Beste allemaal,

Een beetje later dan verwacht maar toch even snel het bericht dat wij na 23 uur reizen veilig zijn aangekomen. Een enkeling is een beetje reisziek maar voor de rest zit de sfeer er goed in. Later volgt er meer informatie.

Elk verslag wordt geschreven door 1 of 2 deelnemers. Anke en Esther doen de aftrap.

Om half 2 was het dan zover, vol goeie moed stapten we in het busje naar Schiphol. Eenmaal veilig aangekomen in het gehucht Amsterdam moesten we nog een aantal uren wachten voordat we eindelijk in het vliegtuig naar Portugal konden stappen. Eenmaal zittend in het vliegtuig begon het avontuur. Om 8:15 lokale tijd stapten we na een drie uur durende vlucht uit in het altijd mooie Lissabon om vervolgens om half 10 ons leven toe te vertrouwen aan de Portugese piloten van TAP Portugal. Naast ons waren er vooral portugese en braziliaanse passagiers die erg spontaan waren! Zo was er een mevrouw die lekker mee begon te zingen met Portugese kinderliedjes terwijl ze in de wachtrij stond voor de wc, en iemand die ons hielp met taal struggles. Helaas was er ook een man die het leuk vond om Nederlanders klem te zetten in hun vliegtuigstoel. De vlucht leek uren te duren, maar gelukkig zijn we niet in, maar aan de andere kant van de oceaan beland, in Belo Horizonte! Na een superleuke (rianna vind anders) twee uur durende buscrosswedstrijd door de straten van Belo kwamen we aan bij CasaLuzeiro! Inmiddels was het al donker en werden we getrakteerd op een uitzicht dat ons kippenvel bezorgde. De medewerkers ontvingen ons met open armen en een heerlijk bord spaghetti, waarna velen hun bedje opzochten.Nadat iedereen heerlijk had geslapen hebben we een rondleiding over het terrein gekregen van Maarten. Nu zijn we voetbal aan het kijken met de mensen uit de wijken maken we ons klaar voor Brazilie tegen Colombia! Tchau!

Esther en Anke

Wist je dat…

• Bij het inchecken Evelyn en Anke bijna de vlucht naar China namen.
• Rianna vredig, opgekruld als een babytje lag te slapen op de achterbank van het busje ( door hobbelige en woestewegen )terwijl ze toen ze wakker werd lachend alles erweer uitgooide.
• Esther dacht dat haar bed een vliegtuig was, maar ze de landingsbaan een beetje miste (de landing is verder goedgegaan).
• Timo een verslaving heeft aan selfies maken met slapende mensen (foto’s volgen nog).
• Jacco zijn kans nam toen de stoel naast hem leeg was en er vervolgens voor zorgde dat een bepaald persoon(ahum) uren lang op de leuning moest vertoeven.

Naast veel avonturen en nieuwe indrukken (verslagen hierover volgen snel) is er ook veel tijd besteed aan persoonlijke en geestelijke toerusting. Hannie vertelt hierover in onderstaand verslag.

Op vrijdag en zaterdag hebben wij een conferentie gehad om ons geestelijk wat bij te spijkeren. En dat hebben wij zeker nodig. Vrijdag van Evert. Hij sprak over de werking van de heilige geest in ons leven op allerlei terreinen. Om ons te helpen vrijmoedig te getuigen, om zonde te overwinnen, over Zijn leiding enz. Wat willen wij dat ontzettend graag allemaal maar vaak is de werkelijkheid zo anders! Toen kwamen de cirkels: de eerste cirkel dat Jezus buiten je leven staat (buiten de cirkel). De tweede cirkel is dat Jezus wel binnen de cirkel staan maar nog niet op de troon. Op de troon zit jij zelf nog. Bij de derde cirkel zit Jezus op de troon van je leven en jij ernaast. Hierover gingen wij in groepjes uiteen. In “mijn” groepje was iedereen zo vrijmoedig om hierover te praten. Dat vind ik zo bijzonder van dit groepje jongeren. Ze noemen het beestje bij naam en dat vind ik zo’n mooie eigenschap van ze. Ook het verlangen om Jezus (beter) te leren kennen is er volop aanwezig.

Zaterdag sprak Lora. Haar getuigenis deed ons veel. Het was stil en we hadden een brok in onze keel. Ze vertelde ons dat wat haar “boven water hield” was haar fundament. Ze wist wie God echt was. Ze kende Zijn eigenschappen. En dat was voor ons de uitdaging om God echt te leren kennen wie Hij echt is. Want dan kan je de stormen weerstaan. En kijk je naar Jezus dan zie je God. En Jezus heeft ons niet als wezen achtergelaten. Een wees moet alleen vechten voor alles; groeit zonder liefde op maar een kind krijgt liefde en aandacht. Een kind van de Vader. Dat is God voor ons. We hebben nog een prachtig lied gebeden…. En daarna ging iedereen een rustig plekje opzoeken om een liefdesbrieven te schrijven naar Vader. Wat een geweldig en indrukwekkend moment! Smaakt naar meer, Heer!

We moesten het gister doen met een winterse 26 graden, frisjes, maar met genoeg zonnebrand was het prima te doen 😉 We begonnen de dag in onze groepjes om elkaar nog wat beter te leren kennen en daarna was het tijd voor een teamconferentie. Hierin deelde Lora haar verhaal met ons, wat bij iedereen indruk maakte. Ze wilde ons meegeven dat je met God als fundament overal doorheen komt, wat ons extra raakte door haar verhaal. Aan het einde van de conferentie moedigde ze ons aan om de komende twee weken extra veel tijd met God door te brengen.

Na de lunch gingen we de straat op om mensen uit te nodigen voor de wedstrijden Belgica – Argentina en Holanda – Costa Rica. Helaas wouden de meeste Braisileiros liever juichen voor Costa Rica dan voor Oranje, maar gelukkig snapte iedereen diep van binnen wel dat dat toch geen zin had 🙂 Het was wel lastig om in het Portugees duidelijk te maken wat de bedoeling was, maar tijdens de wedstrijd van Nederland zagen we dat het toch goed gelukt was, er moesten zelfs stoelen bij gezet worden. (Hoewel dit ook gelegen kan hebben aan het hoge aantal decibellen tijdens deze wedstrijd.) Tussen de beide wedstrijden door konden we een verfrissende duik nemen in het zwembad, of even lekker voetballen.

Net voor de wedstrijd van Oranje waagden we een laatste poging om extra support te regelen voor onze mannen in het oranje. Het ging er wild aan toe, en de wedstrijd werd Evert bijna fataal door zijn stunt en vliegwerk bij alle ooeh en aah momentjes. Gelukkig zijn we allemaal weer gezond en wel in onze bedjes beland na een heerlijk Hollands feestje in Belo Horizonte, Brazilie.

Leonie en Anke

Wist je dat…
– Evert bij elke kans van Nederland juichde als een kind, springend en dansend, om vervolgens enkele minuten gedesillusioneerd voor het scherm te staan, terwijl hij er langzaam achter kwam dat het weer mis was.
– Margaretha een langpoot heeft doodgeslagen met een slipper,wilde paniek in de kamer natuurlijk, en de gevangen spin nog steeds in een bekertje op de kamer woont.
– Evelyn en Angela stereo snurken
– Timo zijn broek soms per ongeluk verkeerd om draagt en hij een hele goed fotograaf is?
– Rianna bang is voor slangen, heel luid kan schreeuwen maar ook heel luid kan lachen.
– Jetty en Margaretha heel gemakkelijk de aandacht van de jongens kunnen trekken? De leiders houden dit goed in de gaten hoor dus ouders wees niet ongerust
– Jacco, Ruben, Bram spontaan voor in de kerk begonnen te dansen?

Aangezien wij een beetje achterlopen is hier alweer een verslag over afgelopen zondag. Inmiddels zijn wij druk aan het klussen en bezig met het kinderwerk. Vanaf morgen zullen hier verslagen over komen.

Vanochtend om half 7 was het alweer tijd voor een ontzettend lekker ontbijt (behalve de Papaja, die scheen nogal apart te smaken). Vol goede moed begonnen we aan onze kleine wandeling, wat uiteindelijk voor sommigen een horrortocht bleek te zijn. Over de prachtige hoge bergen, nogal diepe dalen, dwars door de Amazone, springen over rivieren, uitwijken voor motoren en natuurijk niet te vergeten, douchen onder de waterval. Dit allemaal was natuurijk een ontzettend avontuurijke tocht die maar een kleine 5 uren duurde, wie doet daar nou moeilijk over? Toen we na de eindeloze trappen eindelijk weer in het vertrouwde Lighthouse waren, was het tijd voor een heerlijke maaltijd en een frisse duik. Dit allemaal onder het genot van Michelle haar moordpoging en Bram zijn toiletprobleem. Gelukkig draait de lokale winkel een recordomzet! Zakken chips, energydrank, en natuurlijk niet te vergeten, de 3 liter cola flessen waarvan je wel een week kunt drinken. In de avond zijn we in twee verschillende groepen naar de kerk gegaan. Een groep ging naar een (zeer enthousiaste) evangelische gemeente. Wat voor sommige mensen een schock was. Gelukkig hebben Bram, Ruben, Anderson en Jacco hun dansmoves prima kunnen oefenen. Al met al mogen we zeggen dat het een bijzondere en excentrieke dienst was. De andere 15 personen zijn naar een kleine, gezellige kerk geweest. Dit allemaal met een uitzicht over Belo Horizonte, een erg betrokken dominee en een mega luchtgroepsknuffel. Uiteindelijk lagen we allemaal met een vermoeid en voldaan gevoel om 11 uur op bed.

Wist je dat….
-Jacco ontzettend slecht is in ´wist je datjes´ bedenken maar heel goed kan dweilen? (“Laat mijn ouders dit niet zien”)
-Jenny op dat moment een heuze rode reddende engel is.
-Lianne nogal panisch doet over de ontzettend bedreigende, moordlustige en bloedzuigende muggen die in grote getalen zwerven in Azie.
-Jan nogal moordneigingen heeft naar de schattige en geliefde ganzen (langnekje en veertje).
-Esra heel goed mee kan dansen met de meiden
-Levi heel goed kan klussen
-Ruben na een spontaan nachtje hangmat slapen onder de muggenbultjes zit
-Wij in de rij staan om de afwas te mogen doen
-De sfeer en goed in zit en dat wij veel leren

Groetjes,
Jenny en Jacco

Vandaag 2 verslagen. De eerste van Kinny en Rianne. De tweede van Jildou en Esther.

Hallo iedereen,

Hier in Brazilië gaat het goed! Gisteren zijn we de dag begonnen met een meeting met de hele groep. Het was heel bijzonder, we gingen zingen, uit de bijbel lezen en bidden. Daarna is de helft van de groep begonnen met klussen, de klusgroep heeft geverfd en verbouwd. En ook hebben Esther en Rianne de wc´s schoon gemaakt. Daar was iedereen heel blij mee. De andere groep heeft het programma van het kinderwerk door genomen. ´s Middags mochten de kinderen hier op de basis komen en zijn ze begonnen met liedjes zingen en dansen. Daarna zijn de kinderen in 5 verschillende groepen verdeeld. Elke groep had zijn eigen land; Brazilië, Duitsland, Argentinië, Costa Rica en Nederland. Elk groepje ging de vlag schilderen van hun land. Daarna gingen ze met muziek instrumenten de straat op om hun land te vertegenwoordigen. De kinderen vonden dit heel leuk en ze kregen nog wat drinken en een koekje en daarna gingen ze weer naar huis. ´s Avonds hadden we nog een groepsmeeting en vrije tijd.

Groetjes Kinny en Rianne

Verslag 2:

Toen was het alweer dinsdag, de dag dat we het stadion mochten bezichtigen! We begonnen ´s ochtends met een super mooie preek. Een Nigeriaanse man vertelde over hemel en hel, maar ook hoe we iets voor deze wereld kunnen betekenen. Toen hadden we even tijd voor ons zelf. Bijvoorbeeld om onze kamers op te ruimen of lekker lui te zijn! En tussen de middag hadden we Hollandse pot, hutspot! Gemaakt door mensen van onze eien groep. ´S middags gingen we dan eindelijk naar het stadion toe! En jahoooor toen begon de ellende, een lange file! Toen we eindelijk uit de file waren en de bus hadden verlaten, ontmoetten we de andere organisaties die ons zouden helpen. Eerst samen bidden en dan op de schreeuwende en fluitende supporters af! Brazilianen en Duitsers waren helemaal gek op ons! Selfie hier, selfie daar. Om gek van te worden! Maar hierdoor konden we wel snel een praatje aanknopen. Het werkte in ons voordeel! We deelden bijbelstudieboekjes uit en koekjes met bijbelteksten uit. En we hielden ze aan doormiddel van een rode kaart te trekken. Het was een zeer geslaagde middag en God was zeker aanwezig! Rond 5 uur waren we terug en ging iedereen voetbal kijken. Want er was natuurlijk een zeer spannende wedstrijd aan de gang (ahuhm) die we natuurlijk niet konden missen! Belo Horizonte was in rep en roer! Shirtjes in de fik en rellen. Maar hier is alles gelukkig rustig gebleven. Na deze grote tegenslag zijn we gaan eten en daarna werd er fanatiek gepest (kaarten) en trok de zweer weer aardig bij. Straks lekker koesen en oant moarn.

Jildou en Esther

Vandaag schrijven Rowena en Rianna het verslag. In hetvorige verslag stond dat Jildou en Esther het verslaghadden gemaakt, maar het verslag werd gemaakt door Iris en Jildou.

Hallo iedereen,

Even weer een update voor de mensen thuis. Vandaagbegonnen we de dag weer met een heerlijk ontbijtje lekkervroeg op de ochtend, met daarna een meeting. Dit keerkregen we de opdracht om in groepjes te bidden voor demensen, de kinderen en de kerken in de favela. Daarnakonden de klussers weer losgaan en kwam het team voorhet kinderwerk bij elkaar om de middag door te spreken.Vandaag was het de 2e dag van de olympische spelen voorde kinderen. Er waren 5 activiteiten bedacht door despelleiders. Elke activiteit duurde 25 minuten. Bij elkeactiviteit kon je per groep punten verdienen. Het groepjemet de meeste punten, was dagwinnaar. In dit geval wasdat Duitsland met 16 punten. Ons groepje, Costa Rica,kreeg de troostplaats met wel even 5 punten. Maar morgengaan we zeker winnen. Aan het einde kregen de kinderente horen dat ze morgen hun zwemspullen ook mee moetennemen, zodat ze hier kunnen zwemmen. Alle kinderenbegonnen te schreeuwen en te juichen, dus volgens onswaren ze erg blij dat ze hier eens mochten gaan zwemmen.Nadat de kinderen naar huis waren, moesten we snel doornaar de zenuwslopende wedstrijd Nederland-Argentinie.Toen Nederland bijna een kans had om te scoren, sprongEvert als een kikker in de lucht, waardoor we niet eensmeer konden zien wat er op het scherm gebeurde. VeelBrazilianen die meekeken, waren met opzet voorArgentinie om ons te pesten. Helaas eindigde dezewedstrijd in een horrorfilm en werden we heel harduitgelachen door de brazilianen die voor Argentinie waren.Bijna iedereen was depressief door de wedstrijd, vooralRuben. Als troost kregen we nog een lekkere maaltijd en al snel daarna gingen de eersten op bed, want veel zaten ervandaag een beetje doorheen. Gelukkig kun je je met watslaap heel wat beter voelen. Welterusten.

Rowena en Rianna

Wist je dat:
– Monique en Iris het leuk vinden om samen te toiletterenin een hokje
– Michelle en Monique zich geroepen voelden om al hetlicht in ´The Lighthouse´ te doven tijdens het douchen
– Ruben ontzettend kwaad was toen Nederland verloor
– Rowena zo tussen alle Brazilianen past met haar mooiebruine kleurtje
– Zelfs onze Mexicaanse straatvriend van het centrum van Belo Horizonte naar ons toe kwam om de wedstrijd te kijken
– Hannah erg moest huilen…… Bij het snijden van uien?
– Wij elke dag rijst eten

Lieve Gerbrich,

Groetjes,
Evert

Dan nu het verslag:

Lieve allemaal,

Na een goeie nacht slapen om de zware nederlaag van Nederland gisteravond te verwerken.. Gingen we er vandaag weer vol goede moed tegen aan! De dag begon met een goed ontbijt. Daarna kwam onze groep samen met alle medewerkers van de basis. Vanmorgen stond in het teken van worship. Lekker zingen met allemaal prachtige nummers! De groep van het kinderwerk kreeg daarna uitleg over wat de bedoeling was voor vanmiddag. De klussers gingen door met waar ze gebleven waren en vandaag begonnen ze ook aan de buitenkant te schilderen. Zoals gewoonlijk was er om 12 uur eten.Om 13:15 stonden de kinderen alweer te trappelen. Vandaag stond er zwemmen op het programma en daar keken ze heel erg naar uit! In het zwembad werd waterpolo, basketbal en ringwerpen gedaan. Verder stonden er spelletjes met waterballonnen, aardappelpoepen en tikkertje op de planning. Ondertussen werd er ook flink doorgeklust en het resultaat begint te komen! Vanavond was er nog een groepsmeeting waarin we elkaar mochten opbouwen door voor elke persoon in je groep twee positieve eigenschappen op te schrijven. Dit was erg mooi! Nu wordt het bijna weer bedtijd en kijken we uit naar morgen, de finale van de spelen, de laatste dag kinderwerk!

Groetjes vanuit Brazilië,
Monique en Heike

Wist je dat:
* Jan de plaatsvervanger van Gerbrich is
* Er een Brazilië worship team is bestaande uit Lora, Lianne, Bram, Rowena, Angela en Monique
* Esther en Anouk al 3 dagen raketten bij zich sjouwen en er nog niks gebeurd is
* Brazilianen korte en gespierde armen hebben
* Marije heel veel peper in de kont heeft
* Leonie zonder handen niet weet wat links en rechts is
* Levi perfect kan gooien met waterballonnen, vooral op Heike..
* Evert een sixpack heeft… onder zijn bed

Verslag door Bram en Evelyn

Vanochtend begonnen we met ontbijt, as always, om half 8. 8 uur startte de conferentie. We hebben in groepjes voor elkaar gebeden, om zegen over elkaar uit te spreken ter bemoediging. Na de conferentie is de kinderwerkgroep blijven zitten voor de voorbereidingen die moesten worden getroffen voor vandaag. Er is ook een groep de straat op gegaan om te flyeren voor de Bazar die we morgen gepland hebben staan. Maar om onszelf vrolijk te presenteren, heb ik (Evelyn) iedereen voorzien van bloemetjes, kroontjes, zonnetjes en hartjes met schmink (zie foto). Als bijkomstigheid hebben we niet alleen flyers uitgedeeld, maar ook AH (WK)hamsters. Daarna is Bram gaan verven met Iris en Evert, want er is nog voldoende schilderwerk dat moet gebeuren. Dankzij Jan en zijn vaste team klussers zijn vandaag de laatste tegels gezet en voegen gesmeerd. De douche en wc zijn bijna af! Joepie!

Jacco, Monique en Evelyn hebben persoonlijke wasjes gedraaid (met de hand, ja, ja mam, je leest het goed). Geen grandioos succes, want alles hangt nogsteeds drijfnat aan de waslijn; gemiddeld 8 uren later. Na de lunch, werden de kids uit de favela’s vrolijk onthaald voor de allerlaatste projectdag. Op ons basketbalveld werden onder andere stoelendans (en een alternatieve versie met waterballonnen als stoelen), touwtje springen, snoep happen en een gezamelijke dans gedaan. Na alle punten te hebben opgeteld, van 4 projectdagen, is Argentinie nr. 1 geworden. Veel blije kinderen gingen naar huis met een medaille en tshirt. Verder is er al vrij veel vergaderd over volgende week en morgen (Bazar). Druk, druk! Er is nog een groep naar de kerk vanavond, maar Bram en ik moesten dit verschrikkelijke verslag schrijven.

Wist je dat…
– Jacco een spoedcursus wassen heeft gekregen vandaag?!
– Bram, Jacco en Ruben nu (bijna) in de gebedskamer slapen?!
– We nog steeds gemiddeld 4 keer per dag naar de lokale supermarktjes gaan voor cola en chips?!
– Bram, Kinny en Evelyn droog brood hebben gegeten, uit protest tegen de smerige hotdogs?!
– De afwas zich soms vanzelf afwast?!
– Alle dansende favela-kids een behoorlijk #Godmoment opleverde?
– Lianne chips en koekjes koopt, die vervolgens spoorloos verdwijnen (JENNY EN MICHELLE, vreetkezen)?!
– Iris met praatjes geen gaatjes vult… maar wel met verf?!

Embraçar (knuffel), Bram en Evelyn

We beginnen dit verslag over vandaag eerst nog even bij gisteren (:

Gisteravond zijn een aantal meiden van onze groep mee geweest naar de kerk van pastor Sidney. We hadden Salome met ons mee voor de vertaling. Het was een heel klein evangelisch kerkje waar iedereen om de beurten zijn cd mocht geven en een liedje mocht zingen, heel leuk om dat eens zo mee te maken. Daarna werden wij voorgesteld aan de gemeente en kregen we een warm welkom van alle mensen. Wij moesten twee liedjes zingen en de mensen vonden het geweldig! Daarna gaf Salome haar getuigenis in het Portugees dus wij verstonden er niks van, maar aan haar gezicht en de gezichten van de mensen kon je zien dat het een bijzonder en indrukwekkend verhaal was. Er kwamen aan het einde van haar getuigenis zoveel mensen voor gebed naar voren dat wij als Hollanders moesten inspringen. Mensen die nog nooit hardop voor mensen gebeden hadden hebben dit voor het eerst gedaan! Het was een ontzettend bijzondere avond waarbij de heilige geest echt zijn werk heeft gedaan en we een steentje bi j hebben gedragen aan het leven met Jezus van de mensen hier. Ze waren zo ontzettend dankbaar voor onze komst dat we van iedereen een hand en een knuffel kregen en ze trakteerden ons zelfs op lekker vruchtensap en hele aparte Braziliaanse taartjes… 😀

Vandaag begonnen we de dag vroeg, om 9 uur stonden de mensen al voor de deur, want wij hielden vandaag namelijk een grote bazaar. We hadden allerlei dingen bedacht om de kinderen uit de wijk bezig te houden terwijl hun ouders kleding konden kopen voor een kleine prijs. Het was een erg groot succes! Zodra de deuren open gingen stormden de mensen binnen. Voor de kinderen hadden we in een aparte zaal allerlei spelletjes klaargezet; koekhappen, touwtjetrekken, grabbelen, knutselen, loomen en niet te vergeten heeerlijke pannekoeken! De kinderen genoten ontzettend, veel kinderen kwamen stiekem elk spelletje nog een keertje doen.
´s middags was het dan eindelijk zo ver SHOPPPEEEEN! Iedereen heeft heel wat havaiana slippers ingeslagen, dus we kunnen weer een flinke bergwandelingen maken… Ook hebben we onze magen weer heerlijk gevuld met ongezond fastfood. MMMMM.
Om half 4 waren we weer bij de basis omdat we om 5 uur weer met zijn allen voetbal gingen kijken. Nederland heeft een mooie wedstrijd gespeeld, en een welverdiende 3eplaats! J

Nu is het tijd voor spelletjes!!
Chiao!

MICHELLE & LIANNE

Wist je dat…………………
-Michelle in het Braziliaans Michelli is
-Bepaalde mensen nogal moeite hebben met poepen…….
-Margaretha haar portugees iets minder goed is als ze zelf denkt.. en daardoor per ongeluk mensen uitscheld..
-Evert nogal stresste toen ze door de straten van Belo Horizonte crossten met een onbekende taxichauffeuren het adres van casa luzeiro kwijt waren..
-Iris haar tas met nieuwe kleren gewoon lekker in de taxi heeft laten liggen…. L
–
-Allstars hier veel goedkoper zijn dan in Nederland 😀
-Jacco, Rowena, Bram en Rianna hele goede pannenkoekenbakkers zijn?

De tijd gaat snel; het is alweer de laatste zondag hier in Belo Horizonte. We kijken terug op een mooie week met elkaar als team. We raken steeds meer op elkaar ingespeeld en ook komt er steeds meer en meer vertrouwen en openheid in ons team. Ondanks dat de vermoeidheid ook wel toe slaat, hebben we veel zin in de komende week. We zullen ons deze week vooral op de tieners gaan focussen en er zullen gezinnen thuis bezocht worden. Velen kijken er naar uit om de wijk in te gaan en eens bij ‘locals’ om de hoek te kijken.
Vandaag is het min of meer een rustdag geweest. We mochten lekker uitslapen (wat niet echt werkt als je twee jonge kinderen bij je hebt die om 6:20 gewoon wakker worden) en mochten pas om 9 uur gaan ontbijten. Met lekkere trek kwamen de hongerige tieners richting keuken. Al gauw zag ik de een na de ander met enige afkeer naar de borden met ‘braziliaanse pap’ kijken. Dit zou Kabouter Plop met brokkenpap bedoelen denk ik. Gelukkig viel de smaak mee…Toch merk je al enige ‘frustraties’ dat de hagelslag op is J. Maar, over het algemeen mogen we niet klagen over het eten, want dat is dikke prima. Vandaag krijgen we zelfs gebak, omdat Joyce, een van de Nederlandse zendelingen hier, haar verjaardag viert. Brazilianen houden enorm van zoetigheid, dus mijn verwachtingen voor vanavond zijn hoog!
Na het ontbijt hebben we met elkaar een ‘dienst’ gehad. Voor mij was het vanochtend een bijzonder moment doordat het team aandacht besteedde aan de verjaardag van mijn overleden man. Hij was anders vandaag 40 jaar geworden. Een mooi intiem moment waar de pijn, het verdriet en gemis tastbaar was voor mij. Bijzonder dat het team zoveel betrokkenheid toonde. En ook daarna mochten we getuigen zijn van moed, kwetsbaarheid, transparantie en echtheid.Lianne deelde een stukje uit haar persoonlijk leven wat heel dapper was. Daarna deelde Evelien haar krachtige getuigenis. De boodschap van Evelien was dat de weg met God het beste is. Je kan van alles aangrijpen in het leven, maar niets en dan ook niets kan zoveel meer voldoening geven dan een leven met God. Evelien gaf ons ook vooral hoop; hoe ver je ook in de ‘shit’ zakt (gebruik even de woorden van Evelien J), God heeft het beste met je voor. Ook al bid je al eeuwen en ben je teleurgesteld, Hij wil er zijn. Deze ochtend werden velen van ons geraakt. Niet alleen dat het zo bijzonder was dat Evelien zich zo kwetsbaar op stelde, maar vooral omdat er bij velen pijn, twijfel, teleurstelling etc naar boven kwam. Gelukkig doen we hier ook aan nazorg, dus zijn jullie zonen en dochters hierin goed opgevangen J. Jullie mogen trots op ze zijn! Stuk voor stuk zijn het zulke mooie mensen!
Als team ontwikkelen we ons steeds meer en meer, maar ook in persoonlijke levens zien we veranderingen. Bidden jullie mee voor:
– meer vernieuwing en veranderingen van harten!
– kracht en wijsheid voor deze week;
– vrijmoedigheid in getuigen bij de huisbezoeken;
– openheid, kwetsbaarheid, zorg en goede sfeer binnen het team.

Op het moment van schrijven zit het team in de ‘fan-zone’ de finale te kijken. Ik geloof dat de meerderheid voor Argentinië is, zowel de Nederlanders als de Brazilianen. Gisteren was het wel bizar om met elkaar de wedstrijd van NL-Br te kijken. Gelukkig is het hier heel vriendschappelijk verlopen

en werd er onderling ook veel plezier met elkaar gemaakt.

Lora Kremer

Wist je dat….

-Dat velen van ons niet wisten dat als honden met elkaar gepaard hebben een tijd aan elkaar vast blijven zitten. Vol verbazing en afschuw werd dit tafereel aanschouwd vanochtend bij het ontbijt.
-…..en dat een aantal van ons hier zo misselijk van werden dat ze geen ontbijt lusten!
-…..en dat Levi en Esra het zo zielig vonden en er niks van begrepen wat ‘paren’ was.
-Timo uit voorzorg met zijn mobiel in de zak naar het zwembad komt als bescherming om niet in het water gegooid te worden!
-Dat Jacco het toch wel een goed idee vond om hem er in te gooien om te kijken of Timo onder water ook WIFI zou hebben.
-Timo zonder mobiel op zak toch in het zwembad gegooid is en nog vele anderen..
-…..en dat dat niet leuk is, omdat het water ijskoud is!

14 juli
De 2e week in Brazilie en het wordt voor sommigen al moeilijker uit bed te komen.
Na ontbijt en de meeting gaan we met z´n allen aan de schoonmaak (behalve de dansers en de klussers). De hal waar de voetbal wedstrijden werden gekeken moest worden opgeruimd en de douches en wc´s zijn grondig schoongemaakt.
De dansers hebben de dans voor de middag voorbereid en de klussers zijn verdergegaan waar ze mee bezig zijn gegaan.

Vanmiddag zijn de kinderen/tieners langs gekomen om een dansworkshop o.l.v. Marije te volgen. De kinderen en de leiding hebben hier erg van genoten.
Deze week zullen er ook huisbezoeken worden gedaan, vandaag zijn er 3 groepen bij verschillende mensen op bezoek geweest om te kijken hoe het echte leven in de favela is.
Wij zijn bij een oude mevrouw (± 90 jaar) geweest. Ze had een zwaar leven maar ze had een blijde uitstraling. Ze woont voor Nederlandse begrippen in een krot (vergelijkbaar met een “spitkeet”). Gelukkig is ze nog vitaal zodat ze de trappen nog op en af kan lopen om thuis te komen.Het was erg donker en muf in het huis en ik (Timo) zou er niet langer dan een dag kunnen wonen. Deze bezoeken zijn erg indrukwekkend en shocking en doet ons beseffen hoe goed wij het in Nederland hebben.

Vanavond is er een tienerprogramma geweest met sport en daarna zouden ze nog een gesprek over God hebben. En er is een groep naar de kerk gegaan waar alle zendingsorganisaties kwamen die geholpen hebben met Evangelisatie akties rondom het WK.

Sita en Timo

Wist je dat:
-Kinny en anderen, na het schilderen hun nagels hebben laten lakken.
-Timo iedere dag voor Anderson van het Engels naar Nederlands vertaald.
-Lora onze aanbiddingsleidster is en ze doet het super
-Rianna geen toilet juffrouw is
-Heike het verschil tussen jongen en meisje moeilijk vindt.
-Hannie genoten heeft van juf Marije tijdens de dans
-Het klaslokaal inmiddels helemaal geverfd is

Dagje Ouro Preto
De ziekenboeg (Evelyn en Angela) waren weer beter dus met z´n allen een dagje op stap! De wekker werd een half uurtje eerder gezet want om 7 uur stond dit keer het ontbijt al klaar. Rond 8 uur zijn we met de hele groep en onze “reisleidster” Klaske (medewerkster van de basis) in een grote bus vertrokken naar een mooi stadje in de bergen.. Ouro Preto. Eenmaal aangekomen bleek het wel een paar graden kouder daar te zijn.. stonden sommigen dan in hun zomerse hempje. Zij hadden de boodschap weer eens niet goed mee gekregen van Evert die had verteld dat het er wel wat kouder was dan in Belo Horizonte. Zoals overal hier in Brazilie was het weer berg op, berg af over oneffen straten. We zouden een hele rondleiding krijgen door het stadje maar aangezien we een paar kreupelen in de groep hebben werd dat al snel geskipt. We werden voor een paar uur “los gelaten” wat betekende shoppen en eten. Vele souvenier winkels in en uit, rondhangen op een klein markje en lunch halen bij natuurlijk een typisch Braziliaans restaurantje… de snackbar en subway. De koffers worden al aardig gevuld voor jullie met mooie souveniers. Na een paar uur rond te hebben gelopen moesten we weer 2 uur terug rijden naar Casa Luizera. De radio stond aan maar er was constant een vrouw aan woord die alleen maar portugees sprak wat erg slaapverwakkend was voor ons Nederlanders. Op een gegeven moment lag dan ook iedereen te slapen.
´s Avonds gingen we met z´n allen uiteten naar.. jawel.. depizzaria à All you can eat! Even geen rijst met bonen maar pizza´s die in verschillende smaken voor ons verschenen en we zoveel stukjes konden eten als we wilden. Salome (medewerster van de basis), Bram, Jacco, Evelyn en Angela hebben er een wedstrijdje van gemaakt wie de meeste stukjes pizza kon eten. Aangezien Angela de dag daarvoor al het eten en drinken wat nog in haar maag zat eruit heeft gegooid, deed zij rustig aan en was ze de grote verliezer. Bram heeft met zijn laatste stukje pizza met nutella, aardbeien en ijs gewonnen. Hij heeft 14 stukjes gehad! Gefeliciteerd Bram. Na een gezellig avondje uit eten plofte iedereen vervolgens met een volle maag zijn bed weer in. Even genoten van de luxe die wij hebben maar wel confronterend met wat we hier zien.. hoe de mensen hier leven.
P.s: We hadden even een barmhartige samaritaan momentje.
Toen we terug kwamen van de pizzaria kwamen we op straat een oude man tegen. Hij was heel erg aan het trillen (wij dachten zelf dat het een man was met een alcohol probleem, omdat hij dus erg trilde). Hij zag er arm en verlaten uit en praatte wat inzichzelf. Wij allemaal zijn er met oogkleppen op voorbij gelopen. Achteraf bij het huis beseften we pas hoe wij deze man als een blinde zijn voorbij gelopen.
Dit was voor ons even een moment dat we dachten, wij waren net als de priester of de leviet in het verhaal vanuit de Bijbel. Achteraf baalde we als een stekker en hadden wij die man graag willen helpen.
Wist je dat…
-Esther hier alles sloopt.
-Er voor Iris wat te veel kaas op de Pizza zat en zij daarmee de zoveelste is die tijdens deze reis heeft overgegeven. 1/6 van de groep heeft inmiddels overgegeven
-Er tijdens het diner gedate werd en wel tussen Marije en Jan, Timo en Monique, Jacco en Angela, Bram en Evelyn.
-Rowena een tattoo heeft op haar arm: I love Matthijs.
-De wc in het restaurant overstroomde omdat de domme dutchies vergaten dat het wc papier hier niet in de wc hoort maar in een emmer er naast. Dit om een hele goede reden!!..de wc raakt anders verstopt!! Dit is nu getest.
-Jenny haar #secondshitoftheweek had
-Hannie de hele dag loopt te stralen… Frank toch mist ze je.
-Sita heel rustig blijft onder onze soms wat vervelende pubers.
-Timo de dames goed voorziet van chocolade.. bedankt Timo jij begrijpt ons.
-Heike per ongeluk een hele stoep wit verfde doordat het bakje een beetje scheef stond.
-Evelyn veel betekent voor onze groep en de jongeren hier

Veel liefs,
Marije en Angela

Gister was het eindelijk zover: de dagelijkse vertraging in de ochtend was zo ver uitgelopen dat we het hele ontbijt gemist hadden. Toch waren we allemaal weer een en al aandacht tijdens de meeting om 9 uur. Dat kon ook niet anders door het bijzondere levensverhaal van Salome, een Australische zendeling die nu al twee jaar in Casa Luzeiro woont. Ze heeft zoveel meegemaakt wat je niemand toewenst dat je zou denken dat opgeven de enige optie nog is. Toch heeft God haar nooit losgelaten en wil Hij nu juist haar gebruiken om de mensen hier te laten zien dat er altijd hoop is.

Na dit indrukwekkende verhaal was het alweer tijd voor de lunch, maar niet voordat we flink aan het snijden zijn geslagen voor het soepje. De verrassende maaltijd van rijst en, jawel, bonen, ging er weer in als koek. Lekker hoor. Daarna hebben we onze spierballetjes weer eens tevoorschijn getoverd en werd er flink geklust. Verven, voegen en tegelen waren weer een waar genot met onze gezellige Braziliaanse collega’s, die maar bewezen dat niet de taal, maar de lach het beste communicatiemiddel is.

Die avond kwamen de jongeren uit de wijk weer richting the Lighthouse, waar we met z’n allen gingen voetballen, basketballen en skateboarden. Allemaal op het zelfde moment, en op hetzelfde veld, hier in Brazilie kan dat gewoon. Natuurlijk was het allemaal een heuze gezelligheidskick, met als afsluiting een dramastuk wat voor de Braziliaanze jongeren geen ver-van-hun-bed show was. Het ging over alcohol, drugs, zelfbeschadiging, zelfmoord en verleidingen, dingen die hier in de favela’s zeker niet ongewoon zijn. Na dit hoogtepunt kon iedereen alle emoties van de avond laten bezakken onder het genot van een ‘suco’ (sapje) en een biscuitje. Tegen tienen werd door iedereen het bedje weer opgezocht maar helaas niet door iedereen gevonden. Wordt vervolgd…

Leonie en Anke

Wist je dat..
– Wij dit verslag typen onder het genot van een heerlijke watermeloen
– Er af en toe een stukje watermeloen Rianna´s kant op vliegt
– ´Não entende’ (ik begrijp het niet) by far de meest gehoorde zin op Casa Luzeiro is
– Jacco Sita graag met uien bekogelt om haar aan het huilen te maken
– Heike als een malle met verf loopt te gooien in de tuin van Maarten en Michele
– Zij dit keurig heeft opgeruimd, maar onze gangleider en voorbeeld Evert zijn klodders heeft laten ligge

De afgelopen 2 weken waren intensief. Er is heel veel gebeurd. In deze mailing willen wij graag de bouwprojecten extra aandacht geven. Er is namelijk veel geklust en de resultaten mogen er zijn. Met name willen wij Jan Damstra bedanken en waarderen voor zijn onuitputtelijke inzet. Hij is iedere dag druk bezig geweest met de bouw van een douche, wasbakken, tegels zetten etc etc. Daar waar anderen af en toe “rust/ontspanning” nodig hadden bleef hij rustig doorgaan.

In de loop van vandaag volgt nog een laatste bericht over het afscheid. Jullie mogen trots zijn op jullie (klein) kinderen, vrienden of familleden. Ze hebben het geweldig gedaan!

Mede dankzij alle sponsors is dit alles mogelijk gemaakt. Hartelijk dank voor alle giften en bijdragen.

Namens alle leiders (Hannie, Sita, Angela, Lora, Jan, Monique, Evelyn en Evert) schrijf ik dit laatste bericht voor ons vertrek naar Nederland. Wij zijn erg onder de indruk van alle deelnemers. Iedere deelnemer heeft zijn eigen gaven en kwaliteiten en ze kunnen veel meer dan wij ons soms beseffen. Ze hebben taken opgepakt en talenten ontdekt waar zij eerst misschien helemaal niets mee hadden. 25 vrouwen en 7 mannen zou in onze ogen ook een uitdaging worden maar we hebben helemaal geen problemen gehad. Slechts een paar kleine incidenten. Daar bleef het bij. Er ontstond een echte eenheid, iedereen werd opgenomen in de groep en de sfeer was super. Iedere deelnemer heeft zijn eigen groeimomenten meegemaakt en heeft veel geleerd. Er zijn veel tranen gevloeid en we hebben veel met elkaar mogen delen. Wij mogen God danken voor deze bijzondere tijd. Iedere deelnemer heeft een speciaal plekje in ons hart gekregen en is waardevol. Het zal weer even wennen zijn als iedereen weer thuiskomt. Het is weer even omschakelen. Onze hoop is dat zij ook in hun eigen omgeving een licht mogen zijn en dat ieder persoon dicht bij God mag blijven wandelen.

Bij verschillende afscheidsmomenten zijn al veel tranen gevloeid en het is moeilijk om alles weer los te laten. Er zijn ook hier op de basis en in deze omgeving vriendschappen opgebouwd. Nu moeten wij ze hier weer achterlaten. Zometeen hebben wij onze laatste meeting en lunch. Rond het middaguur vertrekken wij naar het vliegveld (17:00 Nederlandse tijd). Om 21:40 Nederlandse tijd vertrekken wij richting Portugal met vlucht TP056. De laatste vlucht van Portugal naar Amsterdam is met vlucht TP664. Rond 11:00 komen wij aan op Schiphol. Onze verwachting is dat wij tussen 13:30 en 14:00 aankomen in drachten. Willen jullie bidden voor een veilige reis en bescherming? Er zijn best veel deelnemers die opzien tegen de reis.

Gisteren mochten wij Kinny haar verjaardag vieren en was er een gezellig dagje uit met als afsluiting een heerlijke maaltijd (BBq) met alle medewerkers van JMEO. Het was een hele geslaagde dag.

Wij hebben genoten! Met gemengde gevoelens gaan wij terug naar Nederland. Wij zien ernaar uit om jullie te ontmoeten maar laten hier veel achter. Ontvang de deelnemers met trots en waardeer ze. Ze hebben het geweldig gedaan! Het zijn allemaal kanjers. Er komt veel op hen af en dat maakt het leven soms moeilijk. Ze moeten veel keuzes maken en dat is niet altijd gemakkelijk. Af en toe worden er misschien (per ongeluk) verkeerde keuzes gemaakt maar laten wij er dan ook voor ze zijn. Het is een hele ontdekkings tocht maar deze ervaring wordt het niet meer afgenomen.

Ps: het zal weer even wennen zijn om het wc papier gewoon weer in de wc pot te gooien dus mocht je toilet papier op andere plekken vinden dan zijn ze nog aan het omschakelen ;-).

Helaas is het vertrek anders verlopen dan verwacht. 1 van onze jongens was zijn paspoort kwijt en het was onmogelijk voor hem om mee te reizen. 1 van de leiders, jan, heeft besloten bij hem te blijven. Er was heel veel verdriet en we hadden allemaal een andere afloop gewenst na 18 onvergetelijke dagen zonder problemen. Gelukkig zijn ze goed opgevangen en gaan ze begin deze week zo snel mogelijk alle papieren regelen om terug te kunnen vliegen. Willen jullie dit in jullie gebeden meenemen? Het gaat om Ruben autsema. Wij zijn jan erg dankbaar dat hij zijn verblijf wou verlengen om bij Ruben te blijven

Groet,
Evert