Goedenavond lieve mensen van het thuisfront,
Het is vandaag een speciale dag, want Ruth (van Dijk) is vandaag jarig, jippie! Van harte gefeliciteerd grote zus! (Liefs Anke). We hopen dat zij een fijne dag heeft gehad, nu over naar onze dag.
Vanmorgen werden we om 7.00u gewekt door Evert de wekker. Dat gaat ongeveer zo: “Het is weer een mooie dag, jalalalala!” Daarnaast wordt Evert altijd ondersteund door Mike met zijn haan-act, dat gaat ongeveer zo: “Kukelekukeleku”. Al met al een creatieve wekker.
Nadat de fanatieke corvee-groep het ontbijt had klaargezet, hebben wij heerlijk genoten van een boterham met pindakaas en hagelslag/speculoos crunchy/pineapple jam/leverpastei. Na het ontbijt zijn wij in het warme zonnetje, met om ons heen allemaal palmboompjes en verkleinwoordjes, naar het project gelopen.
Op het project stonden, in tegenstelling tot gisteren, wel 80 kinderen op ons te wachten. Dat bracht wat logistieke problemen met zich mee, er kunnen namelijk maar 60 kinderen meedraaien met het programma. Nadat de medewerkers van het project de kinderen hadden uitgezocht, kon de dag écht beginnen. Het thema van vandaag was David.
Terwijl de kinderwerkgroep van start ging, moest de bouwgroep (Baukje, Tineke, Jelmer, Jildou en Ruth) even wachten voordat zij konden beginnen. De Ghanese bouwvakkers waren namelijk nog niet helemaal klaar met de voorbereiding. Na een poosje wachten kon de bouwgroep ook van start. Er moest cement voor de afwerking gemaakt worden. Dit bestond uit 3 kruiwagens zand, 20 kruiwagens stenen, 10 kruiwagens water en een handje cement.
Rond 12.30u was het tijd voor pauze en kregen we een soort van Hollandse pot: aardappels, bonen, ui en gefrituurde bananen — lekkâh! Na de pauze mocht de tweede bouwgroep (Elizabeth, Evert, Laura, Doutsen en Anke) aan de slag. Het cement is gestort en kan vannacht drogen. De rest van de groep heeft het middagprogramma gedraaid met de kinderen.
Na het project kwamen we moe en voldaan terug en zijn de meiden dit keer ook de zee ingegaan, dat was een hele belevenis. We vermaken ons hier prima, maar merken ook dat de verlangens naar huis bij sommigen groter worden. De laatste dagen worden intensief, maar we kijken er naar uit.
Namens ons, dikke kus voor iedereen van Anke en Ruth. Speciale kusjes voor Bohdi en Benjamin, wij missen jullie! ❤️
PS: wist je dat..
- Anke het eten hier waardeert, maar wel vaak te pittig vindt?
- we vanavond, tijdens het voorlezen van jullie lieve reacties, werden opgeschrikt door een vogel die tegen het dak aan vloog en eraf viel voor onze neus?
- Pringles het meest gegeten voedsel is tijdens deze reis?
- Reüel en Sijbren onze fotografen zijn?
- onze kleding niet wil drogen en wij allemaal naar Afrika ruiken, omdat het hier heel vochtig is?
- een aantal van ons tijdens deze reis voor het eerst voor zieken hebben gebeden?
