Hallo Hollanders!

En wat was het afscheid zwaar! Super leuk dat er zoveel mensen ons kwamen uitzwaaien. Toch wel met een brok in de keel en wat zenuwen in de buik ingecheckt voor de vlucht, wat allemaal op rolletjes verliep. Met een volle buik van de Mac zijn we in het vliegtuig gestapt. Heerlijk zeg, vliegen met de KLM. Heel wat films later stapten we veilig uit op de luchthaven van Accra. Zo’n 25 graden en veel hulpgrage Ghanezen (uiteraard tegen een vergoeding). Nadat we de koffers hadden bemachtigd stonden Nanda en Reüel ons op te wachten met twee busjes. 1 voor de koffers en 1 voor ons, om ons naar het dorpje Prampram te brengen. Jaja, anderhalf uur, met 23 man, in een lijn 123 Connexion-busje, phoee… Al zwetend hebben we onze ogen uitgekeken; wat een verkeer! Aangekomen op het resort (in Ghanese begrippen) hebben we onze kamers opgezocht. Toch wel even omschakelen, maar als je daar doorheen kijkt heb je eigenlijk alles wel wat je nodig hebt.

Goedemorgen, dag 2 gaat van start met een prima ontbijt. Lang leven het eigen meegenomen beleg (vooral de pindakaas van Rik valt in de smaak, misschien kan er nog een noodpakket deze kant op komen?!). Tijd voor een duik in de zee. Gevolgd door een potje volleybal (met overwinning van de meiden), lezen en lekker zonnen werd het alweer tijd voor de lunch. Fried rice met sudderprutje, lekker pittig gekruid, maar voor Ghanese begrippen erg flauw. Water weten we nu al goed op waarde te schatten. Nanda en Reüel hebben ons daarna verteld hoe de werkvakantie er van dag tot dag uit zal komen te zien. We krijgen er al steeds meer zin in om maandag onze handen uit de mouwen te steken. Vanmiddag zijn we vast in het klein begonnen door t-shirts met stiften te versieren, best ontspannend – even lekker kleuren! Ook heeft Ineke ons verblijd door al jullie leuke reacties voor te lezen, super leuk, zo zijn we toch een beetje in Nederland. Daarna de volgende beleving. In Ghana hebben ze ook hele noten: kokosnoten. Allemaal een eigen kokosnoot, grappig om een keer te proeven.

Tijd om ons op te frissen, potje te kaarten en wederom een lekker broodje te eten. Pieter en zijn groepje hebben de dag afgesloten met een Bijbelstudie, we hebben nagedacht over het uitstralen van het Christen zijn. Vanavond wordt het kampvuur aangestoken op het strand en staat er zondag een swingende dienst op ons te wachten. Met een grote verrassing voor het thuisfront… alle reden om dus morgen weer te lezen…

Fijne zondag allemaal!

PS voor Gea: maak je geen zorgen, Tim maakt het goed 🙂

Nadat we gisteravond bij het kampvuur het weerwolven spel hebben gespeeld, hebben we heerlijk geslapen. De nacht was wel een beetje kort want we moesten vroeg op voor de kerkdienst.

De kerkdienst werd gehouden in een groot gebouw, waar iedereen in zijn/haar mooiste kleren naartoe kwam. Er werd veel gezongen en vooral gedanst. Na een warm welkom, lieten ook de jongens van onze groep hun beste dansmoves zien. Tijdens de dienst bleek dat er toevallig een bruidspaar voor eeuwig werd verbonden in de kerk! De Ghanezen stelden het zeer op prijs als wij een lied wilden zingen voor in de kerk. Gelukkig waren we hier op voorbereid. Het lied ‘Dit is de dag’ viel goed in de smaak en iedereen klapte en zong – de engelse versie – overtuigend mee. Na een dienst van 2,5 uur (!!!) verlieten we de kerk en zijn we terug gewandeld naar ons resort.

We pakten onze handdoeken en gingen naar het strand. Martijn kwam een half uurtje later het strand op, want hij moest zich nog even extra goed insmeren. Hij is al vanaf dag 1 zo rood als een kreeft. Na een paar duiken was het tijd voor de lunch. Wat zullen we deze keer voorgeschoteld krijgen? Geen rijst, maar een overheerlijk broodje hamburger met een portie friet. Na het eten zijn we uiteraard weer het strand op gegaan. Terwijl er weer verschillende potjes volleybal werden gespeeld – met elkaar, met Ghanezen en zelfs met Chinezen – is een gedeelte van de groep naar een vissersdorpje geweest. Er werden vissersboten uit hout gemaakt en vervolgens beschilderd. Het dorpje leek verder een grote vuilnisbelt en de armoede was duidelijk zichtbaar. Het strand wordt blijkbaar gebruikt als openbaar toilet voor kleine tot (zeer) grote boodschappen.

Nog even goed om te benoemen: alle volleybalpotjes zijn gewonnen door de mannen! Vanavond doen we het spel ‘jongens tegen de meisjes’. Het is natuurlijk duidelijk dat dit een van te voren beslist gevecht wordt, want uiteraard gaan ook hierbij de jongens weer winnen.

We vinden het allemaal erg leuk om steeds de reacties te lezen en te horen dat zoveel mensen met ons meeleven. Wij kijken uit naar de rest van de week!

Deze keer helaas geen PS voor Gea…

Groetjes van ons allemaal!

Allereerst weer ontzettend bedankt voor jullie reacties. Om nog even op ons verhaal van zondag terug te komen: de jongens hebben inderdaad gewonnen met het spel ‘jongens tegen de meisjes’. Het kon o…

DAGGGG 5… zo begint iedere morgen de dag, inclusief fotomomentje!

Vandaag 3 meiden aan het woord (aangezien de mannen niet helemaal de waarheid vertellen wat spelletjes betreft…). Vanmorgen werden we om 7.30u aan de ontbijttafel verwacht. Niet iedereen was in staat om aan te schuiven aangezien de eerste maag- en darmproblemen waren begonnen. Gelukkig is ‘nurse’ Ineke in ons midden om de problemen de kop in te drukken. De eerste diarreeremmers zijn uitgedeeld. Om 8.30u zijn we naar het project gegaan, gelukkig is het nu maar een klein kwartiertje rijden. Daar aangekomen waren er geen kinderen en geen bouwmeester te vinden. De ene helft ging naar de bouwhoek, de andere helft naar de kinderhoek.

Na een half uur wachten, kwam bouwmeester Frank zich melden. In de bouwhoek moesten we verder met de fundering van de watertank en gingen we verder met de muren van de keuken. Aangezien ze hier geen cement molen hebben moest 4 man, 3 kruiwagens zand, 1 zak cement en 3 emmers water mengen om specie te maken. Dit hadden we inmiddels onder de knie dus stond de bouwmeester er bij te kijken. De echte bouwvakkers onder ons hadden bedacht om een lijntje te spannen om daar langs te metselen, de bouwmeester wist niet wat hij zag en bracht hier snel verandering in. Lijntje weg, irritatie bij de mannen. Dus er is regelmatig tot 10 geteld of verder. Wat in Ghana anders is dan in Nederland, is dat ze de muren los van elkaar maken en daarna de hoeken aan elkaar maken met heel veel cement. We proberen de Holland-style over te brengen maar de bouwmeester houdt zich liever vast aan zijn eigen ontwerp. Ook vindt hij het raar dat vrouwen in de bouwhoek lopen, de eerste opmerking die wij kregen was dat de vrouwen beter naar de kinderhoek konden en de mannen in de kinderhoek naar de bouwhoek moesten (zelfs als je Bouwman van je achternaam heet). Wanneer de bouwmeester even weg was, konden wij lekker ons ding doen.

Na wat kleine voorbereidingen en laatste repetities met de liedjes, waren we klaar om de kinderen te ontvangen. Die lieten alleen wel even op zich wachten. De kinderen zijn namelijk gewend dat wanneer school om 7.00u begint, de leraar om 8.00u komt. Dus ook vandaag hadden de kinderen niet verwacht dat wij al op ze stonden te wachten. Nadat de eerste kinderen om 9.30u binnen druppelde, kon het programma om 10.00u echt beginnen. Nadat we iedereen welkom hebben geheten, kregen zij ook een mooi Ghanees armbandje met hun naam erop. Om even los te komen hebben we eerst liedjes gezongen met de daarbij behorende dansjes. Voorzichtig werd er al mee gedaan. Shanna heeft het Bijbelverhaal verteld over de goede Herder. Ze zaten allemaal muisstil (daar kunnen de Nederlandse kinderen af en toe nog wat van leren). Daarna gingen we uiteen in groepen en hebben we een spelletje gedaan met schaapjes. Om vervolgens een schaapje in te kleuren en er een naam in te zetten die de kinderen in Gods hand wilden leggen. De schaapjes zijn opgeplakt op de handen die aan de muur hingen. We hebben nog een tekening gekleurd en daarna een t-shirt versierd met textielstiften. Er zaten erg mooie exemplaren bij! Daarna was het tijd voor een sketch over Britt (Marjolein van V.) en Anne (Kim) die een avontuur beleefden. De kinderen waren erg enthousiast.

Tijd voor de lunch: het is gebruikelijk dat kinderen wachten met eten tot de volwassenen klaar zijn. Vandaag stond er aardappel met ‘gehaktprutje’ op het menu, met zelfs een lekker ijsje toe! Aangezien de borden hier erg vol worden geladen, zijn we erg blij met Bas die onze restjes opeet. We vrezen elke keer voor wat er op ons bord komt, maar het is boven verwachting lekker. Dus Cor de Gram hebben we tot nu toe niet gemist.

Nadat de bouwers alweer hard aan de slag waren, moesten de mensen in de kinderhoek nog wachten tot de kinderen waren uitgegeten. Deze tijd hebben zij benut met de voorbereidingen voor woensdag alvast. Rond 15.00u konden we het programma weer oppakken met oud-Hollandse spelletjes. De kinderen werden steeds losser en er werd flink gelachen tijdens het spijker poepen, zaklopen, ringwerpen, enz. Even na 16.00u hebben we nog wat gezongen en de kinderen uitgezwaaid. We kijken terug op een geslaagde dag; op naar morgen.

In de bouwhoek hebben we de voorbereidingen voor morgen getroffen, er wordt o.a. beton gestort in de fundering van de watertank. We vinden dat we een hoop werk hebben verzet en kunnen met een voldaan gevoel naar de markt. Want dat staat na ons werk op het programma. We kijken onze ogen uit! Hier zou Rob Geus niet vrolijk van worden. De hygiëne was ver te zoeken, alle etenswaren lagen open en bloot op straat in de warmte. Goed om te zien hoe verwend wij eigenlijk zijn met de Albert Heijn. Als afsluiting hebben we een sinaasappel op z’n Ghanees gegeten; de vitamientjes waren na zo’n dag meer dan welkom.

Na een verfrissende douche en broodmaaltijd hebben we weer genoten van jullie reacties, bedankt! Rick sloot af met een verhaal over talenten, zijn wij hier voor onszelf of voor God? De rest van de avond hebben we ‘vrij’. De een gaat dan vroeg naar bed, de ander doet een spelletjes of maakt een scoobi-doo bandje.

Groetjes van ons allen!

PS: Gerianne bedankt voor de lolly’s; ze smaken heerlijk!

Beste thuisfront,

Vandaag begon de dag voor iedereen wat kwakkelig, maar naar wat pilletjes hier en daar was iedereen weer opgelapt om er weer een dag tegen aan te gaan! De bouwers (Dirk, Martijn, Pieter, Rik, Rick, Tim W., Shanna, Jolanda en Marjolein Z.) zijn verder gegaan met de fundering en de keuken. We konden meteen veel meters maken, want er was nog niemand om ons op de vingers te kijken. Naar een uurtje was het feest voorbij en kwam bouwmeester Frank met zijn “nauwkeurige oog” ons weer begeleiden. Ook hij had in de gaten dat de jongens “dutch quality” leveren en daarom gaf hij de touwtjes soms een beetje uit handen. Uiteindelijk was hij dan ook zeer tevreden over het resultaat dat ze vandaag geleverd hadden, waardoor hij zelfs nog wat langer wilde doorgaan om het cement op te maken.

Ondertussen bij het kinderwerk, werd er door Annemiek B. een Bijbelverhaal voorgelezen over David & Goliath. Daarna zijn we in groepjes uiteen gegaan en hebben we met de kinderen memory gespeeld. Het duurde even voor dat ze het helemaal begrepen, maar na een tijdje vonden ze het erg leuk! Daarna ook nog een leuke woordzoeker en een legpuzzel gemaakt en als afsluiter een mooie kleurplaat. Rond 11.00u was het tijd om met het knutselen te beginnen. We hebben scooby doo pennen gemaakt en mooie loombandjes. De kinderen vonden het even erg lastig en wij vonden het ook moeilijk om uit te leggen, maar uiteindelijk waren de resultaten erg mooi! Omdat het eten bijna klaar was, gingen we met elkaar nog wat leuke liedjes zingen en ook kwamen Britt & Anna langs (Marjolein V. en Kim) om een leuke sketch te spelen.

Tijd om te eten! De bouwmannen en -vrouwen kwamen naar binnen en voor de verandering kregen we weer rijst met een lekker kipsausje. Iedereen keek weer uit naar een ijsje om het pittige eten te blussen, maar helaas waren deze er vandaag niet weer. Er is dus weer heel wat water doorheen gegaan, om weer verder te kunnen gaan met ons werk. De bouwers gingen in het zonnetje weer hard aan de slag en de kinderwerkers gingen met de kinderen naar buiten voor een voetbal/volleybal toernooi. De kinderen vonden het geweldig en waren erg fanatiek. Na een aantal rondes waren de winnaars bekend geworden, alle kinderen kregen voor hun goede inzet een mooie medaille en daardoor voelden ze zich allemaal een winnaar.

Aangekomen bij het hotel hebben we allemaal weer een lekkere douche genomen en broodjes gegeten. Rick had deze maaltijd maar 2 broodjes op (normaal gaan er wel 7 per maaltijd door), maar toch vielen deze 2 broodjes al zwaar op de maag. Bij één beweging krakte zijn stoel namelijk al doormidden! 🙂 Voor de avondsluiting heeft Bas met ons een stukje gelezen over hoe wij een kind van God kunnen zijn. Aansluitend hebben we het ‘lijfspel’ gespeeld. Wist je bijvoorbeeld dat je ’s ochtends gerust 2 cm langer kan zijn dan in de avond en dat een mens wel 206 botten heeft. We zijn dus weer heel wat wijzer geworden! Na het spel keken we op de klok en zagen we dat het nog maar 19.30u was… tijd voor nog een leuk spel. Het populaire weerwolven, waar we ons al meerdere avonden erg mee vermaakt hebben!

Morgen hebben we al onze laatste werkdag van deze week en gaan we ook afscheid nemen van deze groep Compassion-kinderen (volgende week zijn er andere kinderen).

Groetjes Marjolein Z. & Rachelle

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijt en een watermeloen. Iedereen is weer zo goed als van de darmklachten af, dus we hebben er lekker van gegeten. Al het begin was goed vandaag. De bus stond om 8.30u bij het hotel, zodat wij ook op tijd bij het project waren. En eenmaal daar aangekomen, stonden ook de bouwmeester en de kinderen al op ons te wachten. Onze laatste werkdag van deze week kon beginnen. Alle vrouwen naar het kinderwerk en de mannen naar de bouw (wat uiteraard in de smaak viel bij de bouwmeester).

Vandaag hebben we het met de kinderen over Noach gehad. Marjolein v. Z. vertelt het Bijbelverhaal aan de hand van afbeeldingen. De kinderen luisterden aandachtig; je kon weer een speld horen vallen. De kinderen hebben een vlaggetje gemaakt met daarop een tekening over Noach. Sommigen maakten een regenboog en anderen de ark met dieren. Aan het einde werden deze aan een lijn gehangen. Daarna konden de kinderen nog een kleurplaat kleuren. We zijn erg creatief geweest vandaag, want we hebben ook een tamboerijn gemaakt met de kinderen. Twee kartonnen bordjes met rijst er tussen en versierd met verf, stickers en slierten. Er is ook weer veel gezongen, maar dat ging even iets anders dan normaal. In plaats van dat wij de kinderen een liedje leerden, leerden de kinderen ons verschillende liedjes. En dat is met veel klappen, dansen en gebaren. Erg leuk! Afgesloten met stoelendans en toen moesten we afscheid nemen. Een van de kinderen deed een dankwoordje en daarna hebben we een groepsfoto gemaakt met alle kinderen van deze week. Volgende week komen er weer andere kinderen.

De lunch: spaghetti, dat viel bij iedereen in de smaak. Helaas kreeg Bas dus niet de kans om nog wat extra te eten.

Op de bouwplaats stond Frank paraat en had er zin in vandaag, want er moest veel gebeuren. Een van de belangrijkste taken was om het dak van de keuken af te slopen. Daar lagen hele mooie asbest plaatjes op, maar dat was volgens Frank niet schadelijk. Uiteraard hebben we ze allemaal heel gehouden, dus er was niks aan de hand. Verder moesten de poeren uitgehakt worden, zodat we een kist konden zetten om de muren aan elkaar te storten. Dit was allemaal niet zo erg, maar er ontstond paniek bij de bouwmeester, want het was namelijk al 15.00u. Toen de kisten eenmaal stonden en het beton weer met de hand was gemixt, ging het bij de eerste pilaar mis. We hadden de hele kist volgestort, zo’n 2,5 meter, maar die kon de druk niet houden en barstte uit elkaar. Na dit voorval wist Frank ook even niet waar hij het zoeken moest en ging uit z’n stekker. De bus was inmiddels ook alweer gekomen en eigenlijk zouden we naar het hotel gaan, maar de mannen zijn een uurtje langer gebleven en de pilaren zijn gestort.

Ook hebben we een aanrechtblok geplaatst, waardoor we aan het einde van de dag een happy Frank hadden.

De vrouwen zijn om 16.00u al wel met onze bus richting het hotel gegaan. Onderweg werd er onderhandeld met de chauffeur om te stoppen bij het tankstation. De hele chips voorraad is opgekocht – er was geen Pringles-bus meer te vinden. Als een kind zo blij, zijn we doorgereden naat het hotel. Vanavond bij het spel zullen we de inkopen tot op het laatste chipje opeten.

We kijken uit naar het weekend. Morgen (vrijdag) vertrekken we uit dit hotel naar Cape Coast. Wij hebben er zin in. Tot morgen, trouwe volgers!

PS: Inmiddels zijn we op de nieuwe locatie aangekomen. De internetverbinding hier maakt het op dit moment echter even onmogelijk om foto’s te plaatsen, dus die houden jullie nog tegoed!

Vanochtend (vrijdagochtend) konden we uitslapen; in plaats van 7 uur begon het ontbijt om half 8. Na het smeren van ons lunchpakketje waren we gereed om richting Elmina Castle te vertrekken. Zoals we inmiddels gewend zijn, moesten we een kwartiertje op de bus wachten. Deze was een stukje groter dan onze doordeweekse bus, omdat ons een busrit van ruim 4 uur te wachten stond en we ook bagage meenamen.

Toen iedereen plaats had genomen ging de reis van start. We kunnen wel zeggen dat we onze ogen uit hebben gekeken, maar gedurende het eerste gedeelte van de reis hebben we niks nieuws gezien. We zijn inmiddels gewend aan: hutjes zonder dak én toilet, onbegaanbare drukke wegen en wegen waar dieren op lopen, fanatiek toeterende chauffeurs, Ghanezen die bij de verkeerslichten al hun handelswaar aanbieden, etc. Een aantal van ons vermaakten zich dan ook prima met Scooby-doo. Na een enerverende rit van 2,5 uur was het tijd voor een korte plaspauze. Bij een tankstation konden zowel de benen worden gestrekt als de blaas worden geleegd. We hebben even van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat kleine snacks (koekjes, chips, frisdrank, etc.) in te slaan, het is tenslotte weekend. We vervolgden de rit richting het slavenfort. Naarmate de reis vorderde werd het landschap steeds groener. Eenmaal aangekomen bij de kust was er zelfs een wit zandstrand met mooie palmbomen. In Elmina, het vissersdorp waar we doorheen moesten om bij het fort te komen, was echter weer zoals we hier gewend zijn. Mensen voor hun huis met “rotte vis” en andere etenswaren die we liever niet proeven. Bij het verlaten van de bus waren er een paar ongeduldige taxichauffeurs die samen een leuk deuntje toeterden, omdat onze bus in de weg stond. De laatste busverlaters stapten dan ook uit een rijdende bus. Tijdens de korte wandeling van de bus naar het fort werden we herhaaldeijk aangesproken door mensen die geld nodig hadden of iets aan ons wilden verkopen, maar natuurlijk waren er ook gewoon vriendelijke Ghanezen die ons begroetten zonder bijbedoelingen.

De toer door Elmina Castle, het grootste slavenfort van West-Afrika en van waaruit Nederland helaas ook veel slaven heeft verhandeld, werd geleid door een goed Engels-sprekende Ghanees. Het was heel indrukwekkend om te zien en te horen hoe de slaven vroeger behandeld werden in dit fort. Ook was het interessant om te horen hoe het slavenfort na de afschaffing van de slavenhandel gebruikt werd. Wil je meer weten over de slavenhandel vanuit Elmina Castle? Dan verwijzen we je graag naar onze gids, genaamd Nicolas (of Wikipedia).

Na een busrit van 45 minuten kwamen we aan bij ons weekendverblijf. Dit is super-de-luxe met een basketbalveld, tennisbaan, zwembad, krokodillenvijver en een restaurant. In dit restaurant werkt – sinds een week – een halve Nederlander (12 jaar in Nederland gewoond). Hij heeft ons heerlijke aardappelpuree met stroganoffsaus opgediend. Nog één puntje dat niet vergeten mag worden, namelijk iets waarmee voornamelijk de dames onder ons heel blij zijn: er kan hier ook met warm water gedoucht worden!

De avond werd afgesloten met een Bijbelquiz, geleid door onze quizmaster Piet-R en zijn charmante assistente Ineke. Na een fanatieke strijd kwam er nog een winnaar naar voren in de vorm van team 4. Daarna werd er heerlijk gechilled aan de bar van het restaurant.

Morgen (zaterdag) staat ons de excursie naar Kakum te wachten, waar we de touwbruggen gaan beklimmen. Dit gebeurd natuurlijk vol goede moed, omdat we lekker fris van de (warme) douche zijn.

Tot morgen en groetjes namens ons allen,
Pieter en Rik N.

Aangezien het zaterdag – weekend – is, mochten we uitslapen en stonden we allemaal pás om 8.00 uur weer gereed voor het ontbijt. Hier werden we verwend met geroosterde broodjes, gebakken eieren, jam, ananas en… toen was de keus al op. Maar gelukkig hadden we nog Marjolein haar ‘Fred en Ed’ en de bij het tankstation gekochte crackers. Nadat onze buikjes gevuld waren, zijn we met de bus vertrokken naar Kakum National Park: de touwbruggen.

Daar aangekomen gingen we de steile berg omhoog. Hier kennen ze niet de mooie Nederlandse wandelpaden en iedereen was buiten adem toen we eenmaal boven aankwamen. Hier gingen we vanuit de boshut 7 touwbruggen trotseren, op hoogtes van maximaal 40 meter. Dit ging springend, lopend, kruipend en voetje voor voetje. Hier bleek maar weer dat vrouwen het sterkere geslacht zijn, en we namen dan ook de jongens op sleeptouw. Overigens moeten we wel melden dat geen één van ons de kortere route van 3 touwbruggen heeft genomen. Tijdens de wandeltocht naar beneden dacht Bas Tarzan te zijn door te slingeren aan een liaan. Onze conclusie is dat hij onze beste look-a-like is voor Tarzan. Na een verfrissende regenbui – die alle angstzweet van sommigen afspoelde – liepen we weer richting de bus.

Eenmaal weer bij het hotel aangekomen was het tijd om de krokodillen te spotten. Ja ja, jullie geloven het vast niet, maar rondom de huisjes en het restaurant leven zo’n 40 – 70 krokodillen in het water. Krokodillen houden, net als ons, ook van het zonnetje, maar die kwam helaas niet tevoorschijn vandaag, waardoor de krokodillen niet het water uit kwamen. Wel hebben we zeker 7 grote krokodillen kunnen spotten om mee op de foto te gaan. Daarna was het tijd voor een overheeeeeerlijke lunch van onze Ghanees-Nederlandse kok, namelijk een bord patat (helaas zonder kroket of frikandel, maar je hoort ons niet klagen hoor ;-)). Hierna was het tijd voor ons favoriete onderdeel van de dag; namelijk de reacties lezen op de reisverslagen! Dat vinden we nog steeds super leuk!

Nog steeds was het zonnetje niet doorgebroken, maar ja op de planning stond voor vanmiddag nou eenmaal relaxen aan het zwembad, dus dan doen we dat natuurlijk. Toen het na een uur weer begon te regenen zijn we daar toch maar van afgeweken. Om de middag leuk in te vullen zijn we met het grootste gedeelte van de groep naar de struisvogelboerderij gegaan. Meters kunnen ze hier niet goed inschatten: wat op 200m afstand zou zitten, was maar een kilometer of 3. Na flink onderhandeld te hebben mochten we voor omgerekend € 1,25 naar binnen. Ja ja, we blijven toch echte Hollanders. Op de boerderij waren wel geteld 6 struisvogels in een soort van paardenbak. De dames namen uiteraard het voortouw en gaven de struisvogels wat te eten. Tja, goed voorbeeld doet volgen, waardoor de heren het dus ook aandurfden. Na 1456 foto’s verder werd dit ook door onze eigen Marjolein van Tellingen gefotografeerd. We hebben nog genoeg foto’s voor jullie bewaard voor wanneer we weer terug zijn.

Na deze struisvogel-fotoshoot zijn we weer terug gegaan naar ons krokodillenhotel, waar het avondeten weer voor ons klaarstond. Een prima prutje, de één noemt het spaghetti en de ander vindt dat het noodles zijn. Wat het ook was: het smaakte prima. Dirk heeft gelukkig z’n eigen sultana’s en heeft ook heerlijk gegeten. Na het eten was het tijd om dit verslag te schrijven (opeens zonder stroom, wat zeer normaal is) en hierna volgt er nog een Bijbelstudie en staat het spel ‘Wie ben ik?’ op het programma.

Groetjes van de twee leukste meiden die mee zijn,
J & J

PS: Of we altijd de waarheid in ons verslag hebben verteld, voor wat betreft de jongens, laten we in het midden 😛

Tuut tuut tuut… het is 6.30u en de wekker gaat. We worden om 7.00u uur verwacht voor een overheerlijk broodje ei. Alle spullen weer in de tassen; bepakt en bezakt gingen we om 8.00u richting de kerk. 100 meter voor de kerk was een politiecontrole. De bus moest aan de kant en werd grondig gecontroleerd, waarna de buschauffeur streng werd toegesproken. De brandblusser zou niet werken en de chauffeur kreeg het steeds benauwder. Nanda greep in en zo konden we toch snel weer doorrijden.

Kerkdienst nummer 2: een warm onthaal, veel gedans, goede boodschap en wederom een optreden van ons. En o ja, een hard volume, maar daar waren we deze keer opperbest op voorbereid met watjes in de oren. 10.45u zaten we weer in de bus om onze reis te vervolgen. De dominee kwam speciaal naar onze bus, om ons de zegen mee te geven. Tijdens de rit van 3 uur werden er boeken gelezen, dutjes gedaan, gescoobydoet (u weet wel, met die touwtjes) en spelletjes gespeeld. Van ‘Wie is het?’ tot ‘Noem zoveel mogelijk … in een minuut’ en ‘De letter waar het mee eindigt, moet het volgende woord mee beginnen’. De dierenreeks was hierbij erg interessant; wist u bijvoorbeeld dat er neuspapagaaien en wolifanten bestaan? Ook was er de mogelijkheid om een kindje via Compassion te gaan sponsoren. Van de 7 beschikbare ongesponsorde kinderen, hebben 4 kinderen tijdens de busrit een nieuwe sponsor gevonden. Er zijn dus nog 3 kinderen voor wie nog een sponsor gezocht wordt…

Na een paar minuutjes hobbelen over een zandweggetje, werd de bus opeens stilgezet en gaven Nanda en Reüel aan dat ze een verrassing voor ons hadden. Allemaal de bus uit om de benen te strekken en voordat we het wisten stonden er tientallen kinderen om ons heen. Dit stond niet op ons programma, maar we bleken aangekomen te zijn bij een ander Compassion-project in een dorpje. Het vele extra geld wat we dankzij u hebben ingezameld, gaat hier besteed worden aan de bouw van klaslokalen. We gingen begeleid door de fanfare via de hoofdweg, door het dorpje en de ananasvelden naar het fundament van het schoolgebouw. Ieder met 2 kinderen aan elke arm vastgeklemd die fungeerden als persoonlijke gidsen. Hierdoor ontstonden er leuke gesprekken. We vonden het fijn en leuk om te zien dat het extra geld zo goed besteed gaat worden. Nadat we alles gezien hadden werden we toegezongen in de plaatselijke kerk en voerden de kinderen een dans op. Daarna hebben we wederom ons vakantielied ‘Dit is de dag’ – onder begeleiding op toetsen door Rick – gezongen. Ja ja, Sparks of Joy, de concurrentie is groeiende…

Nadat we uitgezwaaid zijn door de kinderen hebben we onze rit van 2 uur vervolgd naar hetzelfde hotel als waar we vorige week tijdens de projectdagen ook verbleven. Koud water, klein en stinkend bed en uitzicht over een armoedige wijk: home sweet home! Onderweg hadden we vanmiddag broodjes met extreem super hete kip en vanavond zou Nanda voor een warme maaltijd zorgen. De man met een pizza-shirt bezorgde een glimlach op onze gezichten (hier zou iedereen er wel 3 van lusten). We werden al snel uit onze droom gehaald; het was rijst met kip, maar het was lekkere rijst en kip, niks te klagen dus.

Net een Bijbelstudie achter de rug, geven is zaaien, waarbij we met elkaar naar een lied hebben geluisterd. “Klaarstaan en een ander voorgaan in het werk van alledag. Jij die hen helpen wil. Stralend je geloof vertalend. In jouw inzet, elke dag, maak jij dat verschil.” En dan nu het spel “Ik hou van Holland”. We moeten nog wel een beetje Nederlander blijven natuurlijk. Als afsluiter de hamvraag: wie gaat er winnen, de jongens of de meiden? Wij weten het antwoord uiteraard al…

Tot het volgende reisverslag en groetjes van ons allen!

PS: We zijn blij dat het in Westbroek regent… kleine troost: hier af en toe ook.

Hallo trouwe volgers (uit het mooiste dorp van Nederland – en omstreken),

Na weer een overwinning van uiteraard de mannenbroeders, konden we met een gerust hart gaan slapen. Toen de vrouwen na afsluiting van het spel met hangende pootjes naar bed gingen, hebben zij op advies van de mannen nog een uurtje of drie uitgehuild. Vanmorgen (maandagmorgen) weer ontwaakt in ons vertrouwde hotel en – zoals altijd – om 7.30u aan het ontbijt. Er komen steeds meer crackers op tafel, want het brood begint sommigen wat tegen te staan. We hebben onze maagjes weer kunnen vullen om op tijd naar het project te vertrekken. Zoals in Ghana te verwachten: de bus had problemen en was daardoor een half uur later en bouwmeester Frank maakte het – met om 10.30u aankomen – nog bonter! Uit verveling zijn we wat spijkers recht gaan tikken. Toen Frank aankwam vertelde hij dat hij iemand op visite had vanochtend. Dat kan hier blijkbaar gewoon op maandagochtend; misschien een goede smoes om in Nederland ook te proberen?

Gelukkig waren de kinderen wel keurig netjes op tijd en kon het kinderwerk meteen om 9.00u van start. Weer een nieuwe groep kinderen, maar hetzelfde programma als vorige week. Als eerste een paar liedjes gezongen, waarbij de kinderen meteen al erg leuk mee deden. Toen weer het Bijbelverhaal verteld over het verloren schaap en de Goede Herder en daarna de verwerking gedaan met het spelletje ‘Zoek het schaapje’. Na het spelletje hebben de kinderen een tekening gemaakt en kregen ze allemaal een wit t-shirt die ze mooi versierd hebben. Vervolgens was er een spetterende sketch door Kim en Marjolein van V.

Ondertussen is er op de bouw gewerkt aan de bekisting van een betonnen balk, die boven op de muren komt. Voor ons doen niet helemaal recht, maar volgens de bouwmeester helemaal top. Na het middageten (rijst met pittige saus en voor sommigen dus alleen Sultana’s), kon er worden gestort. Natuurlijk eerst weer met de hand beton mengen, maar daar zijn we ondertussen professionals in geworden. Het was wel zweten, want de zon stond de hele dag aan een heldere hemel. Omdat we ook graag een beetje willen bruinen, hebben de bouwers de kledingvoorschriften overtreden door de shirts uit te trekken. Dit gaf veel bekijks, maar ook veel opluchting. Aan het einde van de dag was de bouwmeester weer helemaal blij met onze prestaties. Hij deed nog even zijn best om alle namen goed uit te spreken en we hebben dan ook nog even smakelijk gelachen met z’n allen.

De kinderen werden ’s middags vermaakt met echte oud-Hollandse spelletjes. We waren mooi op tijd klaar en konden dus op een mooie tijd terug naar het hotel, ware het niet dat de bus ons een uur en een kwartier liet wachten. De vrouwen zijn vast aan de voorbereidingen voor de volgende dag begonnen, terwijl de jongens zich groen en geel ergerden over de buschauffeur.

Na een heerlijke koude douche weer fris aan tafel voor de broodmaaltijd. Deze keer met knakworst en een sinaasappel. Deze sinaasappels worden dun geschild zodat de schil er deels af is. Dan wordt er een gaatje/kommetje bovenin gemaakt. Via dit gat kun je dan het sap eruit slurpen/drinken. Tactiek: hoe harder je knijpt, hoe meer sap je uit de sinaasappel krijgt. Zometeen hebben we nog een Bijbelstudie, een spel en dan gaan we weer op naar de volgende dag.

Groeten,
Dirk, Martijn en Rick

Wegens stroomuitval en een drukke laatste dag gister, is dit reisverslag over dinsdag 5 augustus pas zo laat geplaatst. Desondanks niet minder leuk om te lezen… 🙂

Hap hap hap
Om 7.30u zaten we weer aan het ontbijt. Na ons buikje gevuld te hebben was het weer tijd om op de bus te wachten; een kwartiertje te laat. Hop Hop Hop, op naar het project.

Bob Bob Bob (de bouwer)
Bij het bouwen was het tijd om de bekisting van de gestortten balk te verwijderen. Om vervolgens de topgevel op te metselen. Bouwmeester Frank was zeer tevreden over het werk dat gedaan was, terwijl hij ruim te laat op de bouw verscheen. Gister had hij beloofd om er vandaag al om 7.30u te zijn, ruim voor ons, maar dat was hem dus niet helemaal gelukt.

Hup hup hup
Ondertussen werd er bij het kinderwerk begonnen met het zingen van een aantal liedjes. Vervolgens werd het Bijbelverhaal over David en Goliath verteld door Annemiek van de B., die dat overigens vol overgave deed. Vervolgens werden er door de kinderen legpuzzels, woordzoekers en kleurplaten gemaakt. Een duidelijke instructie volgde over hoe er een loomarmbandje gemaakt ging worden en hoe het scoobydoo’en in elkaar steekt. De kinderen zijn vervolgens de hele ochtend druk in de weer geweest met het fabriceren van armbandjes. Het scoobydoo’en was nogal moeilijk te begrijpen voor de kinderen en het uitleggen hiervan ging dan ook de hele ochtend door.

Back to Bob
Bij de bouw was het dan eindelijk tijd om de watertank te plaatsen. Tenminste, dat werd geroepen. De tank was blijkbaar direct na aanschaf al in gebruik genomen, want al het water dat we deze week nodig hadden voor bouwen en eten was er in gepompt. Het resterende water dat er nog in zat, moest er dus eerst uit voordat de watertank verplaatst kon worden. Daarna werd de watertank naar de plaats van bestemming gerold. De bouwmeester riep regelmatig dat het ‘slower, slower’ moest, maar dat interpreteerden wij als ‘faster, faster’ en daardoor lag een vriend van Frank, die ook op de bouw hielp, bijna onder de watertank.

Hap hap hap
Om 13.00u uur zaten we klaar voor de lunch, een ‘uurtje’ later stonden de lekkere noodles met pittige saus ook op tafel. Voordat de kinderen te eten kregen, was het zelfs al 14.30u en voordat die die klaar waren met smikkelen was het nog een halfuur later. De planning van het kinderwerk liep hierdoor in de noodlessoep. Daarom werd de tijd gevuld met stoelendans, hierbij werd menigeen van de stoel gegooid als er een ander op wilde zitten. De kinderen vonden het dus geweldig en waren bloed fanatiek.

Back to Bob
Bij de bouwers werd er ondertussen verder gemetseld aan de topgevel. Om goed bij de topgevel te kunnen komen, werden er hele gaten in de muur – die we vorige week gemetseld hebben – geslagen. Als Jan de Waal of Egbert Nagel dit zouden zien, zouden hun handen beginnen te jeuken van ergernis. We zijn toch zeker geen ambtenaren en zitten niet om werk verlegen. Uiteindelijk is ook dit weer een geslaagde dag geweest op de bouw en is de doelstelling behaald. De bouwmeester beloofde wederom dat hij morgen wel op tijd aanwezig zou zijn.

Hop hop hop
Om 16.00u met de bus naar het hotel. Een leuk tripje, want de buschauffeur had een beetje moeite met de goede versnelling vinden, en dan haalde hij met name de voor- en achteruit nogal eens door elkaar.

Hap hap hap
18.15u zaten we weer aan het avondeten. Lekker broodjes met soep. ’s Avonds stond de film “12 years as a slave” op het programma, maar doordat de stroom de hele avond weg was (Ghana heeft niet genoeg elektriciteit om het hele land tegelijk van stroom te voorzien, daarom zijn wijken om de beurt aan de beurt om een dag of avond geen stroom te hebben; wanneer jouw wijk aan de beurt is, is meestal een verrassing en wordt dan ook niet vooraf gepubliceerd) kon dit helaas niet doorgaan en konden we ook geen reisverslag schrijven op deze avond (zoals we tot nu toe steeds hebben gedaan).

Groetjes,
Bas, Tim N., Tim de W., Jeroen en Rik N.