Hallo allemaal,
Wat een avontuur tot nu toe! Gisteren begon onze reis al heel vroeg: om 5.00u paraat bij de Bethel en met onze slaperige koppies de bus in. We hebben een voorspoedige reis gehad naar Schiphol en kwamen daar rond 7.00u aan. Na het inchecken gelijk door naar de douane, waar een aantal gefouilleerd moesten worden. Gelukkig alles goed en de reis kon beginnen.
Om 10.00u konden we boarden en om half 11 vlogen we uit Nederland. Waar we allemaal verbaasd over waren, waren de goede zorgen van KLM/Air France. Aan koekjes en drinken geen gebrek. Na anderhalf uur waren wij aangekomen in Parijs voor onze overstap. Dit bleek nog best een uitdaging, aangezien het vliegveld even groot was als Boornbergum, Nij Beets en Ureterp bij elkaar én wij binnen een uur de gate moesten vinden. Na een lange rij voor de paspoortcontrole en de plaspauzes van de dames, konden we onze weg vervolgen en waren we op tijd voor het boarden.
En ja, dan kom je in een intercontinentaal vliegtuig, je kijkt je ogen uit! Iedereen een eigen tv-scherm, waar je films kunt kijken, de vlucht kan volgen, patience én pacman kunt spelen en als laatste (maar niet als minste) een Franse volkszanger kunt beluisteren. Wij hebben ons allemaal vermaakt! De vlucht ging voorspoedig en ook hier aan eten, drinken én ijsjes geen gebrek.
Na een vlucht van 6 uur kwamen wij aan op de luchthaven van Accra. Ook daar weer een verbazing, want wat een mooi vliegveld! We hebben allemaal nog snel even gebruik gemaakt van de luxe wc’s voordat de bagage opgehaald werd. Na veel verschillende controles kwamen we aan bij de bagageband en kregen we gelukkig alle koffers. 😊
Nu was het tijd om Nanda te ontmoeten en die stond ons met een grote glimlach op te wachten. Met koffers en al liepen we naar onze bus. Waar wij — met ons volle overtuiging — naar de touringcar liepen, liep Nanda naar het kleinere busje ernaast. Oeps, dat was even anders dan gedacht, maar wel gelijk een kleine inburgering voor de Ghanese vervoersmiddelen. Onze koffers werden met al het gemak op het dak vastgebonden en onze rit kon beginnen.
Tja, die rit, wat moeten we daar over zeggen? Iets met ‘van de ene verbazing in de andere’? Want:
- de weg zit vol met deuken en gaten;
- mensen lopen gewoon over de snelweg;
- auto’s die even uit de bocht vliegen worden met alle gemak weer de snelweg op geduwd;
- er zijn kruispunten waar we in Nederland overprikkelt van raken;
- auto’s toeteren aan één stuk door — you only have to press the tuut tuut;
- er lopen continu verkopers met manden op hun hoofd om kussens, voetballen en eten te verkopen;
- werknemers van een bouwbedrijf worden gewoon met 30 man in een pick-up vervoerd;
- al met al een hele belevenis!
Na een reis van twee uur — mét loempia’s en (pittige) samosa — kwamen we aan bij onze accommodatie. Dit was een verademing, we waren gearriveerd! En wat een nette locatie voor Afrikaanse begrippen. Na aankomst is iedereen vrij snel naar bed gegaan en hebben we (bijna) allemaal heerlijk geslapen.
Vanochtend werden we wakker en hadden we uitzicht op zee; nog zo’n leuke verrassing! Na een stevig ontbijt met boterhammen, vertrokken we lopend naar ons project. Na 10 minuten lopen werden we hartelijk ontvangen door de kinderen die al aanwezig waren. Hannah en Sijbren werden gelijk geknuffeld, wat de nodige emoties opleverde. We hebben ons voorgesteld en zijn begonnen met het kinderwerkprogramma. Het thema van vandaag was Mozes. “Moses teaches us to praise God for his mighty works.“
Een gedeelte van de groep is ook begonnen met bouwen. Ook een hele interessante belevenis om mee te maken. De cementdekvloer lag er binnen no time in en de eerste stenen voor de muren van de nieuwe keuken zijn al gelegd!
’s Middags hebben wij samen met de kinderen warm gegeten op het project. Het voedsel was lekker en pittig. Voor sommigen een feestje, voor anderen veel water drinken 😊. Na de pauze zijn wij verder gegaan met het programma; wat een feest om met de lokale bevolking en kinderen samen te werken.
Rond half vier was de projectdag afgelopen en gingen wij richting onze accommodatie. Hier hebben we brood gegeten en geoefend met een dans voor morgen. Daarna was er tijd om jullie reacties te lezen, eindelijk! Wat was het leuk om iets te horen van het thuisfront. Bedankt voor jullie reacties en wij zeggen: ga zo door! Dit geeft ons echt een boost. En van ons het volgende: iedereen wil graag de hartelijke groeten doen aan mem 😃.
We wensen jullie een fijne tijd in Nederland, wij genieten hier met volle teugen!
Lieve groet, Deborah en Ruth én natuurlijk de rest van de groep
PS: wisten jullie dat…
- de wc-potten hier los op de grond staan en dus wiebelen als je erop zit?
- Anna al meteen sjans had met een leuke Ghanese man?
- Ruth vertelde dat ze al getrouwd was, omdat ze dacht dat iemand om haar FaceTime vroeg, terwijl hij vroeg of het haar first time in Ghana was?
- Baukje binnen 30 minuten in Ghana al gestoken was door een mug?
- Anke “yes” zei tegen een stewardess op een vraag waar je een keuze moest maken? Want: altijd “ja” zeggen als je een vraag niet snapt.
- we bang waren dat onze koffers niet mee zouden komen naar Ghana, omdat er in Parijs een aantal koffers van de kar waren gevallen en zomaar op straat lagen?
- gebouwen hier half afgemaakt, maar wel vrolijk en kleurig zijn?
- én… Evert als beste meedanst tijdens de dansjes met de kinderen?