inmiddels ruim over de helft van het project en zullen snel starten met de tweede projectweek waarbij wij weer een nieuwe groep kinderen mogen gaan verwelkomen. De groep ziet hier enorm naar uit maar ook de vermoeidheid begint natuurlijk toe te slaan.

Vandaag was het souveniertjes-dag. Na een lange busrit werd de groep vrijgelaten om souvenirs te kopen. De meesten van de groep zijn niet op hun mondje gevallen en kunnen goed onderhandelen. Af en toe werd er wel 60 tot 70 procent van de prijs afgedongen. Na het “mooiste moment” voor vele meiden (shoppen) en een Djembe-les voor diegenen die dat wilden, sprongen wij weer in de bus richting Prampram waar wij de laatste dagen zullen verblijven.

Lezers (voornamelijk ouders): jullie kunnen trots zijn op jullie kinderen. Ze doen het heel goed allemaal. Iedere deelnemer heeft zo zijn eigen gaven en talenten en we vullen elkaar goed aan. Net als thuis luisteren ze altijd goed en komen ze alle afspraken na — en daar kunnen wij dan weer met ze over doorpraten 😉 Iedereen gaat leuk met elkaar en de kinderen om en bouwen kunnen ze ook steeds beter. Bijna iedere avond sluiten wij als groep af met een studie of een persoonlijk rondje. Er is een vertrouwde en goede sfeer, waardoor iedereen ook echt zichzelf durft te zijn. Dit zorgt voor mooie en bijzondere momenten 👍🏻

Sommige deelnemers genieten zo erg van dit werk en zouden wij zo in Afrika achter kunnen laten. Voor andere deelnemers is dit een zeer leerzame tijd, maar hebben ze ook wel het verlangen om snel weer naar heit en mem te gaan. Zo maakt iedere deelnemer zijn eigen persoonlijke processen door tijdens deze reis.

Zouden jullie willen bidden voor kracht 💪, gezondheid 🤧🤢 en energie 🏃🏿?

Groetjes van Evert 🐵, Jildou 🐼 en Doutsen 🐴🐎

PS: wist je dat…

• de meeste wist je datjes voor jullie erg vaag zijn, maar hier voor veel hilariteit zorgen?
• dat wij elke avond jullie reacties voorgelezen krijgen, omdat wij zelf geen internet hebben? Dit is voor velen één van de hoogtepunten van de dag.

• er wel meer blanke mensen rondlopen. Vandaag zijn er ongeveer 25 gespot.

• het eten hier zo lekker is waardoor de meesten met extra kilo’s thuis zullen komen? Dit had niemand verwacht…
• er veel afgedankte Nederlandse busjes van veel verschillende bedrijven rondrijden in Ghana?
• de deelnemers deze wist je datjes niet zo leuk vinden 😂
• hieronder de foto’s te vinden zijn van Het slavenfort en de touwbruggen, die jullie nog tegoed hadden?

Geachte quiz deelnemers,

Vandaag was weer onze eerste projectdag, van de 2e week. Het was weer tijd om een hele nieuwe groep kinderen te leren kennen. Een speciaal moment waar iedereen weer naar uitzag. Toen we aankwamen zagen we tot onze grote verbazing echter dat het klaslokaal helemaal leeg was. Wij als Nederlanders waren natuurlijk lekker op tijd (15 min van te voren aanwezig), terwijl de kinderen zich aan de Ghanese tijden hielden (30 min te laat). Maar we lieten de pret er niet door bederven!

Vandaag deed iedereen lekker gezellig mee aan de activiteiten voor de kinderen. Dit kwam doordat er vandaag helaas niet gebouwd werd. De Ghanese bouwvakkers wilden hun eigen spierballen laten zien. Voor de bouwers onder ons een grote teleurstelling. Vandaag was het thema opnieuw “Mozes”. De kinderen hebben weer lekker geknutseld, gezongen en gedanst. Het favoriete dansje “Every move I make” (na na, na na na na na) viel opnieuw weer goed in de smaak bij de ritmische kindjes.

Nadat de kinderen ons weer lekker uitgeput hadden, werd het tijd voor de lunch. Iedereen zat te smachten naar de lekkere nasi van de eerste dag. Maar tot onze verschrikking was de heerlijke nasi vervangen voor een rijstbal met héle pittige saus 🌶🍚. Deze maaltijd werd door velen dan ook verwisseld met koekjes. Behalve door Sybren; hij at als enige zijn maaltijd keurig op.

Na een lange projectdag keerden we terug naar het hotel. Hier namen Djura, Sybren, Jelmer, Jildou, Doutzen en Hannah een verfrissende duik met hun bikini’s aan in de Golf van Guinea. Voor de surfers onder ons: de golven zijn hier erg hoog dus als je van surfen houdt, kom eens langs 😉.

Nadat we jullie leuke reacties hadden gelezen, kregen Laura en de fam. Kuiken nog mooier nieuws te horen. Het is nu zeker dat ze hun meisjes kunnen gaan sponsoren!

De uitslag van de quiz uit het vorige reisverslag: de winnaar is (tromgeroffel) Gezina Sloots! Gefeliciteerd met je schelp (als hij door de douane komt).

Voor de fam. Groenveld: ik mis jullie erg en ik zie jullie snel ❤️. Reminder: maken jullie m’n kamer nog even spin vrij als ik thuis kom? 😋

Voor fam. Huisman: lieve heit en mem en zussen, ik mis jullie en ik hoop dat jullie mij volgende week allemaal kunnen ophalen 😉 kusjes

Verder willen we de groetjes aan iedereen thuis doen!

Dikke kus Amber en Laura 😘

PS: wist je dat…

• Iedereen dacht dat Sybren was verdronken, doordat niemand had gezien dat hij de zee alweer uitgelopen was?

• Amber vannacht in paniek wakker werd, omdat ze dacht dat ze in een net gevangen werd? Dat was niet het geval: haar klamboe was op haar hoofd naar beneden gevallen.
• Jelmer vandaag zijn hand niet heeft kunnen gebruiken, doordat hij zich had gebrand aan kokend water? Daarnaast was het gaasje dat we wilden gebruiken 10 jaar over datum — oeps.
• de eerste kamer switch heeft plaatsgevonden: Ruth en Anke slapen nu bij elkaar en Laura en Amber.
• het hier net een grote kinderboerderij is? De geiten en kippen lopen echt overal rond.

Goedenavond lieve mensen van het thuisfront,

Het is vandaag een speciale dag, want Ruth (van Dijk) is vandaag jarig, jippie! Van harte gefeliciteerd grote zus! (Liefs Anke). We hopen dat zij een fijne dag heeft gehad, nu over naar onze dag.

Vanmorgen werden we om 7.00u gewekt door Evert de wekker. Dat gaat ongeveer zo: “Het is weer een mooie dag, jalalalala!” Daarnaast wordt Evert altijd ondersteund door Mike met zijn haan-act, dat gaat ongeveer zo: “Kukelekukeleku”. Al met al een creatieve wekker.

Nadat de fanatieke corvee-groep het ontbijt had klaargezet, hebben wij heerlijk genoten van een boterham met pindakaas en hagelslag/speculoos crunchy/pineapple jam/leverpastei. Na het ontbijt zijn wij in het warme zonnetje, met om ons heen allemaal palmboompjes en verkleinwoordjes, naar het project gelopen.

Op het project stonden, in tegenstelling tot gisteren, wel 80 kinderen op ons te wachten. Dat bracht wat logistieke problemen met zich mee, er kunnen namelijk maar 60 kinderen meedraaien met het programma. Nadat de medewerkers van het project de kinderen hadden uitgezocht, kon de dag écht beginnen. Het thema van vandaag was David.

Terwijl de kinderwerkgroep van start ging, moest de bouwgroep (Baukje, Tineke, Jelmer, Jildou en Ruth) even wachten voordat zij konden beginnen. De Ghanese bouwvakkers waren namelijk nog niet helemaal klaar met de voorbereiding. Na een poosje wachten kon de bouwgroep ook van start. Er moest cement voor de afwerking gemaakt worden. Dit bestond uit 3 kruiwagens zand, 20 kruiwagens stenen, 10 kruiwagens water en een handje cement.

Rond 12.30u was het tijd voor pauze en kregen we een soort van Hollandse pot: aardappels, bonen, ui en gefrituurde bananen — lekkâh! Na de pauze mocht de tweede bouwgroep (Elizabeth, Evert, Laura, Doutsen en Anke) aan de slag. Het cement is gestort en kan vannacht drogen. De rest van de groep heeft het middagprogramma gedraaid met de kinderen.

Na het project kwamen we moe en voldaan terug en zijn de meiden dit keer ook de zee ingegaan, dat was een hele belevenis. We vermaken ons hier prima, maar merken ook dat de verlangens naar huis bij sommigen groter worden. De laatste dagen worden intensief, maar we kijken er naar uit.

Namens ons, dikke kus voor iedereen van Anke en Ruth. Speciale kusjes voor Bohdi en Benjamin, wij missen jullie! ❤️

PS: wist je dat..

• Anke het eten hier waardeert, maar wel vaak te pittig vindt?
• we vanavond, tijdens het voorlezen van jullie lieve reacties, werden opgeschrikt door een vogel die tegen het dak aan vloog en eraf viel voor onze neus?
• Pringles het meest gegeten voedsel is tijdens deze reis?
• Reüel en Sijbren onze fotografen zijn?
• onze kleding niet wil drogen en wij allemaal naar Afrika ruiken, omdat het hier heel vochtig is?
• een aantal van ons tijdens deze reis voor het eerst voor zieken hebben gebeden?

Lieve mensen van het thuisfront,

Daar zijn we weer met een kersvers reisverslag. Onze dag begon alweer rond 7.30u met het ontbijt en we liepen rond 8.30u richting het project waar we wederom hartelijk werden ontvangen.

Het thema van deze dag was Daniël in de leeuwenkuil. By the way: lieve Daniël van Bekkum, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Dikke kus van je zus Deborah 😘😉

Nu weer terug naar onze dag. We leerden de kinderen door middel van zang, dans en knutselen meer over het bijbelverhaal. De bijbeltekst van vandaag was Daniël 6:11. Ook hebben we vandaag het dansje “Skiing in the snow” gedaan, met natuurlijk onze vaste dansleraar Evert — die hierdoor nu helaas wel z’n stem kwijt is. Van al dat dansen kregen we natuurlijk trek en gelukkig stond er een heerlijk maaltijd fried rice voor ons klaar, dat proefde naar de Nederlandse nasi. De kokkinnen waren daarom ook erg trots toen een aantal voor de tweede of derde keer opschepten.

Toen we weer bij de accommodatie aankwamen nam iedereen een rust moment. De één deed dit door in de zee te springen en de ander las een boek.

Voor het eten vroeg Nanda of wij mee wilde lopen om fruit en drinken te halen. Toen we meeliepen zagen we een man met een groot mes die kokosnoten voor ons aan het open slaan was. Aaah, vandaar dat sommigen van ons een man in een palmboom hadden zien klimmen. Dit verklaarde alles. De kokosnoten hebben we opgedronken. Voor de één smaakte het beter dan voor de ander (het smaakt in ieder geval niet naar Bounty 😉).

Na het avondeten lazen we gezamenlijk jullie reacties. Dit is een hoogtepunt van de dag. Dank jullie wel voor alle leuke reacties. Dit geeft voor de laatste dagen een boost voor de groep. Vanavond gaan we genieten van een kampvuur aan zee.

Speciale groeten aan de families van Evita en Deborah en de rest van de groep

PS: Dikke kus aan Wesley van Deborah😘

PPS: Lieve familie en beppe, vanuit Afrika denken we aan elkaar nu we anders heit en pakes 80e verjaardag zouden hebben gevierd. Heel veel knuffels en liefs van de Kuikentjes

PPPS: Lieve, lieve, lieve Aron en Joanne, wat een ontzettend fijn berichtje om te lezen. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Wat een grote verrassing, deze had ik nog niet zien aankomen. Gelukkig is alles goed en ik ben heeeeeeeeel benieuwd naar lieve Febe en jullie verhalen. Stiekem heb ik nu dus wel zin om naar huis te gaan haha. Geniet van jullie nieuwe gezin. Dikke kus en knuffels van Ruth

PPPPS: wist je dat…

• we elke avond aan het deeten zijn?

• familie Kuiken een inburgeringscursus heeft gehad waarbij ze Afrikaanse kleding aankregen?

• Sanne haar t-shirt gewassen werd op het project, omdat zo’n lief klein meisje over haar shirt had geplast?
• we Ghanese mannen de Friese taal leren? Oant moarn!

Hallo,

Vandaag moesten we een halfuur eerder opstaan voor de kerkdienst. Voor velen viel dit nogal zwaar, maar gelukkig hadden wij weer een goede wekker, namelijk: Evert junior (ook wel bekend als Jelmer). Dit omdat Evert zijn stem het even niet meer aan kon.

Na het ontbijt liepen we voor de laatste keer richting het project, want dat is ook de kerk waar wij naar toe gingen. We werden hartelijk ontvangen met (iets te) harde muziek. In de kerk hier gaat het er een stuk swingender aan toen dan we gewend zijn. We werden gelijk meegenomen om mee te dansen, door de hele kerk heen. Na het swingen en zingen, begon de volgende inspanning: voor de allerlaatste keer het kinderwerk verzorgen. Het was erg gezellig, omdat we ook weer wat kinderen van de eerste week terug zagen. Samen met de kinderen hebben we weer ontzettend genoten van het knutselen, dansen en zingen.

Het bleef niet alleen bij dansen met de kinderen, ook mochten wij als hele groep ons favoriete dansje en liedje opvoeren vooraan in de kerk en verrasten wij de kerk door een Ghanees liedje te zingen. Hierna werden wij bedankt voor onze inzet bij het project, waar ze ons erg dankbaar voor zijn.

Terwijl de kerkdienst nog even voortduurde, begon voor ons het afscheid nemen van de kinderen. Dit was voor de meesten van ons een emotioneel moment, want dit was toch echt de laatste keer dat we de kinderen konden zien en knuffelen. Voor velen van ons is dit nog steeds moeilijk te beseffen. Ondanks de korte tijd om elkaar te leren kennen, hebben ze een speciaal plekje in ons hart gekregen.

Na het emotionele afscheid, hadden we nog even tijd om op het strand te ontspannen. Dit was ook wel nodig, want voor de middag was er een echte Afrikaanse dansworkshop ingepland. Na dansen was het zweten nog niet voorbij… een beachvolleybal wedstrijd tussen de Ghanezen en de Nederlanders. Beide teams waren erg fanatiek en hebben veel plezier gehad.

Dit was het dan weer voor vandaag!

Tot snel en groetjes van Tineke, Sijbren en Anna

PS: wist je dat…

• dit onze laatste ‘wist je dat’-jes zijn?
• Laura zo fanatiek mee deed met het dansen, dat ze uit haar rok is gescheurd?

• we nog zoveel broodbeleg over hebben dat we beleg met brood eten in plaats van brood met beleg?

• ons favoriete liedje ‘Every move I make’ is?

• door de luchtvochtigheid er in sommige natte/gewassen kleding schimmel is gekomen?

• het voor het eerst goed is gegaan met een popcorngebed?

• Amber zo erg is bijgekleurd, dat ze nu dezelfde kleur heeft als haar trui — rood?

De groep is om 6.55u geland in Amsterdam, met alle bagage. Ze zijn nu onderweg in de bus en hopen rond 9.45u bij Bethel aan te komen.

Van 6 t/m 20 augustus zijn wij met een groep in Ghana geweest om te ondersteunen bij een kerk in Prampram. Tijdens deze werkvakantie hebben wij twee taken uitgevoerd, het bouwen van een nieuw keukengebouw en het uitvoeren van kinderwerk. De eerste week is er al een groot gedeelte van het gebouw neergezet, wij hebben ondersteund in het versjouwen van de materialen, het maken van cement, het leggen van de vloer en het metselen. Elke dag was er weer een ander team uit onze groep bezig met de bouw.

De rest van de teams hebben geholpen bij het kinderwerk, dit bestond uit het voorlezen van een Bijbelverhaal, een knutselwerkje maken, liedjes zingen, dansen, voetballen en heel veel andere spelletjes. Wij genoten als groep ontzettend van de liefde die de kinderen uit Ghana ons lieten zien.

Na de eerste week op het project was er tijd voor weekend. In dit weekend zijn wij naar een andere accommodatie gegaan in een dorp 5 uur rijden van het project. Tijdens dit weekend was er tijd voor het snuiven van cultuur. We hebben Fort Elmina bezocht, hier hebben Nederlanders veel slavenhandel gedreven. Dit was een indrukwekkende middag. Hierna zijn wij naar Kakum National Park geweest, waar wij over touwbruggen hebben geklommen. Dit weekend heeft ons opgeladen om de tweede week van het project in te gaan.

De twee weken die wij in Ghana hebben meegemaakt hebben veel met ons gedaan, wij zijn ontzettend bemoedigd door de liefde van de kinderen en moeten allemaal erg wennen aan de cultuurshock die we hebben nu we weer terug zijn in Nederland. We hebben een goede reis gehad en willen alle mensen die voor ons gebeden hebben enorm bedanken. We hebben een gezegende reis gehad en hebben God gezien door de Ghanese bevolking heen.

Update oktober ’19: het dak en elektriciteit zijn inmiddels geplaatst en er wordt gewerkt aan het pleisterwerk.