Van 12 tot en met 27 augustus reist een groep van PG Trynwâlden naar Burkina Faso (West-Afrika) voor een onvergetelijke samenwerkvakantie.
Schrijf je via het formulier op deze pagina in om per e-mail op de hoogte te worden gebracht van nieuwe reisverslagen.
Iedereen is veilig aangekomen in Burkina Faso en inmiddels ook al bij de verblijfplaats, ongeveer een halfuurtje rijden vanaf de luchthaven.
Helaas is nog niet alle bagage aanwezig: er ontbreken nog 2 stuks (van Pieter en Inez).
Jawis jawier, it wie safier! (“het is zover”) Om 3.00u stond de hele groep bij Pro Rege, klaar voor vertrek. Na een mooie speech van Pieter (met dank aan Sietske) kon onze reis beginnen. De eerste bestemming: Weeze. Inez deed hier een poging tot routekenner en dat ging de eerste 500 meter goed. Vanaf dat moment heeft Jeltje het overgenomen. De reis verliep voorspoedig en beide busjes kwamen op tijd aan bij het vliegveld.
De eerste vijf minuten op het vliegveld hebben we gezamenlijk doorgebracht. Echter koos de helft, in de lift, voor een andere verdieping of zoiets, waardoor we elkaar al snel kwijt waren. Na een extra lift-tochtje vonden we elkaar weer en konden we met een gerust hart verder 😉
We zijn gelijk naar de incheckbalie gelopen, zodat we onze bagage kwijt konden. Na onze spullen te hebben gedropt, zijn we door de douane gegaan. Hier werden een paar van ons even gefouilleerd, maar verder geen bijzonderheden. Dus konden we op ons gemak achter de douane gezellig een koffietje drinken.
Na deze reis moesten een aantal van ons naar de WC, ook Wiepkje. Echter werden op dat moment alle WC’s schoongemaakt. Dus dan maar even naar het invalidentoilet. De medewerkers waren daar iets minder blij mee, maar wat moet dat moet! Dus ook Wiep naar het invalidentoilet. Ineens ging er buiten de WC een rood alarm aan, kwam Wiep met een verschrikt hoofd het toilet uit en kwamen er medewerkers naar de toilet toegesneld. Wiep had even de doortrekknop verward met het emergency-touw — kan gebeuren.
Hierna konden we vrij snel instappen. Onze eerste vlucht was naar Parijs, dus we gingen al bijna weer landen tijdens het opstijgen. Prima vlucht. Om 10 uur kwamen we aan in Parijs. Hier moesten we een aantal uren wachten. Met behulp van spelletjes, puzzels en een paar dutjes ging de tijd redelijk snel voorbij. Om 13.00u zaten we weer in het vliegtuig. Deze vertrok uiteindelijk pas 50 minuten later. We vlogen eerst naar Accra (de hoofdstad van Ghana) en daar was het redelijk bewolkt. Hier hadden we een tussenlanding, maar konden we wel gewoon in het vliegtuig blijven zitten. Best een lange zit na een lange reis. Daarna was eindelijk de laatste tocht: op naar Ouagadougou. Om 20:45u (lokale tijd; 22.45u in Nederland) landden we zoals gepland op onze eindbestemming. Vervolgens papiertjes ingevuld en voor de meesten de koffers opgehaald. Inez en Pieter missen allebei nog een koffer. Gelukkig zijn jullie als lezers vrijgevig met tips; zoals onderbroeken binnenstebuiten en t-shirts lenen van groepsgenoten, dus dat moet helemaal goed komen 😉 (voor het materiaal voor het kinderwerk gaat dat echter allemaal niet op)
De bus was ook nog wel bijzonder, met creatieve Afrikaanse oplossingen. Met een soort eetkamerstoeltjes zijn de rijen in de bus opgevuld voor voldoende zitplaatsen. We zijn in ieder geval veilig aangekomen. We hebben nog en kleine rondleiding gehad en vervolgens is iedereen naar zijn kamer (met lekkere airco!) gegaan en heerlijk gaan slapen.
We hebben 101% zin in de rest van dit avontuur!
Femke
De eerste echte dag dat wij kennis mochten maken met Burkina Faso. Om 9.30u mochten we opstaan voor het ontbijt, alleen waren sommigen even vergeten dat er 2 uur tijdsverschil zit tussen Nederland en Burkina Faso. Zij waren daardoor om 7.00u al klaar wakker 🙂
Burkina Faso was vroeger een Franse kolonie en het ontbijt bestond dan ook uit stokbrood, wat wel welkom was. Daarna was er tijd voor onszelf, onder andere om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Sommige mensen konden helaas niet zwemmen (hadden diploma A helaas niet gehaald) en daarom hebben ze ons een lesje aquagym gegeven. Dus die kilo’s vliegen eraf. Om 13.00u uur was het tijd voor onze lunch, die bestond uit patat (!!!) met gebakken bakbananen. Bij de een viel dit wat beter in de smaak dan bij de ander. Tijdens de lunch sloeg het weer plotseling om, het werd donkerder en er kwam een harde regenbui. Nederlandse regen is er niets bij; we wisten niet wat ons overkwam.
Na de lunch gingen we naar het project om daar kennis te maken met de school en leiding. Hier hadden we ook nog tijd om het programma en de dansjes door te nemen, want morgen moeten we dan echt aan de bak. De WC’s hebben we gespot, na deze vakantie kunnen we waarschijnlijk allemaal goed richten (niet alleen de mannen). Rondom het project liepen er geiten, varkens en heeft Pieter al een nieuwe vriend gevonden: “Henk de ezel”.
Na kennis te hebben gemaakt op het project vervolgen wij onze weg naar de verblijfsplaats van Nanda. De omgeving heeft ons onderweg allemaal flink verrast. Links rijden, rechts rijden het is maar net wat het beste uitkomt. Scootertje hier scootertje daar: de scooters waren overal. Aangekomen bij Nanda haar verblijfsplaats hebben wij genoten van een heerlijke Nederlandse maaltijd met aardappelen en knakworsten.
Terug bij onze kamers hebben een paar potjes weerwolven gespeeld om alvast in slaap te komen. Na deze spelletjes was het tijd voor de dagafsluiting van Marije met als onderwerp “dromen”.
Het was een lange dag en iedereen is moe, maar voldaan en we gaan even heerlijk uitrusten… totdat morgen de eerste projectdag begint!
Groetjes uit Burkina Faso!
Vandaag ging om 6.15u de wekker bij Pieter en mij, want wij zouden de dames wakker maken. Dat heeft Pieter goed gedaan — in z’n eentje 😉
Vervolgens in het busje richting de ontbijttafel bij Nanda om te ontbijten en de reacties op de blog te lezen. Na het ontbijt zijn we naar de school gegaan, waar ongeveer 50 kinderen aanwezig waren waarvan we een warm welkom kregen.
Verdeeld in de bouw- en de kinderwerkgroep gingen wij aan de slag. De kinderen begonnen de dag met het gebed om vervolgens de les te beginnen met de held “Moïse” (Mozes). De mensen van het kinderwerk hebben samen met de kinderen een prachtig “theater” stukje opgezet over hoe Mozes het water liet splijten. De kinderen hebben daar ook een knutselwerkje van gemaakt. Natuurlijk mogen de bijpassende spellen niet ontbreken: rood licht, groen licht – schipper mag ik overvaren, ja of nee – de zee oversteken. De kinderen hebben liederen gezongen en samen gedanst op een ingestudeerd dansje. De kinderen hadden maar één dansje nodig, terwijl wij met z’n allen weken hebben geoefend.
Vandaag was ook de dag dat de eerste steen werd gelegd door de bouwgroep en dat het begin van de muren gemetseld zijn voor een nieuw lokaal. Maar de bouw kan nooit vlekkeloos verlopen… er moest namelijk een deel van de muur weer afgebroken worden. De kinderen houden uiteraard ook van licht en frisse lucht door de ramen in hun leslokaal, maar daar was even geen plaats meer voor. Ondanks de grote hoeveelheden zonnebrand en anti-muggenmiddel (waarmee je half Burkina Faso kunt insmeren), wisten een aantal mensen van de bouw alsnog verbrand te raken en geprikt te worden. Na een dag hard aan het werk te zijn geweest werd de dag afgesloten met een plons in het zwembad.
Tenminste… afgesloten bleek niet geheel het geval te zijn, in 2 kamers van de dames was een plaag van 50-100 mosquito-achtige insecten te zijn. Gelukkig waren Pieter en ik er om snel in te grijpen voor de dames en een vervangend kamer te regelen en de bagage te verplaatsten. Om de dag vervolgens nog beter af te sluiten met het goede nieuws dat Inez haar koffer is aangekomen; helaas moet Pieter nog even zijn onderbroek blijven omdraaien.
Gerko
Na de ‘vliegende mieren’ plaag hebben Wiep, Inez, Jaitske, Gezina en Rixt er een rustige nacht in de bruidssuite op zitten. Daardoor kon de dag vroeg beginnen en zaten we om 7.15u weer met zijn allen aan het ontbijt, om vervolgens weer richting het project te gaan.
Tijdens de rit kijken we onze ogen uit: 80 bananen in een schaal op het hoofd, deuren van busjes open tijdens het rijden, geit op de scooter, bergen ananas en planten langs de weg, te veel om op te noemen. Voor Femke haar vlog heeft Inez een kort reisverslag gegeven: “Als u links kijkt… ziet u rechts niets.”
Bij het project zijn we al zo ver (hoog) met het bouwen van de muren dat er een ‘stevige’ stellage is gebouwd. Een paar opgestapelde stenen met plankjes. Het begint echt al ergens op te lijken!
Ondertussen was er een groot succes voor de kinderen bij het kinderwerk: een zelfgemaakte mondharmonica met ijscostokjes en een papiertje — wat een lawaai!
Tijdens het middag eten waren we even bang dat Henk (Pieter zijn nieuwe ezel-vriend) in het eten was verwerkt, maar gelukkig stond hij aan het einde van de dag nog gewoon waar hij hoorde te staan en kon ook Pieter met een gerust hart gaan slapen.
Inez is ondertussen emotioneel herenigd met haar koffer; kan ze eindelijk weer haar tanden poetsen. Met Pieter zijn koffer gaat het wat minder snel, die is nog spoorloos, en dat ruiken we… dus de onesize broek van Maureen komt goed van pas 😉
Na het project zijn we langs een markt geweest waar Pieter van alles heeft geshopt. Addidas petje en schoentjes en Gucci slippers. In ieder geval ruiken we de voeten van Pieter niet meer.
Eenmaal terug in het hotel heeft iedereen snel een douche genomen. De resultaten van het harde werken in de 30+ °C verdwenen met het frisse water in het doucheputje. Daarna kwam Pieter op z’n nieuwe schoenen het toilet van Femke, Marije en Marike repareren. Echter waren zijn schoenen niet helemaal meer schoon en ging hij op handen en knieën weer naar buiten. Maar het toilet kan in ieder geval weer normaal gebruikt worden.
Groetjes uit het ‘brandend’ zonnige Burkina Faso!
Marike
Update: Pieter z’n koffer is gevonden in Parijs en komt als alles goed gaat vrijdagavond aan in Ouagadougou!
Het is vandaag al weer donderdag. We waren al vroeg in de veren, want Pieter kwam ons allemaal om 6.30u wekken. Om 7.00u gingen we in het busje naar Nanda Om te ontbijten. We hadden stokbrood met een soort oliebollen.
Toen we aankwamen bij de school stonden alle kinderen ons al weer op te wachten. De ene groep ging naar het kinderwerk en begon met een openingsdans. Ze hebben een toneelstuk van Daniël en de leeuwenkuil gedaan. Ook zijn er allemaal spelletjes gedaan met de kinderen. De anderen van de groep gingen aan de slag met de bouw. Het gaat super goed en alle muren staan al! Het was vandaag wel erg warm, dus goed drinken! Niet iedereen deed dit helaas… ik (Maureen) was hierdoor flauwgevallen en was dus even ‘van de wereld’. Na veel drinken, ORS, eten en rust ging het weer beter en kon ik kinderwerk doen.
Tussen de middag hadden we rijst met een sausje van ei en een banaan. Dus alle vitamientjes voor vandaag zijn weer binnen. Na het eten hebben we liedjes gezongen met de kinderen en knutselwerkjes gemaakt. Een leeuwenhoofd van een bordje en papier. Het klaslokaal zat ineens vol met allemaal kleine leeuwtjes! Toen we weer terug naar het hotel gingen werden we door de kindjes uitgezwaaid. Op de terugweg zaten we in onze eigen karaoke bus. De liedjes gingen van Nick en Simon naar ABBA, van het Friese volkslied naar christelijke nummers (heeft dominee Hille toch nog een goede invloed op ons).
Toen we terug waren gingen we nog lekker even zwemmen. We hebben lummeltje gespeeld. Inez was de grootste lummel; het lukte haar maar niet om de bal te krijgen.
Na het zwemmen hebben we gedoucht. Om 19:00u gingen we eten. Na het eten hebben we nog de dagafsluiting van Inez gehad. Dit ging over de invloed van muziek op je stemming en gevoel. Na de dagafsluiting hebben we nog met zijn allen 30 seconds gespeeld. Voor de mensen die dit niet kennen: je pakt een kaartje, hier staan 5 woorden op. Deze probeer je te omschrijven zonder het woord te zeggen. Het is de bedoeling dat je zo veel mogelijk woorden omschrijft binnen 30 seconden. Iedereen was erg fanatiek. Het was een gezellige avond. We gingen weer lekker vroeg slapen, want morgen gaat de wekker weer om 6.30u.
Koffer update: we hebben van Nanda te horen gekregen dat de koffer van Pieter is gevonden en dat die waarschijnlijk vrijdagavond met het vliegtuig naar Burkina Faso komt. Dat is super fijn. Wat ook erg fijn voor Pieter is, is dat hij de tweedehands onderbroeken die hij heeft gekocht op de markt niet meer aan hoeft. Helaas zijn zijn prachtige echte neppe Gucci slippers wel kapot gegaan. Zou dat komen door te kleine slippers of toch te grote voeten?
Kortom, het was weer een geslaagde dag. Alles is goed afgelopen. Blijf ons volgen, want morgen komt er weer een reisverslag 😀 We lezen iedere dag de reacties op de reisverslagen gezamenlijk door. Dat is echt super leuk. Zo hebben we toch nog een beetje het idee dat we contact hebben met de mensen thuis.
Bedankt voor het lezen en tot snel weer!
Groetjes Maureen
PS van Marije voor Romke: gefeliciteerd! 😀
Wederom begon de ochtend om 6:30u. Na een heerlijk verzorgd ontbijtje, stonden we klaar om weg te gaan. Toch waren er redelijk wat mankementen omtrent de voorzieningen in de kamers. Met mijn beste Frans legde ik de medewerker uit: ‘le toilet is broken’. Na een korte demonstratie, wist de klusjesman precies wat er mis was en vervolgden wij onze weg.
Tijdens het project deed ieder erg goed zijn best, ondanks de gevoelstemperatuur van +/- 40 °C. Van dansen tot het opvullen van de muren van het schoolgebouw, alles liep geslaagd. Toch zagen we tot onze vreugde dat de donkere wolken vol met regen onze kant opkwamen! Na 3 dagen geen regen, verplaatsten enkelen van ons zich naar buiten om het dansen voort te zetten. De regendans was zo’n succes dat het onweer spontaan heel dichtbij kwam! KLABATS! Na wat geschrokken blikken, vervolgden we ons werk. De maaltijden op het project waren vandaag erg aangenaam: spaghetti met vlees van onbekende herkomst. Toch kijkt de hele groep nog steeds uit naar het toetje, drinkbare sinaasappel: vers van de pers. (Er wordt ook aan de vega’s en tarwe-intoleranten gedacht door de moeders van de keuken.)
Na ons harde werken, was het tijd om weer op weg te gaan. Op naar de volgende activiteit: de souvenirsmarkt. Na een hobbelige weg door de modderstromen, arriveerden we bij het verblijf van Nanda met een volgende “KLABATS”. Helaas was de band van de bus lek, dus ietsje vertraging, maar dat mag de pret niet drukken!
Eenmaal aangekomen op de markt, kwam de handelsman in ieder naar boven. Met een goed salespraatje van Gezina en het handjeklap van Wiepkje kwamen we een heel eind. De prijzen werden eens goed bekeken en omgerekend en zo heeft ieder zijn souvenirs gescoord.
Al met al een zeer geslaagde dag, met aan het einde een goed potje ‘Weerwolven’.
Groetjes vanuit Burkina Faso!
Marije
PS: heit nog gefeliciteerd mei heit syn jirdei mandei! Groetjes Marije
PPS: Ilse, fan herte lokwinske mei dyn 24e jierdei hjoed! Leafs heit
Vanmorgen (zaterdag) moest iedereen weer lekker vroeg opstaan voor het ontbijt. Vandaag aten we weer bij Nanda en zouden we dus opgepikt worden door het busje. Iedereen stond stipt 7.00u klaar om te vertrekken. Helaas ontbrak er nog één ding: het busje. Bijna een half uur later kwam hij toch opdagen en konden we op weg naar ons ontbijt. Bij Nanda stond er een grote verassing te wachten voor Pieter. Zijn verloren bagage was weer terecht! Geen wonder dat het zo lang zoek was… het is lastig zoeken naar een koffer als het eigenlijk om een backpack gaat 😉 Na deze ontroerende hereniging kon de dag echt van start.
Vandaag was de laatste projectdag van deze week. Deze dag stond in het teken van “de schepping”. Omdat dit de laatste dag was voor deze kinderen (volgende week komt een andere groep kinderen), gingen we naast de spelletjes, dansjes en knutselwerkjes ook nog met z’n allen naar de dierentuin. Nou ja, een dierentuin… voor Nederlandse begrippen was het ongeveer zo groot als een kinderboerderij. In verschillende groepen gingen we naar de dierentuin. Na wat passen en meten kon elke groep compleet mee, dit betekende wel dat er ongeveer 25 mensen in een 9 persoons busje zaten. Maar alles is hier mogelijk in Burkina Faso.
Eenmaal in de dierentuin zagen we een aantal bijzondere dieren. Er waren krokodillen, apen, enorme schildpadden en als hoogtepunt een nijlpaard. Ook hebben we enkele spelletjes gespeeld die te maken hadden met de schepping. De dierentuin viel bij iedereen goed in de smaak.
Weer terug op het project begonnen we aan het afronden van de week. Dit deden we door met z’n allen alle 5 dansen nog een keer te herhalen. We hebben zelfs de bouwvakkers overgehaald om gezellig mee te dansen! Iedereen samen, jong en oud had plezier. Hierna hebben we ieder kind zijn hand geverfd en gestempeld op de door ons wit geverfde muur. Zo werden de herinneringen van deze bijzondere week vastgelegd. Voordat de kinderen naar huis konden gaan, ontvingen ze ook nog een rugzakje die we met onze actie hadden opgehaald. Alle kinderen waren ontzettend blij en dat gaf veel voldoening.
We hebben afscheid genomen van de kinderen en onze Friese roots aan ze meegegeven. “Lekker ite” en “oant moarn” zitten er al aardig in. Als conducteur niets meer wordt, zit er nog wel een carrière docent Fries in voor Pieter.
Toen we weer terug waren na deze lange dag koelde iedereen weer lekker af in het zwembad. Na een fanatiek potje watervolleybal tussen de Spetters en de Waterratten was het tijd voor het avondeten.
Ook na het eten ging iedereen fanatiek door met spelletjes spelen. Tijdens Skipbo en Halligalli ging het er heftig aan toe. Gekneusde vingers worden niet uitgesloten.
Wij kijken terug op een fantastische week en hopen dat komende week net zo’n succes wordt!
Groetjes van iedereen
Rixt
Noot: we zijn er vandaag (zondag) de hele dag op uit geweest (kerk en krokodillen bezocht), waardoor het verslag wat later is en we niet in de gelegenheid zijn om foto’s bij te voegen. Volgende keer beter 😉
Hallo allemaal,
Het reisverslagje van Zondag 19 augustus. Vandaag konden we uitslapen: de wekker ging om 6.45u in plaats van 6.30u.
Gezina was meteen klaar wakker, omdat bij het openen van hun bruidssuite, Gerko voor haar neus stond en dat zag ze niet aankomen. Uitgeslapen (!!!) hebben wij ons heerlijke ontbijt genuttigd bij het hotel, waarna we Nanda, Reüel en de kids opgehaald hebben en door zijn gereden naar de International Church of Ouagadougou (oftewel ICO).
Aanvang van de dienst was om 9.00u, die begon met een half uur lang swingend liederen zingen onder enthousiaste begeleiding van de huisband. Ze zouden moeiteloos door de voorronden van Burkina Faso Gods Talent komen. Na een paar gebeden en een paar liedjes van het koor, was het de beurt aan 2 dames die een prachtige gospel zongen (waarvan de uitvoering iets minder was naar onze maatstaven).
Daarna was het de beurt aan de voorganger van de kerk, die in zijn vurig betoog vertelde over Matheüs 22:34-37. Hierna mochten wij ons voorstellen en zeggen waar we vandaan kwamen, waarna we onze dans opvoerden (die we geleerd hebben om tijdens het kinderwerk te doen), wat eigenlijk best wel goed ging.
Daarna hebben we aan de gemeente gevraagd of ze mee wilden doen; prachtig! De hele kerk (van 4 tot ruim in de 70 jaar) swingden op ons favoriete dansnummer “Every move I Make” (Na, na, na na na na na).
Na de preek was er een meisje die solo “You raise me up” zong, een echt kippenvel moment. Na ongeveer 2 uur – we stonden inmiddels voor de zegen – was daar redelijk plotseling een gast voorganger uit de Verenigde Staten, die een preek had van bijna een uur, waardoor de kerkdienst al met al bijna 3 uur duurde. Persoonlijk vond ik de eerste 2 uur inspirerend, swingend en opwekkend maar was het laatste deel eigenlijk net een beetje te veel.
Dus mocht u, binnen de PGT, ons de komende weken missen, dan moet u maar zo rekenen, we hebben hier inmiddels wat overuren opgebouwd. Bij de P.S. onderaan het reis verslag staat nog een kleine aanvulling van deze dienst.
Na tientallen bemoedigende handdrukken en bedankjes (voor onze bijdrage) in ontvangst te hebben genomen na de dienst, werden we door de kerkenraad nog gevraagd om een kleine toelichting te geven van het werk waar wij hier mee bezig zijn.
Vanuit de kerk zijn we richting de krokodillen gereden, op ongeveer een uurtje rijden van Ouagadougou. Dit was de eerste keer dat we buiten de hoofdstad kwamen, we zagen een prachtig maar ook erg armoedig land, waar de mensen wonen in “huisjes” van ongeveer 10 vierkante meter wonen. Ergens in de binnenlanden van Burkina Faso lag onze bestemming.
Nanda trakteerde ons eerst op een patat maaltijd, die na de lange kerkdienst geweldig smaakte. Daarna kregen we een rondleiding over de krokodillen boerderij, waar ongeveer 200 krokodillen verbleven. We hebben een gedeelte rond het meer gelopen en vele krokodillen, klein en groot, gezien. Ook mochten we op een krokodil zitten en konden er foto’s gemaakt worden, wat bijna iedereen wel graag wilde.
Na ongeveer 2 uur zijn we, wederom door het prachtige landschap, terug gegaan naar het hotel, waar we nog lekker een frisse duik konden nemen in het zwembad. Het avondeten bestond uit heerlijke pizza’s die erin gingen als… echt heerlijk! Voor één van de moeders de geruststellende mededeling dat haar zoon/dochter bijna een hele pizza Hawaï naar binnengewerkt heeft!
Daarna nog even lekker spelletjes gedaan, Halli Galli, Uno, kakkerlakken en 30 seconds. Bij dit laatste spel is het de bedoeling dat je 5 woorden in 30 seconden omschrijft, wat de anderen dan moeten raden. Nu is het al moeilijk om 4 goede antwoordden te omschrijven, wat ons uiteindelijk wel lukte maar er was één iemand (een niet nader te benoemen persoon) die dit maar liefst 2 x lukte, een puike prestatie waarvoor alle lof.
Als ik dit typ, is het precies een week geleden dat we op het vliegveld van Burkina Faso aankwamen, een korte samenvatting van het geheel:
Ok, nog korter samengevat: it gjit goed mei us, wy hâlde it nog wol een wieke fol.
Groetnis van mij ut een prachtig Burkina Faso!
PS: tijdens de kerkdienst werd Pieter, the ‘elderly man’, uitgenodigd om een gebed te doen in de internationale kerk. Dus Pieter sprong een gat in de lucht (not). Maar deze stoere oude man ging toch naar voren en heeft — in het Fries — een gebed gedaan. In het gebed dankte hij voor de mooie kerkdienst en dan vooral de eerste twee uren, omdat het uur daarna nogal lang duurde. Dit leverde natuurlijk veel hilariteit op bij de groep. Na dit gebed werd Pieter omhelst door vele kerkgangers en overweegt hij een studie theologie; wij zeggen zeker doen!
Maandag, voor het eerst in de vakantie dat we eindelijk even wat langer konden blijven liggen. De hele week waren we al vroeg op. Vandaag gingen we om 9.00u ontbijten. Na het ontbijt hebben we de grote volksverhuizing ingezet. Iedereen heeft zijn/haar koffers in- en uitgepakt. Hierna gingen we zwemmen. Het zou onze groep niet zijn dat er weer wat gebeurde. Femke haar oorbel en haar elastiekje lagen op de bodem van het zwembad. Met behulp van het duikersteam (Gerko en Rixt) waren de missende objecten gelukkig al snel weer boven water.
Na het zwemmen hadden we 10 minuten de tijd om ons klaar te maken om naar Nanda’s verblijf te vertrekken. We gingen vandaag echter niet met onze “eigen” bus op weg, maar met de echte lokale groene taxi autootjes. Sommigen wilden graag een eindje lopen in de omgeving van ons hotel, wat na ongeveer 30 minuten lopen uitkwam bij een taxistop. Aangezien er niet veel taxi’s rijden vanaf onze locatie naar het centrum, moesten we enige tijd wachten voordat iedereen vertrokken was. Tijdens het wandelen hadden we nog een korte pitstop bij de bakker, hier haalden we ons middageten: en voor de afwisseling was dat… stokbrood! 😉
We vertrokken met 3 taxi’s met daarin 16 man. Dat was proppen! Na een ruige taxi rit waren we uiteindelijk met zijn allen aangekomen. De taxichauffeur van de groep van Inez, Pieter, Gerko, Jaitske en Marije was een geval apart. Waar de man ineens in het Frans de heer opriep voor een goede reis, legde hij het uit met een lange, stompe vinger dat hij naar de hemel bad.
Na het middageten, met liters water, kwam meer dan de helft van de groep er achter dat ze veranderd waren in tomaten… de Afrikaanse zon brandde harder dan verwacht. Aankomende week moeten we ons focussen op de andere helft: de achterkant 😀
De groep werd in tweeën verdeeld. De ene helft ging knutselen en de andere groep kreeg djembé- en dansles. Bij de djembéles was Inez helemaal in haar element. Met de deuntjes “Tsi Tsigaga Tsi Ga” en “Dage Dagga”. Er werden door sommigen zelfs ezelsbruggetjes verzonnen om het ritme te krijgen zoals “Bakker Bart” (met dank aan Henk).
Ondertussen maakte de andere groep een gerecyceld souvenirtje, helaas had de meneer te weinig blik meegenomen om voor iedereen een eigen werkje te maken en moest er dus nog weer een collega langskomen om extra materiaal te brengen.
Na fanatiek muzikaal bezig te zijn geweest, gingen we door naar het volgende muzikale onderdeel: Afrikaanse dans. Eerst moesten we ons vochtpeil aanvullen. Het dansen ging er (te) enthousiast aan toe bij sommigen. Marike was zelfs zo fanatiek, dat ze spontaan uit haar broek scheurde! Nu kon het lekker doorluchten. Bij de wissel van de groepen, kon je zien dat we aardig ons best hadden gedaan. De rode hoofden mochten nu gaan knutselen.
Na de activiteiten gingen we pannenkoeken bakken én eten. Met dank aan onze chefkoks hadden we een heerlijk diner. Hierna vertrokken we weer met de taxi’s naar huis. Na toeristische routes, geen gordels die het doen, schuren over de hobbels in de weg, zingen met de chauffeur en rijden naast de weg, kwamen we toch nog met zijn allen veilig aan bij het hotel. Hier hadden we een afsluiting van Femke over Rijkdom.
Aan het einde van de dag gingen alle lichten uit. Oant moarn!
Wiep
PS: Heit, de eerste Volvo is ek ol spot! 😜
We waren vandaag weer vroeg wakker, en hebben weer bij het hotel ontbeten.
De hele nacht heeft het super hard geregend, met als resultaat veel waterplassen, dus was het weer een grote bende.
Vandaag kwam er een nieuwe groep met kinderen. Dit is een groep lager dan de kinderen van vorige week en ze zijn dus ook wat jonger (en schattiger 😉). Vandaag waren er door een Islamitische feestdag rond de 20 kinderen aanwezig op school, maar morgen worden er weer +/- 60 kinderen verwacht. Voor ons was het in ieder geval een lekker rustig begin van de week. De spellen gingen deze keer wat vlotter. Het was de tweede keer van de spellen, dus konden we het in vloeiend Frans uitleggen. Dit ging bij Marije zo vlot, dat ze tijdens het spel boven de kinderen uitkwam met het zingen.
Na een paar dagen rust zijn we vandaag weer met de bouw verder gegaan, dus zal het cement van de pilaren nu wel droog zijn. Met z’n vieren hebben wij de hele dag cement geschept om zo de dwarsbalk te kunnen leggen. Van de dwarsbalken moest er nog één gelegd worden. De stellage voor hogerop was nog niet compleet, dus vanaf morgen wordt er weer verder gebouwd aan de muur.
Rond 16.00u uur was het dagprogramma weer afgelopen voor de kinderen. Hierna stond een huisbezoek op de planning, bij een aantal kinderen van de nieuwe groep. Het was heel indrukwekkend. Met een gezin van 6 personen kunnen ze hier al in een hutje van ongeveer 5×5 meter leven. De vader van de 4 kinderen was super trots om zijn huis te mogen laten zien aan ons. Dit ondanks dat hij druk op zoek is naar een baan om zijn tweeling naar school te kunnen sturen. Toen we eenmaal binnen waren zagen we een matje liggen wat voor ons een vloerkleed had kunnen zijn, echter was dit voor het hele gezin de slaapplek.
Na drie dagen hebben we eindelijk de afgelopen week geëvalueerd, kortom het was voor iedereen een geslaagde week.
Na de dagafsluiting van Gezina met als onderwerp “social media”, zouden we weer met z’n allen een leuke spelletjesavond er van maken. Ondanks de ruime keuze aan spelletjes werd het toch weer één van de favorieten: 30 seconds. De groep in tweeën verdeeld en na een spannende strijd heeft het winnende team met 5 punten verschil gewonnen.
Iedere dag word er een blog voorgelezen, en natuurlijk ook alle leuke en lieve reacties die jullie hieronder plaatsen. Maaaar… nu zijn wij ook heel nieuwsgierig hoe het met jullie gaat. Dat zien wij ook graag terug in de reacties!
Veel liefs uit Burkina Faso!
Jaitske
Vandaag wederom vroeg uit de veren. Kwart over zeven waren wij vanochtend onderweg naar Nanda waar we gingen ontbijten. Het ontbijt was weer goed verzorgd en vandaag voorzien van lekkere bloedsinaasappels.
Marije stelde mij tijdens het ontbijt de vraag of vegetariërs wel eens de uitspraak gebruiken ‘dat kan mij een worst wezen’. Waar wij allemaal om moesten lachen. Waarop lachend werd geantwoord, alleen “het kan mij een vegatarische worst wezen”. Na het ontbijt gingen we richting het project.
Het onderwerp van deze dag was David. De kinderen hebben genoten van de spellen, knutselwerkjes en dansjes.
Vandaag werd er ook weer fanatiek gebouwd. Het was even wennen, toen we zagen hoe hoog we eigenlijk moesten staan om verder te kunnen bouwen. Gerko was al hellemaal bovenin voordat we er erg in hadden, hierna Wiep, Marike, en daarna ik. Tijdens het scheppen van het cement waren we vrolijk aan het zingen, wat onze bouwmeester erg kon waarderen.
De bouw heeft vandaag weer veel vooruitgang gemaakt en we gingen dan ook met een goed gevoel terug naar het hotel.
Op de terugweg zagen we aan de kant van de snelweg een dode koe liggen waar allemaal mensen omheen stonden die de darmen er uit haalden. Het was voor ons apart dat dit ‘gewoon’ langs de kant van de weg gebeurde.
Terug bij het hotel hebben veel van ons zich even opgefrist met een frisse duik en we hebben hier vervolgens gegeten.
Met ons hier in Ouagadougou gaat ’t goed, hoe is het daar in Nederland?
Oant sjen! Leafs Inez
Vanochtend om 7.15u hadden we ontbijt bij het hotel. Om 8.15u rijden wij naar Nanda, om haar op te halen en vervolgens door te gaan naar het project. Onderweg is het nooit saai want er is altijd van alles te zien langs de kant van de weg. Er wordt van alles verkocht: fruit, kleding, kippen etc.. Als het busje bij de school aankomt worden wij door vrolijk zwaaiende kinderen ontvangen en we kunnen dan ook nauwelijks het busje uitkomen.
Het is alweer de derde dag van de tweede projectweek. Voor het kinderwerk is het thema: Daniël. Het bijbelverhaal wordt verteld en daarnaast nog uitgebeeld door ons en de kinderen. Net als vorige week, hadden we vandaag natuurlijk weer zang, dans, knutselwerkjes en spelletjes.
De hele dag zijn een aantal van onze groep aan het bouwen. Er wordt verder gewerkt aan de muren. Het schiet al mooi op!
Na onze projectdag begonnen we rond 17.00u met de stadstour. We reden door de nieuwste wijk, waar vooral mensen van ambassades en overheidsinstanties wonen. Wij zien van afstand het huis van de president. Hij woont hier echter nooit vanwege veiligheidsredenen. Vervolgens rijden wij door naar een monument ter nagedachtenis aan de overledenen van aanslagen in 2014 en 2015. Wij mogen het gebouw binnen. Na een behoorlijk aantal trappen zijn wij op het eerste plateau waar wij mooi uitzicht hebben. Maar we konden nog een stuk hoger dus een wedstrijdje wie het eerst boven is kon niet uitblijven. Tijdens het op adem komen konden we genieten van een mooi uitzicht op heel Ouagadougou.
Wij rijden nog langs diverse gebouwen o.a. van de nationale omroepen, ambassades, langs het plein van de de vrijheid, waar ook veel militairen zijn en verblijven. Bij de Franse ambassade zien wij dat er nog kapotte ruiten zijn van de aanslag van maart jl.
Uiteindelijk stoppen we bij een huis, waar de directrice van de school en haar gezin woont. Wij worden daar gastvrij ontvangen. Het blijkt dat twee van de vier juffen van school, dochters zijn van de directrice. Wij eten daar aardappels met kip en gebakken banaan. Dit valt goed in de smaak. Als toetje krijgen wij meloen, papaya en ananas. Een waar feestmaal. Na het eten krijgen wij van de directrice als dank allemaal een cadeautje: een Burkinese jurk met een ketting, armbandje en oorbellen. Wat een leuke verrassing!
Wij gaan allemaal onze jurk aantrekken en voor de heren een shirt. Hier wordt natuurlijk een groepsfoto van gemaakt. Als dank zingen wij in canon (vier groepen van drie) “Ik stel mij vertrouwen op de heer mijn God”.
Wij bedanken nogmaals de directrice voor de gastvrije ontvangst en voor het cadeau. Daarna brachten wij Nanda weer thuis en gingen wij weer terug naar ons hotel.
Een lange maar gezellige dag met een leuke afsluiting!
Groetnis fan Tine
Alweer bijna twee weken geleden schreef ik over onze reis hiernaartoe. Onwetend, ietwat gespannen, maar vooral enthousiast en nieuwsgierig gingen we op pad. De tijd vliegt voorbij met vandaag alweer de één-na-laatste dag van het project…
We vertrokken wederom 7.15u naar Nanda om te ontbijten. Hier wachtte een lekkere verrassing op ons. Naast stokbrood waren er een soort oliebollen en… ananas! Zoals Inez dan zegt: buikje, buikje, wat heb je het weer goed vandaag 😊
Vervolgens vertrokken we naar het project, waar we weer hartelijk werden ontvangen. Alle kinderen stonden weer te zwaaien en iedereen wilde een high-five. Waardoor we ons erg welkom voelen. Daarnaast vinden de kinderen het erg leuk om ons (lange) haar te aaien. Hierbij blijven er regelmatig enkele vingertjes haken. Vinden wij ietsje minder leuk, maar het blijft een mooi gebaar. Naast de kinderen van het project zijn er ook andere kinderen uit de buurt (vanaf het begin al). Dit zijn al echt onze maatjes. We spelen en knuffelen wat af met ze.
Vandaag was de laatste dag voor de bouw. Alle muren staan. Nog steeds. Het dak en de vloer moeten nog, maar daar zullen wij niet meer bij aanwezig zijn. De materialen zijn al voorzien, maar de Burkinabees zullen dat klusje zelf moeten klaren. Wel blijven wij dit proces via Samenwerkvakanties volgen en zijn we erg benieuwd naar het eindresultaat. Maar we mogen trots zijn op wat we de afgelopen 2 week hebben gebouwd; de ware metselaar is in een ieder naar boven gekomen!
Tevens was vandaag de één-na-laatste dag voor het kinderwerk. Vergeleken met vorige week loopt het programma iets soepeler, omdat iedereen weet wat hij/zij moet doen. Het kinderwerk verliep dan ook weer prima. De kinderen kregen als kers op de taart bellenblaas mee. Alle kinderen met blije gezichtjes naar huis, dus ook wij met een blij gezicht weer in het busje. Eenmaal terug bij het hotel namen velen een frisse duik en konden we even uitrusten. Tijdens het eten kregen we ons (vooral oud en) vertrouwde stokbrood (nummer 203 inmiddels) en kwam er een hoosbui, waardoor we met brood en beleg naar binnen moesten verhuizen. Rixt sloot de dag af met het onderwerp “reizen”.
We hebben 101% genoten tot nu toe en gaan morgen voor de laatste keer deze vakantie knallen!
Groetjes uit een zonnig/bewolkt Burkina Faso!
Femke
Na 2 weken was vandaag onze laatste projectdag. Zoals we inmiddels gewend zijn, ging de wekker weer vroeg. Het ontbijt was vandaag bij ons hotel en we werden verrast met… stokbrood!
Daarna hebben we ons snel klaar gemaakt op de kamers en vervolgens gingen we weer in de bus naar het project. Zoals jullie vaker in onze reisverslagen lezen hebben we veel lol. Zo was er op een van de kamers nog een “wc-rollen gevecht” tussendoor, maar iedereen was desondanks op tijd klaar.
De laatste keer dat we onderweg waren naar het project. We hebben nog een keer goed om ons heen gekeken, naar wat we onderweg eigenlijk wel allemaal tegenkomen. Het voelt zelfs al een beetje vertrouwd aan en we herkennen de weg. Een deel van de groep werd afgezet bij de dierentuin om daar een deel van de kinderen te verwelkomen en het andere deel van de groep ging naar het project om daar de dag te beginnen.
Knutselen, liedjes zingen, spelletjes en noem het maar op hoorde er vandaag weer allemaal bij. Maar het hoogtepunt is toch wel weer de dierentuin. De nijlpaard, de apen, de schildpadden en de krokodillen (de niet-zitbare versie) zijn weer gespot. Toen iedereen weer terug was bij het project werden voor de laatste keer alle dansjes gedanst. Op die manier kunnen de kinderen deze ook nog dansen en zingen wanneer wij weg zijn, een mooie herinnering aan deze week.
Als afscheidscadeautje kregen de kinderen net als vorige week rugtasjes en pennen. De kinderen zijn hier ontzettend blij mee. Natuurlijk mochten ook deze week de kinderen hun handjes op de muur zetten. Dit was wederom een groot succes. Ook wij mochten deze week; als een kind zo blij. Het is een mooi gezicht geworden. De laatste foto’s zijn ook gemaakt: een groepsfoto met de kinderen en een foto van ons voor het nieuwe klaslokaal. We zijn ontzettend trots op het resultaat, ook de bouwmeester is erg trots op ons en we kregen zelfs allemaal een persoonlijk ‘bouwcertificaat’! Mochten we ooit zonder werk zitten in Nederland, dan kunnen we hier aan de slag hebben we afgesproken.
Toen was het dan echt tijd om het project te verlaten, voor de laatste keer werden we uitgezwaaid door alle enthousiaste kinderen. Het is toch een raar idee om na deze twee weken afscheid te nemen van deze kinderen.
Daarna vervolgden wij onze weg, op naar het hotel, tenminste dat dachten we. Echter werden we verrast met een etentje. Waar we heerlijk van hebben genoten. Al met al een hele geslaagde dag!
De wekker gaat morgen voor de laatste keer vroeg (voor een – we zijn voorbereid – lange kerkdienst bij het project), dus wij zeggen dan ook voor de laatste keer vanuit Burkina Faso: lekkerkoesse!
Gezina
Zondagochtend ging voor de laatste keer de Afrikaanse wekker, al bij velen om 6.00u. Deze keer gingen we bij het project naar de kerk. Bij aankomst waren ze druk aan het bidden en dit met iedereen tegelijk door elkaar heen; indrukwekkend. Hierna begonnen ze met het zingen van swingende liedjes. De preek was luid en duidelijk, echter alsnog niet verstaanbaar (ook doordat de meesten van ons niet zoveel Frans begrepen). Natuurlijk zijn we in onze nieuwe jurken, die we cadeau gekregen hadden, naar de kerk geweest. Na de laatste foto’s en bedankjes was het dan echt tijd om afscheid te nemen van het project. We hebben hier een fantastische tijd gehad met fantastische mensen!
Eenmaal terug bij het hotel hebben we met zijn allen nog snel een duik genomen en de nodige laatste tanlines gecreëerd voor vertrek. Na nog een Hollandse maaltijd (aardappelpuree met een sausje) hebben we de koffers ingepakt die bovenop het busje gingen. Tijdens onze laatste rit in het busje richting het vliegveld hebben we de chauffeur voor de laatste keer een prachtig concert gegeven van ‘Stel mijn vertrouwen op de heer mijn God’ in canon tot aan onze top hit ‘Stupid’ (werd erg gewaardeerd). Na nog meer bedankjes hebben we onze koffers weer ingeleverd voor de reis naar Duitsland. Voor Pieter en Inez op hoop van zegen dat ze niet nog eens afscheid moesten nemen voor langer. Na weer een smakelijke maaltijd in het vliegtuig (en deze keer geen gemiste ijsjes) kwamen we weer aan in Parijs. Deze keer hoefden we niet al te lang te wachten voor het volgende vliegtuig. Deze overstaptijd bleek echter ook te snel voor bepaalde koffers… Toen we na een uurtje in Duitsland aankwamen en we onze koffers op wilden halen kwamen we erachter dat Air France het weer gepresteerd heeft om Inez haar koffer voor de 2e keer kwijt te raken. Inmiddels is er gelukkig al wel bericht dat de koffer gevonden is. Toen begonnen we aan het laatste traject van de reis en na een pitstop bij de McD kwamen we weer heelhuids aan in Oenkerk. Hier werden we opgewacht door familie en vrienden. Onder het genot van een bakje koffie en een stukje oranje koek (die er wel in ging!) hebben we alvast een paar verhalen gedeeld van de reis. Na afscheid te hebben genomen van elkaar, zijn we allemaal ons bedje in gedoken.
Ontzettend bedankt voor het volgen van onze reis en de geweldige reacties. We hebben daar erg van genoten iedere dag weer: merci beaucoup!
Groetjes uit Oenkerk
PS: Nanda, Reüel en kinderen vlogen vandaag ook terug. Met vertraging en óók een missende koffer, zijn ze weer onderweg naar huis.
We zijn inmiddels net een maand weer terug in Nederland en de herinneringen aan een prachtige reis leven natuurlijk voort. Deze video geeft een leuke impressie van de reis. Geniet — net zoals wij hebben gedaan 😃
Zelf ook op reis of ken je iemand die misschien interesse heeft? Vanuit Friesland staat er in samenwerking met VBG Bethel voor augustus 2019 een reis gepland naar Ghana. Neem contact op via [email protected] voor meer informatie en aanmeldingen.