Hoi allemaal!

Bedankt voor alle leuke reacties gisteren! Reacties zijn van harte welkom, want ze zijn echt super leuk om te lezen! Alles gaat goed hier en we vermaken ons opperbest.

Vandaag moesten we vroeg van bed. Voor velen van ons was het een kort nachtje! Toen we de gordijnen opendeden, was er een grote verrassing! Jahaaa, de kamers zijn namelijk pal aan het strand! Het was ’s avonds donker toen we aankwamen en we gingen ook meteen slapen. Vanochtend om zeven uur stond het ontbijt voor ons klaar, want we zouden deze morgen naar de kerk hier, een vissersdorpje dichtbij Accra. De weg er naar toe was al een bezienswaardigheid. We keken onze ogen uit, want de kippen, lammetjes, honden en geitjes liepen gewoon over de openbare weg waar de auto’s soms voorbij scheurden. Het was ongeveer 20 minuten lopen, maar het was erg warm. Het geluk is dan nog dat we hier aan de zee zitten en er nog wel een windje waait. Je kon al van verre horen waar de kerk stond, want de muziek kwam ons tegemoet! 🙂

Wat een sfeer was daar in de kerk, daar kan Trynwâlden wel een voorbeeld aan nemen, want de vrolijkheid straalt er van af! De kerkdienst was ook niet te vergelijken met de onze. We konden merken dat we welkom waren, want we mochten ook naar voren komen om onze dans (“I am free”) weer te doen! Na 2 uur gingen we terug naar het hotel en daarna kregen we uitleg over het programma voor de komende 2 weken.

Vandaag stond er verder een relaxed dagje op de planning. Eerst hebben we gegeten en daarna zijn we lekker gaan ontspannen op het strand. Wat was het een gezelligheid. We hebben gevolleybald met de Ghanezen, sommigen hebben gewandeld, anderen gedanst en er waren een paar bikkels die zijn gaan zwemmen in de Atlantische Oceaan. Kortom, een super leuk dagje die helaas voorbij was voor we er erg in hadden!

Doei, doei en heel veel warme groetjes uit Ghana

PS voor Lolkje Hoekstra: we hebben niet van dat zoete brood 🙂

Hallo allemaal!

Allereerst bedankt voor alle leuke reacties op ons vorige verslag! We hebben ze vanochtend tijdens het ontbijt allemaal gelezen!

Zondag hebben we de dag afgesloten met onze eerste Ghanese maaltijd en een kampvuur. We aten rijst met groente, vlees en een pittig sausje. Jorrit wilde zijn eten nog wat pittiger maken, dus gooide hij sambal door zijn rijst. Hier heeft hij nog lang last van gehad haha.

Vanochtend hadden we nog wat vrije tijd. Een groepje heeft het vissersdorpje bezocht en de rest heeft nog een frisse duik genomen in de zee (voor de nieuwsgierige ouders die in de reacties vroegen of Wytze en Roelof ook een van die bikkels waren die in de zee hebben gezwommen, het antwoord is helaas nee). De zee lag trouwens vol met plastic en stenen, waardoor het moeilijk was om er in te lopen.

Na het middageten vertrokken we met 20 mensen in een busje (een ’trotro’, typisch Ghanese manier van vervoer) naar het project. Het was 2 uren rijden en onderweg hebben we al veel van Ghana kunnen zien! Eenmaal aangekomen werden we ontzettend enthousiast ontvangen door alle bewoners van het project, echt super leuk! Iedereen wilde ons een handje en knuffels geven. Daarna kregen we een introductie en rondleiding over het terrein. Ook tijdens de rondleiding werden we overal gevolgd door alle kinderen.

Vandaag hebben we Ghana dus alweer een beetje beter leren kennen. Morgen beginnen we met het werken op het project. Wij, en ook de kinderen hier, hebben er al super veel zin in!

Groetjes uit Ghana van Ilse (en de rest)

Bij een groep uit de regio Tytsjerksteradiel, waar het Fries de officiële eerste taal is, hoort natuurlijk ook een berichtje in het Fries! Fries iets te moeilijk? Scroll naar beneden voor de Nederlandse vertaling. En nog iets verder naar beneden, voor de foto’s, hoef je zelfs helemaal geen taal te beheersen 🙂

Goeidei allegeare!

Hjirre wer efkes in berjochtsje út it sinniche, waarme en prachtiche Ghana! Nei earst in dei flein te ha, doe in dei útrust en dêrnei in dei ûnderweis west te wêzen, mochten wy hjoed dan eindeliks de hannen út’e mouwen stekke. Want dat is dochs wêrom at wy mei ús allen dizze kant út kommen binne! Justerjûn ha wy, doe ús berntsjes ien kear op bêd wienen, noch efkes moai mei de Ghana-gangers dy’t noch net op bêd leinen yn de ‘beachhut’ sitten. De DEET moest doe al op, want oars waarden je deastutsen troch de malariamiggen en wat mar stekke kin hjir yn Ghana. Alles leuk en wol, mar wy koenen net te lang sitten bliuwe, want hjoed moasten wy om acht oere wer fris en fruitig oan’e brochjetafel sitte.

Doe’t wy it moarnsiten achter de kjizzen hienen, ha wy ús opsplitst yn in groep dy’t begon is mei it klussen en in groep dy’t mei it bernewurk dwaande gien is. De bedoeling wie dat de klussers hjoed in begjin meitsje soenen mei de stapelbêden, mar omdat de timmerman in bytsje letter soe komme, binne se hjoed earst oan it sauzjen en skilderjen west. It is moai om te sjen hoe jo mei ien dei wurk in sliepseal al sa moai opknappe kinne! Mar wy binne der fansels noch lang net en nei dizze twa wiken sil der ek altyd noch wol in hiel soad wurk wêze om de minsken hjirre wat in better bestean te jaan.

Ek al siet ús Pieter net by de klusgroep hjoed, hy hie fansels noch wer mear ferf op it gesicht sitten dan alle klussers by inoar. Dit omdat der hjoed hiel fanatiek mei de bern in pantsje beskildere hat, mei in moaie bistekop derop! It bernewurk wie op’e earste dei al in grutter súkses dan’t wy mei ús allen ek mar hope hienen! It begon moarns om njoggen oere mei in Bibelferhaal wat hiel moai fertelt waard troch ús ‘Johanna’ (Johanneke) en Jorrit, yn it Ingelsk! De lieding fan it projekt fertaalde alles nei in lokale taal. Wy tochten, lit ús by it begjin begjinne. Dêrom ha wy hjoed it skeppingsferhaal dien. Nei it ferhaal is de groep opsplitst yn twa groepen: ien dy’t wat simpelere wurkjes ha moat en in groep dy’t fan krekt wat mear útdaging hâldt. Mei beide groepkes ha wy doe allegeare wurkjes dien, lykas dy papieren pantsjes beskilderje mei bistekoppen, mar ek gewoame kleurplaten en soksawathinnemear.

Nei it kleurjen, it fervjen, it knippen en it plakken, wie it tiid om wat actiefs te dwaan. En ik sil hjimme fertelle; noch noait earder ha ik in groep bern sa genietsjen sjoen fan sa’n simpel spultsje as stoelendans. Jawier, se woenen noait wer ophâlde, ek al foelen wy der self hast by del. Doe’t wy se úteindeliks dochs sa fier krigen ha te stopjen, binne se allegeare gean foetbaljen en koenen wy ús rust noch efkes pakke. Neidat wy it iten op hiene, binne al jimme nije berichtsjes foarlêzen, bedankt dat jim op it thúsfront allegeare sa oan ús tinke!

It foetbaljen leeft hjirre hiel bot yn Ghana. Gelokkich al, want dêrtroch kinne wy moarn waarskynlik de wedstriid fan Nederlân ek sjen! Der fanút geande dat wy moarn wol efkes winne, kin it hjirre noch wol ekstra gesellich wurde. Der is hjir nammentlik ek in Dútske frijwillichster (foar in hiel jier!).

Ik sil der no mar in ein oan breidzje, want ik sjoch dat dit ferslach al wer folle langer is as yn earste ynstansje de bedoeling wie. Bedankt foar it lêzen en wy sjogge wer mei smart út nei jim reaksjes en bemoedigende wurden! Wy wolle Sierk-Jan ek hiele folle sterkte tawinskje moarn!

Goedendag allemaal!

Hier weer even een berichtje uit het zonnige, warme en prachtige Ghana! Na eerst een dag te hebben gevlogen, toen een dag uitrusten en daarna een halve dag onderweg te zijn geweest, konden we vandaag dan eindelijk de handen uit de mouwen steken. Dat is natuurlijk waarom we hier met z’n allen naartoe zijn gegaan! Gisteravond hebben we nog met een paar, toen de rest al op bed lag, even mooi in de ‘beachhut’ gezeten. De DEET moest toen wel op, want anders werden we lek geprikt door de malariamuggen en alles dat hier maar steken kan. Helaas konden we niet heel lang blijven zitten, want vandaag moesten we om acht uur alweer fris en fruitig aan de ontbijttafel zitten.

Na het ontbijt zijn we gesplitst in een groep klussers en een groep die kinderwerk is gaan doen. De klussers zouden vandaag beginnen met de stapelbedden, maar doordat een tante van de begeleidende timmerman was overleden en hij daarom wat later op het project zou zijn, is besloten om maar met het schilderwerk te beginnen. Het is mooi om te zien hoe je met een dagje werken de slaapzaal al zo mooi kunt opknappen! Maar we zijn er natuurlijk nog lang niet, en ook na deze twee weken zal er steeds wel iets zijn om deze plek iets leefbaarder te maken.

Ondanks dat Pieter vandaag niet bij de klussers zat, had hij natuurlijk weer meer verf op zijn gezicht dan alle klussers bij elkaar! Met de kinderen had zijn groepje heel fanatiek dierengezichten op bordjes geschilderd. Het kinderwerk was op de eerste dag al een groter succes dan dat wij ook maar hadden durven dromen! Het begon om negen uur ’s ochtends met een Bijbelverhaal dat heel mooi in het Engels werd vertelt door ‘Johanna’ (Johanneke). De coordinator van het project vertaalde vervolgens naar de lokale Ghanese taal. We dachten dat het verstandig was om bij het begin te beginnen, daarom hebben we vandaag het scheppingsverhaal behandeld. Na het verhaal is de groep opgesplitst in twee groepen: een groep die de simpele werkjes ging doen en een groep die van wat meer uitdaging kan hebben.

Met beide groepen hebben we allerlei werkjes gedaan, zoals het schilderen van dierengezichten op bordjes, maar ook gewone kleurplaten gekleurd, knippen en plakken, etc. Daarna was het tijd om wat actiefs te gaan doen. Nog nooit eerder heb ik een groep kinderen zo zien genieten van een simpel spel als stoelendans! Echt waar, ze wisten niet van ophouden, ook al vielen wij er bijna bij neer. Toen we ze uiteindelijk toch zo ver kregen om te stoppen, zijn de kinderen gaan voetballen en hadden wij nog even rust. Bij het middageten zijn al jullie nieuwe berichtjes voorgelezen, bedankt dat iedereen thuis zo aan ons denkt!

Voetbal leeft hier erg in Ghana. Gelukkig maar, want daardoor kunnen wij morgen waarschijnlijk de wedstrijd van Nederland zien. Er vanuit gaande dat wij morgen winnen, kan het hier nog wel eens extra gezellig worden. Er is hier namelijk ook een Duitse vrijwilligster (voor een heel jaar; wow!).

Ik zie dat dit verslag alweer veel langer is geworden dan dat m’n bedoeling was. Bedankt voor het lezen en we kijken met z’n allen alweer uit naar jullie lieve berichtjes! Ook willen we Sierk-Jan erg veel sterkte toewensen morgen!

Groetjeees, vanuit Ghana!

Ondertussen in Ghana… 🙂

Goeiedag allemaal,

Weer een bericht vanuit Ghana, speciaal voor jullie geschreven tijdens de spannende wedstrijd Nederland-Argentinië! We zitten nu met z’n allen te kijken naar de wedstrijd.

Vandaag waren het klussen en kinderwerk weer ingepland. Gisteren was het voor de meesten een zeer energieke dag, maar daar wennen ze al snel aan. We vertelden het verhaal van de goede herder, met weer prachtige plaatjes ter illustratie. Er werden hartjes met Bijbelteksten uitgedeeld en iedereen begon meteen al te kleuren. Later kunnen de hartjes worden weggegeven aan mensen die ze liefhebben en er was de keuze om dat met een envelop of origami tulp te doen.

Het was tijd voor een pauze, dus even bij de klussers kijken en de eerste balken waren al klaar voor de bedden: GEWELDIG! Even later zaten we in de ‘zomerhut’ om het spelletje ‘Schaapje, schaapje, wolf’ te spelen en we hadden er allemaal plezier van. Na het spel gingen we aan tafel voor rijst zoetzuur met kip. De dagafsluiting (deze keer weliswaar niet aan het einde van de dag, i.v.m. de voetbalwedstrijd) werd gedaan door Hilda, met een goede discussievraag over samenwerken. Na het eten was het tijd voor siësta en daarna snel weer aan de slag.

Tijdens het zingen en dansen kwamen we iemand tegen waar 8 van de groep die avond daarvoor een mooi gesprek mee hadden gehad. Hij had ons beloofd om een portemonnee te maken, waarbij de groep de materiaalkosten zou betalen. Na het zingen gingen we verder met het maken van de tulp. Ik had een gesprekje met iemand over hoe het in Nederland is en over mijn toekomstdromen. Ik kreeg een mooie tulp van een Ghanees meisje, dat was een heel lief gebaar.

We hadden het erg naar onze zin en de tijd vloog zo voorbij. Daarna gingen we naar de hut en een klein groepje ging al snel het voetbalveld op. Er waren een paar blessures bij de Ghanese kinderen, waarbij ik even bij iemand moest zitten om een knuffel te geven. Op een gegeven moment was ik nog de enige blanke in het veld. Er werd fanatiek gespeeld en al zwetende kwam ik het veld af; met 4-2 gewonnen en ik had heel veel lol.

Het werd ook tijd voor het avondeten en daarna vlug even ‘opfrissen’ met DEET en snel voor het voetballen! Helaas was onze winst van vanmiddag geen voorproefje voor de wedstrijd van Oranje. Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit bericht.

Groeten uit Ghana!

Door wat technische probleempjes met de typemachine en een slechte internetverbinding, is het verslag wat later dan de bedoeling was en zitten er deze keer geen foto’s bij.

Vandaag is het vrijdag 11 juli, de verjaardag van Geke. Vreemde verjaardag voor haar natuurlijk want naar taart kon ze fluiten. Om haar toch nog een beetje een jarig-gevoel te geven, had Pieter op de vroege ochtend de zaal versierd met slingers. Later toen Geke binnenkwam in de zaal om te ontbijten hebben we met z’n allen voor haar gezongen en kreeg ze een schaal vol met oliebollen en kaarsjes (die extra moeilijk waren uit te krijgen). Oliebollen halverwege het jaar was een beetje vreemd (ook als ontbijt, ze vulden de maag enorm), maar wel lekker.

Na het ontbijt stond het werk natuurlijk weer op ons te wachten, vandaag was het de eerste dag dat eenieder van ons de keuze had om kinderwerk te doen of te gaan klussen. Mijn keuze was om te gaan klussen, dus excuses voor het beperkte beschrijven van kinderwerk.

Bij het klussen is er vandaag een enorme slag gemaakt. De eerste twee stapelbedden zijn gemaakt en de onderdelen voor de derde zijn ook al redelijk goed af aan het einde van de dag. Dat deze snelheid gekomen is door de motivatie van het klusteam of het ontbreken van de Ghanese timmerman is een raadsel.
Vandaag zijn er ook een groot aantal ramen geplaatst in de zaal. Ondanks enige tegenslag (Pieter presteerde het om de enige beschikbare geschikte boor in de wijde omtrek te laten botsen met een spijker in het kozijn, wat hem volgens eigen zeggen “nog nooit” was gebeurd) gelukkig kon dit euvel snel verholpen worden door Reüel. De samenwerking met de mensen uit Ghana op dit gebied verloopt overigens voorspoedig naar mijn mening, de timmerman is een man van weinig woorden (heeft nog tegen geen van ons een volledige zin Engels gesproken) en het kan zomaar zijn dat de hoofdmeester de zaag in handen neemt om mee te helpen. Maar dit loopt fantastisch en zoals het nu loopt kunnen we volgende week hier nog veel werk verzetten.

Met het kinderwerk is vanmorgen een stuk voorgelezen over het bijbelverhaal van Noach, daarna hebben de kinderen een regenboog gemaakt en was het weer tijd voor stoelendans (nog altijd even enthousiast en ze lijken er geen genoeg van te krijgen), grappig vandaag tijdens de stoelendans was de stroomuitval, wat met enige onregelmaat hier in Ghana gebeurt, dit zorgde voor een onverwachte wending bij de stoelendans waar Remko niet geheel op voorbereid was.
De stroom was er snel weer, en de muziek kon weer gestart worden om zo te gaan dansen met de kinderen hier.

Vervolgens konden we aanschuiven in de eetzaal voor een lekker pannetje fried rice (“nasi”) wat veel te snel op was – tot mijn teleurstelling.

Na het eten stond een vrouw (de dochter van een van de medewerkers van het project), souvenirs te verkopen op een tafeltje. Ze had allerlei leuke dingetjes te koop, van armbandje tot houtsnijwerken. Mijn oog viel op een kleine djembé, die ik eigenlijk niet kon laten staan. Dus voor 25 Cedi (€6,25) heb ik een leuke kleine djembé op de kop getikt.

In de middag was het met de kinderen weer tijd om knutselwerkjes te doen, en de middag werd afgesloten met een watergevecht! Het begon met een traditie van het project, waarbij de jarige een grote emmer water over zich heen krijgt, met de ogen gesloten, zodat hij/zij weer met een schone lei aan het nieuwe jaar beginnen kan. Natuurlijk wisten Roelof en Remco dit te laten escaleren, door gelijk twee emmers water over Geke te gieten (terwijl Gré trouw achter Geke stond met de handen voor Geke haar ogen). Vervolgens kwamen de waterballonen tevoorschijn die voor veel vermaak zorgden bij de hele groep.

De middag is afgesloten met een gezellig feestje in de eetzaal waarbij iedereen lekkers tevoorschijn haalde wat uit Nederland kwam, zodat Geke toch een soort van verjaardagsfeest had.

Rondom het eten was het kommer en kwel in het kamp. Het kraanwater was op in het huisje (Pieter had het haar nog vol zeep onder de douche) en de stroom viel uit. De stroom was gelukkig al snel terug, alleen het water laat nog even op zich wachten. Voor ons houdt dat in dat de wc’s met een emmer water doorgespoeld moeten worden, en douchen moet gebeuren met behulp van een kopje en emmer water.

Dit weekend gaan we naar het westen, bezoeken we o.a. een slavenfort en touwbruggen en hebben we hopelijk wel weer stromend water in het hotel waar we verblijven. Maarja, niets is zeker in Ghana.

Dit waren de belevenissen voor vandaag, en ik sluit wat kort af, aangezien dit verhaal alweer veel langer is dan dat eigenlijk de bedoeling was.

Groetnis ut Ghana!

PS van Johanneke: Succes aan Anna-Marie en Martine in Roemenië!

PS voor Symen: ik haw de foerefficieensje hjirre yn Ghana tsjin et ljocht probjerre te halden, maar oant no ta hat dit tot weinig tot gjin sukses leidt, want probjerje hijrre yn Ghana ris een molke-jaande ko te fynnen, en ost ien foun hast, dan giet de molke fest net ynne fles. En ot dat et gefal is, probjerje dan ris de ruwfoeropname te bepalen; ik kom der yn om Symen.

Akwaaba!

Vandaag (zondagavond) is het voor ons, Roelof en Hilda, de eer om samen een verslag te schrijven, over de vele belevenissen van de afgelopen twee dagen. Jullie hebben gister geen verslag van ons gekregen, dit had zo zijn redenen. De reden gaan we jullie zometeen vertellen in ons verslag.

Gisterochtend (zaterdag) waren we alweer vroeg op. Na een week vol plezier en gezelligheid, gingen we het project voor een aantal dagen verlaten. We zijn gestart met een goed ontbijt en het maken van een broodzakje voor onderweg. Daarna was het voor een aantal van ons even proppen en sjorren, want alle bagage voor het weekend moest in een handtas passen. Om 10 uur waren we klaar voor vertrek en stond het wiebelbusje alweer klaar.
We hebben afscheid genomen van de bewoners. De meesten begrepen dat we maandag weer terug komen, en zwaaiden ons uit met een lachend gezicht. Toch stonden er een aantal bewoners met een betreurd gezichtje. Dat is jammer, maar aan de andere kant is het een goed teken. Het geeft aan dat de bewoners ons zullen missen.

We hadden een lange busreis van ongeveer 3 uren voor de boeg. Maar geloof ons, de tijd vliegt voorbij. Het is hier net een levend theater onderweg. Mensen die tussen de auto’s doorlopen, een man die boven op een rijdende vrachtauto ligt, een prachtig landschap, mensen die met dode dieren aan de zijkant van de weg staan te zwaaien en alle mensen die naar ons wuiven (we voelen ons soms net leden van het koninklijk huis). Tijdens de reis konden we van versgeplukte bananen genieten. Ook hadden we een pitstop bij een tankstation. We gedroegen ons goed Westers, want de bussen Pringles en de flessen frisdrank werden goed ingeslagen. Waar we achter zijn gekomen is dat een rijbewijs hier makkelijk gehaald wordt. Zo had onze chauffeur ook nog wel een extra lesje kunnen gebruiken. Hij heeft ons de angst aangejaagd, door op een helling een vrachtwagen in te halen vlak voor de bocht (voor bezorgde ouders: verder rijdt hij heel netjes hoor).

’s Middags kwamen bij Elmina castle. Dit is een fort dat gebouwd is door de Portugezen en later door de Nederlanders is veroverd. Het fort is tot 1872 gebruikt voor slavenhandel. Het ford staat op een prachtige plaats, aan een golvende zee. Maar als je het verhaal hoort, wordt deze plaats een stuk minder mooi. De slaven leefden hier in hele kleine ruimtes, met heel veel personen. Deze ruimtes waren donker, je kon niet slapen op de stenen grond, en je moest je behoeftes in de hoek doen waar iedereen bij was. Nu, jaren later, kon je nog steeds de geuren ruiken. Wat hier allemaal is gebeurd.. je wordt er stil van…

Je merkt nog steeds dat wij als blanken hier speciaal behandeld worden. Echt alles wordt voor ons gedaan. Het gaat heel ver. Een voorbeeld hiervan: wij liepen beide een verwonding op bij de zee. Een medewerker van het hotel zag Roelof met een gewonde teen en Hilda met een bloedende knie. Deze vrouw bood meerdere keren haar excuses aan, voor iets waar zij niks aan kon doen. Dat is toch te gek voor woorden?!

Na ons bezoek aan Elmina castle, gingen we op naar Cape Coast. We kwamen aan bij een mooi hotel, met zwembad! Voor de families Kinderman en Schuurman… de ‘helden’ Wytze en Roelof waren wederom niet in het water te vinden. Er waren wel anderen die een frisse duik hebben genomen. Ook hier is een krokodillenvijver, maar dan met echte krokodillen! Vandaag hebben we al meerdere krokodillen gespot en de krokodil begroette ons met zijn gebrul.

En dan nu de reden waarom er gister geen verslag is geschreven (boven het laatste verslag stond al dat de tablet waar steeds op getypt wordt, wat kuren heeft, maar er is meer gebeurd). Na het eten hebben we de afgelopen week besproken. Hierin kwamen bij ons allemaal veel emoties naar boven. Het besef van hoe goed wij het hebben in Nederland, komt nu wel echt heel erg naar voren. En eerlijk is eerlijk, het heeft meer impact op ons dan dat we hadden gedacht. We hebben een heel goed gesprek gehad met z’n allen. We konden allemaal goed ons verhaal kwijt, en iedereen luisterde naar elkaar. Je leert elkaar echt kennen hier. Dat zorgt ervoor, dat we een steeds hechtere groep worden. Je zag dat iedereen opgelucht was. En daarna was het dan ook tijd om lekker te gaan slapen.

Over vandaag (zondag) kunnen we kort maar krachtig zijn. Vanochtend zijn we vroeg begonnen om een kerkdienst te bezoeken. De dienst was erg zwingend en we mochten zingen vooraan in de kerk. De voorbereiding was miniem en dat was te merken aan ons niet geheel vlekkeloze uitvoering (om het zacht uit te drukken). De Ghanezen vonden het desondanks wel super leuk en we kregen een groot applaus.

Na de dienst is een deel van onze groep naar de struisvogelboerderij geweest. Ze hebben daar erg gelachen. Voor de rest van de dag, hebben we lekker in de zon gezeten en plezier gemaakt in het zwembad. Wytze en Roelof konden er niet meer onder uit. Eindelijk maar dan toch, lagen ze in het water. Iedereen heeft een mooi (rood) kleurtje gekregen.

Tot zover ons verslag over afgelopen weekend. Maandag hebben we nog één toeristisch dagje (touwbruggen, souvenirs shoppen en djembéles) en de rest van de week zijn we weer ‘gewoon’ op het project te vinden!

Een Ghaneze groet van Roelof en Hilda

PS voor de ouders van Roelof: Roelof kon het goed vinden met de struisvogels. Misschien een idee als verjaardagscadeau?

PS van Hilda: Lieve Heit, Marcel, Beppe en Gilian, ik wens jullie heel veel wandelplezier en succes met de Nijmeegse 4-daagse. Jullie kunnen het, toppers!

Leave allegear,

Maandagmorgen werden alle weekendtassen weer ingepakt. Met z’n allen hobbelden we in de bus naar het Kakum National Park, oftewel het park met de touwbruggen! Zwetend kwamen we aan bovenop de heuvel bij een houten huisje op palen. We beklommen de trap en… wauw wat een uitzicht! Daar stonden we dan 40 meter hoog, voorzichtig wandelend over de touwbruggen van boom naar boom. Oeh, dit was toch best hoog… dit betekende voor sommigen: vooruit blijven kijken en vooral NIET naar beneden. Maar zoals jullie weten hebben wij alleen maar bikkels in het team. Ieder heeft dan ook als een ware Tarzan of Jane het einde gehaald!

Na deze geweldige ervaring hobbelden we weer verder. Voor maar liefst 4 uren richting de souveniersmarkt. Hier deed iedereen prachtige inkopen. Zoals: …, ach laten we dat nog maar even voor ons houden! De markt is in ieder geval echt totaal anders dan in Nederland. Iedereen stormt op je af en wil je van alles laten zien. De kraampjes zijn overal en sommige ‘winkeltjes’ werden ook zo verplaatst. Er waren zelfs een paar die hun kraampje pal naast de ingang van onze bus hadden geplaatst toen we terug kwamen. Onze bus werd nu dan ook helemaal volgeladen met alle souveniers erbij.

We reden nog een halfuurtje, waarna we bij een prachtig strand aankwamen. Hier kregen we djembéles, supergaaf! In een cirkel speelden we als ware Ghanesen een Afrikaans lied. Dus wanneer jullie ons gehoord hebben is dat zeker mogelijk! Na afloop voelden we onze handen dan ook wel, van het harde slaan. Na deze swingende ritmes was het tijd voor avondeten. Met de ruisende zee op de achtergrond kregen we allereerst 3 Ghanese hapjes. Ik moet eerlijk zeggen dat je dit wel echt moet ‘leren’ eten wil je er smakelijk van kunnen genieten. Maar een klein hapje om te proberen… nouja, dat kon nog wel. Maar dat was niet alles! Want er was ook vlees voor ons gemaakt en… PATAT! De patat was dan ook zomaar verdwenen 😉 Inmiddels was het donker geworden en hebben we samen al jullie lieve berichtjes gelezen. Bedankt!

We maakten tot slot ons laatste bustochtje voor deze dag, terug naar het project. Hier vond een ieder weer zijn vertrouwde bedje van vorige week en sliepen we al snel als roosjes. Tot snel!

Leafs fan ús allegear!

He, hoi!

Vandaag (dinsdag) zijn we weer aan de slag gegaan met het kinderwerk, het maken van de stapelbedden en het plaatsen van ramen. We begonnen vanmorgen met ons vertrouwde ontbijt, waarna een deel aan de slag ging met het klussen en de rest met het kinderwerk. Het Bijbelverhaal ging vandaag over de kinderzegening: het Onze Vader dat Jezus aan z’n discipelen leerde en dat de kinderen ook bij Jezus mochten komen. Na het verhaal gingen we uiteen in de groepen en hebben de kinderen beide kleurplaten gekleurd als verwerking van het verhaal. Ondertussen waren de klussers druk bezig met de stapelbedden en was er inmiddels een groot deel van de ramen geplaatst. Als afsluitend spelletje van de ochtend, deden we ‘knuffeltikkertje’ en nog een ander spel. Hierna was het tijd voor warm eten: fried rice met kip en groenten, heerlijk! De kok kookt elke keer heerlijk eten voor ons; we hebben het maar getroffen met haar!

Vanmiddag was het na de siësta eerst tijd om te dansen en daarna heeft groep 1 een mooie slinger gemaakt die inmiddels in de zomerhut hangt. De zomerhut wordt steeds mooier door alles wat de bewoners hier maken. Groep 2 heeft brillen gemaakt, waar ze de rest van de middag mee hebben rondgelopen. Als afsluiter van de dag mocht iedereen bellen blazen. Super leuk vonden ze het, ook om vervolgens de bellen te vangen.

Aan het eind van de middag is er nog een klein groepje van ons naar de lokale markt gegaan. Nog even een keer kijken of er leuke souvenirs te vinden waren. De anderen hebben met de kinderen gevoetbald of gewoon gekletst. De klussers hebben vandaag weer een stapelbed afgemaakt, het gaat echt super goed! De verwachting is dat morgen alle ramen geplaatst zijn en dan is dat deel helemaal af!

De dag was echt weer omgevlogen toen we weer aan de tafel zaten voor avondeten. Na het eten hebben we jullie reacties weer voorgelezen van de voorgaande verhalen, heel leuk om allemaal te lezen. Elke keer weer 🙂

Morgen weer een nieuwe dag, we hebben er allemaal weer onwijs veel zin in!

Zomerse groet uit Ghana van Evelien (en de rest)

Hallo lieve volgers,

Met het zweet nog op ons voorhoofd en het stof in ons haar, schrijven wij (Carine en Johanneke) dit verslag over woensdag.

Afgelopen nacht werden we gewekt door een geluid dat we hier in Ghana nog niet eerder gehoord hadden. Ondanks dat het hier regenseizoen is, hebben we alleen nog maar mooi weer gehad. Er trok nu een heftige regenbui over ons heen. Door het dak van golfplaten en alle kieren bij de ramen, hoorde je de regen goed kletteren en de wind hard waaien. Dat we hier goed werk doen en dat we nog niet klaar zijn, merkte Frida vanochtend. In het raam naast haar bed ontbreekt een glasplaat, waardoor ze vannacht werd gewekt door een lekkere frisse douche. Door het omwisselen van het hoofd- en voeteneind en een paar handdoeken, was dit probleem gelukkig weer snel verholpen. We leren hier in Ghana om met weinig middelen creatieve oplossingen te bedenken.

De afwatering is hier niet zo goed geregeld als in Nederland, dus het terrein ligt nu vol met waterplassen en blubber. Overal staan grote tonnen die het water van de daken op moeten vangen. De begrippen regenpijp en dakgoot zijn blijkbaar niet te vinden in het Ghanese woordenboek. Vanochtend regende het nog steeds toen we naar de eetzaal liepen en iedereen probeerde, op zijn slippers, om de tenen zo schoon en droog mogelijk te houden. Overal was het spekglad en dat heeft Cecil helaas ondervonden. Een poging om zo droog mogelijk naar de eetzaal te lopen mislukte en ze viel languit in een grote waterplas.

Na het ontbijt was de bui overgetrokken en al snel konden de werkzaamheden op het project beginnen. Iedereen had zijn voorkeur gegeven voor klussen of kinderwerk. Bij het kinderwerk moest het programma iets aangepast worden, omdat het buiten te nat was voor de sportdag. Maar zoals we al zeiden zijn we kanjers geworden in het bedenken van creatieve oplossingen, dus werden er knutselwerkjes uit de kast gehaald en werden er in één van de grote slaapzalen enkele spelletjes gespeeld, waaronder blikgooien. De kinderen vonden het weer fantastisch en zelfs de leiding werd fanatiek.

Ook merkten we vanochtend dat er een nieuw gezicht was tussen de bewoners. Een jongetje van een jaar of 7 is vannacht door de politie hier gebracht. Hij is in de steek gelaten door zijn ouders en spreekt zijn eigen brabbeltaal die niemand hier begrijpt. De enige manier voor hem om contact te maken, is het geven van een knuffel (mama, jouw logopedische kennis zou hier goed van pas komen!). Confronterend om te zien dat er in dit land nauwelijks hulp is voor mensen met een beperking. Des te meer beseffen we dat dit een prachtig project is waar wél liefde en zorg wordt gegeven!

Ook de klussers zijn vandaag weer fanatiek aan de slag gegaan. De Ghanese klusjesman was vanochtend afwezig, maar iedereen in het klusteam weet inmiddels wel zijn taak. De ene schuurt, de ander zaagt, weer een ander maakt de lattenbodem, enzovoort. Door deze geoliede machine is het vijfde stapelbed af en de onderdelen van het zesde bed zijn ook zo goed als klaar. Inmiddels zijn ook de laatste ramen in de slaapzalen geplaatst. Kortom, vandaag is er weer veel werk verzet.

Vanavond staat er een praisedienst op het programma, georganiseerd door het project. We zullen voor de laatste keer onze dans uitvoeren en deze keer voor de bewoners van het project, waar we veel voor hebben gedaan maar waar we ook heel veel van hebben ontvangen.

Het is hier echt genieten tussen deze prachtige mensen. Daarom gaan we nog 2 dagen knallen en zetten we onze beste beentjes voor!

Lieve groetjes van Carine, Johanneke en de rest natuurlijk!

Hallo lieve Nederlanders,

Het is bijna zo ver, nog èèn nachtje slapen en dan gaan we alweer onderweg naar huis. Maar daar gaan we het nog niet over hebben!

Woensdagavond hebben we een ongelofelijke, prachtige en onvergetelijke afscheidsdienst gehad. Alle kinderen hebben een lied voor ons gezongen. Bijna iedereen die wat kon zeggen, heeft ons bedankt. Daarna mochten wij onze dans laten zien, het is de laatste keer maar wel de mooiste keer! Deze mensen die in onze ogen niet veel hebben, hebben zo’n ontzettend veel plezier en vertrouwen in het geloof. In één woord omschreven: KIPPENVEL!

Vandaag hebben we weer lekker geklust. Het zevende bed zit inmiddels ook al helemaal in elkaar! De timmerman heeft ons eerder al alles uitgelegd en voorgedaan en daarna liet hij ons redelijk snel onze eigen gang gaan. Volgens mij hebben we zijn vertrouwen inmiddels wel gewonnen. Hij gaat met de poten aan de gang, en wij doen de overige dingen; een mooie taakverdeling. We worden er inmiddels al steeds beter in en daardoor gaan we al steeds sneller. Het is wel mooi om te zien hoe deze timmerman werkt ten opzichte van de timmerman in Nederland. Het tempo in Nederland licht toch wat hoger. Met een beetje mazzel zitten we morgen op 8 bedden!

Het kinderwerk was vandaag, helaas, voor het laatst. Door de regen (want het is regenseizoen) konden we niet naar buiten. Ondanks dat, hebben zowel de kinderen als wij, weer ontzettend veel plezier gehad. We hebben het verhaal van David en Goliath verteld. Bijzonder dat de leiding van deze kinderen (een man, waar we ontzettend veel respect voor hebben) het verhaal vertaalde naar een lokale taal en tegelijkertijd een aantal kinderen het verhaal liet uitbeelden. Ze hadden er erg veel plezier in. Verder hebben we leuke muziekinstrumenten gemaakt en een bijpassende kleurplaat gekleurd. Vanmiddag stond het loomen weer op het programma. Hier op het project wordt het ook al een echte trend!

Vrijdagmiddag nemen we afscheid van iedereen en ’s avonds vliegen we dan weer richting Nederland. Tot over +/- 36 uurtjes en oant sjen!

Hallo allemaal!

Vandaag is voor ons de laatste dag in Ghana, en dus ook de laatste dag op het project. Het was een zeer bijzondere dag. Vanochtend zouden de bewoners naar een park met activiteiten gaan, waarvoor ze deze week opeens werden uitgenodigd. Helaas voor hun, kwam de bus niet opdagen en kon het tripje dus niet doorgaan. Omdat er ’s ochtends in eerste instantie geen kinderwerk zou zijn, kregen een paar van ons de gelegenheid om een school in de buurt te bezoeken. Dit was een zeer indrukwekkende ervaring.

De overgebleven groep heeft het laatste bed afgemaakt, nummer acht ondertussen, en nog een paar hebben muren geverfd. In de middag was er ruimte voor afscheid. Iedereen kwam samen in de gemeenschapsruimte. Dit was een groot feest! Er werd gezongen, gelachen en er werden mooie woorden gesproken. Vooral kwam naar voren hoe blij ze waren dat wij hier 2 weken ons ingezet hebben. Volgens mij sprak de begeleider voor iedereen, want er werd bij alles wat hij zei gejuicht. Hierna werden de cadeautjes uitgedeeld die we uit Nederland hadden meegenomen. En wat waren ze blij met alleen al een tol of bellenblaas. Alsof het feest nog niet groot genoeg was, kreeg iedereen ook nog een heerlijk verkoelend ijsje.

Straks gaan we eten en daarna nemen we echt afscheid. We vertrekken om 17 uur naar het vliegveld (vlucht KL0590: vertrek om 0.10u Nederlandse tijd en rond 7.00u hopen we op Schiphol aan te komen). We hebben allemaal heel erg genoten van de geweldige tijd hier, veel geleerd en we gaan met een rugzak vol ervaringen weer naar huis!

Dit was ons laatste verslag vanuit Ghana. Tot straks!

PS van Samenwerkvakanties: na een emotioneel afscheid, is de groep inmiddels op de luchthaven, aan het wachten voor vertrek naar het tropische Trynwâlden. Zowel wij als de medewerkers van het project willen graag alle reizigers en een ieder die deze reis heeft mogelijk gemaakt bedanken. We hebben het allemaal als een zeer bijzondere tijd ervaren, die helaas zomaar weer voorbij vloog!

We ontvingen vanochtend bericht dat de groep inmiddels is aangekomen op Schiphol, een halfuurtje eerder dan gepland zelfs, en dat een ieder inmiddels onderweg is naar huis / weer thuis is.

Hallo lieve mensen,

Vrijdag, na het avondeten, werd het dan echt tijd om afscheid te nemen van alle lieve Ghanese mensen. Het afscheid viel zwaar en er vloeiden dan ook heel wat tranen. Na veel geknuffel en gepruts met de koffers (het paste niet helemaal in de auto’s) zaten we dan toch met z’n allen in het busje naar het vliegveld.

Op het vliegveld hebben we afscheid genomen van Nanda, Reüel en de kleine Mike. Na het inchecken moesten we nog anderhalf uur wachten en sommigen van ons hebben die tijd besteed aan een dutje; we waren allemaal doodop. Bij de gate werden we met een bus naar het vliegtuig gebracht, daar nog de laatste stappen op Ghanese grond en toen het vliegtuig in. In het vliegtuig hebben we lekker een filmpje gekeken en/of geslapen.

De vlucht duurde een half uur korter en om half 7 stonden we weer op Schiphol. Daar nog een paar keer ons paspoort laten zien, de koffers ophalen en toen door de deuren naar onze familie en/of vrienden! We werden enthousiast begroet door iedereen en na iedereen nog een keer geknuffeld te hebben gingen we naar huis, of in Remko’s geval op weg naar de volgende vlucht.

Het waren twee fantastische weken, met al die prachtige mensen. We zullen ze missen!

Groetjes van Gré en de rest